[b] Zou er slecht karma bestaan in de liefde? Of is het simpelweg een liefdes voedselketen? Hartenbreekster Andrea heeft een koekje van eigen deeg gekregen. Terecht? Lees hoe een predator prooi werd… [/b]
Het staat allemaal op mijn kerfstok: het om de *** beginnen van een relatie, liefde veinzen (ook voor mezelf) en dan zonder duidelijke redenen mijn schepen verbranden. Met man en muis. Geestelijk in de war, behoefte aan andere dingen en oh, wat ligt die schouder lekker. Wat is een ander lekker warm. Ik verleid hem, ik verleid mezelf. Zo begint een nieuw pijnlijk hoofdstuk van mijn liefdesleven.

Eén van de vele volgende ochtenden heb ik een helder moment en ren ik weg. Zonder spoor, zonder duidelijke redenen, iemand verscheurd achterlatend. Alle vragen blijven onbeantwoord. Hij kan alleen maar gissen. Ik ren niet om iets wat niet meer is, maar om iets wat nooit was. Gewetenloos, me nooit afvragend hoe mijn slachtoffer nabloedt, zonder spijt. Mijn liefdesnazorg laat te wensen over. Lever de sleutel maar in…

De volgende stappen zijn rationeel en routinematig: het wissen uit mijn telefoon, mijn sociale netwerken, mijn mailbox en bovenal mijn huis. Ik hou een grote schoonmaak waarin alles wat mij ook maar aan hem kan herinneren weggegooid wordt. Elk contact word verbroken. Als een vlek wordt hij verwijderd… zodat ik weer vlekkeloos ben. Of misschien toch nog af en toe even een nachtje herinneringen ophalen, dronken de liefde verklaren en de volgende dag dezelfde schade berokkenen? Een foute vrouw zou ervan genieten. Ik word er dood vermoeid van: die terugkerende teleurstelling in hem, in mij en in de liefde… en zelfs in aangaan van verbindingen in het algemeen.

Een zijspoor in mijn turbulente liefdesleven is H. Op H heb ik altijd heimelijk verliefd kunnen zijn. Hij is bezet én te knap voor mij. Het is veilig mijn gevoelens op afstand te laten gaan. Af en toe een vergadering, even wegzwijmelen en dan weer vrolijk verder met de orde van de dag. Geen zorgen, geen pijn, geen moeilijke gesprekken. Hij is het tegenovergestelde van mijn relaties: wel verliefdheid, geen gezeik.

Plotseling gebeurt wat niemand ooit vermoedde: H is weer vrij en op jacht op mij. Voor het eerst in mijn leven is hierbij geen twijfel, met vertrouwen spring ik in het diepe. H is beter dan ik had geidealiseerd in mijn heimelijke verliefdheid op afstand. Knapper van dichtbij, warmer van dichtbij, beter in bed van dichtbij, meer humor en leuke interesses van dichtbij… en stemde zelfs dezelfde politieke partij. De puzzelstukjes van mijn liefdesleven vielen in elkaar. Alles wat in vorige relaties fout was, was hier allemaal goed en beter. Dit is het antwoord op alle pijnlijke vragen van mijn liefdesleven. Hij is het laatste hoofdstuk. Een nieuw tijdperk breekt aan.

Zes weken zweef ik rond op mijn roze wolk. Al mijn werk blijft liggen. Ik ben nergens toe in staat. Alle dagen zit ik obsessief achter mijn computer te kijken of ik een MSN bericht of mail van hem krijg. Ik ben een liefdesslaafje, loop op mijn tenen. De predator is de prooi geworden. Machteloos en als een ziek dier laat ik mij gewillig verslinden.

Na een zoveelste heerlijke nacht en heerlijke seks word ik wakker. Situation normal. Afscheid alsof we op wereldreis gaan. Beiden weer aan het werk. ‘s Avonds gaat de telefoon, het is H, dronken. Hij wil mij niet afwijzen en begint een betoog hoe fantastisch ik ben, dat hij graag bij me wil zijn. Maar alles doet hem pijn. Dus doet hij mij pijn. Uren duurt het voordat ik door heb en hij door heeft dat hij mij aan het dumpen is. Dertig plus en zo onervaren met deze termen, als een verwarde puber. Hij durft het niet uit te spreken, ik wel. De zes weken eindigen net zo verbazend als dat ze begonnen waren. Zo perfect hij in het begin leek, zo wreed, laf en onbetrouwbaar is hij nu.

‘Dit is niet het goede moment. Kon ik de tijd maar vooruit draaien. Ik ga je in de toekomst versieren’ zegt hij. Zeer effectief zorgt hij ervoor dat hij de komende maanden rondjes zweeft in mijn hoofd, me niet met rust laat, mijn obsessie wordt. Ik kan het niet verwerken, kan het niet accepteren. Nee, er is nog hoop. Zet je gevoelens maar even in de ijskast. Hoe lang? Weken, jaren, voor eeuwig? Ja, een goede predator zorgt ervoor dat hij het restant van zijn prooi kan bewaren voor later. Geen andere predator kan er met het stuiptrekkende karkas vandoor gaan.

Helaas komt deze prooi niet weg met wat schrammen. Nee, wanneer ik opkrabbel word ik opnieuw belaagd. Zijn timing is precies als zoals het een predator beaamd. Het Genootschap van Foute Mannen kan hem als spreker inhuren. Maar hij is niet fout, hij is labiel, in de war. Huilend wordt me gesmeekt in zijn buurt te blijven, intiem te blijven, meer dan een vriendin te blijven… maar geen minnares.

De predator speelt met zijn prooi. Het spel van aantrekken en afstoten speelt hij perfect. Net als ik al mijn moed bijeen heb geschraapt om langs te komen, wijst hij mij te deur. Net als ik hem begin te vergeten, nodigt hij me uit en schrijft lieve e-mails. Elke keer als de prooi begint op te krabbelen om een nieuwe vluchtpoging te wagen, geeft de predator een nieuwe knauw. Hoe lang gaat hij door? Totdat ik door mijn hoeven zak, op mijn knieën val en mijn laatste adem als zucht van verlichting uitblaas?

Wat heb ik hem aangedaan dat hij mij zoveel en zo vaak pijn doet? Een pijnlijke gewaarwording circuleert in mijn hoofd: ik ben precies zo een predator geweest. De voedselketen is compleet. En Andrea, je staat niet bovenaan. Sommige predators worden prooi.


13 reacties

arta · 5 juli 2010 op 20:30

Dit is het eerste stuk dat ik van je lees dat mij raakt, het eerste stuk waarin je Andrea laat zien en dat leest stúkken beter…

En bedenk: Ooit zal elke predator prooi worden, al is het maar van zijn eigen geweten…

Een paar puntjes: (ik kan het niet laten) de eerste alinea/inleiding is wmb overbodig en de voedselketen in de laatste regel komt wat uit het niets vallen, daar ging het toch niet over?

Nimrod1979 · 5 juli 2010 op 20:47

Nou, dat is eventjes 180 graden omkeren zeg. Hij is goed!

Avalanche · 5 juli 2010 op 23:20

Ben het helemaal met Arta eens. Goed, deze!

Dees · 6 juli 2010 op 07:00

Andere zijde zelfde medaille, op meerdere fronten. Sensitive chick with balls. Mooi stukje, authentiek en eerlijk en kwetsbaar.

Fem · 6 juli 2010 op 07:42

Deze kan ik wel waarderen… De pijn is voelbaar en dat doe je goed!

Mien · 6 juli 2010 op 08:50

Goede column.
Vind het kat- en muisspel treffend omschreven.
Tussen alles en niets zit een aangenaam verpozen.
Wat rest is de kater van ontoombare liefdesdrang.

Punten van kritiek:
Eerste alinea is overbodig.
*** zijn onduidelijk en irritant.
Expliciet je naam noemen aan het eind is overbodig en doet afbreuk.

Mien ontnuchtert

DACS1973 · 6 juli 2010 op 09:48

Goed stuk! Weet je ook ’s hoe het voelt hè? 😉

‘Predator’ vind ik maar een lelijk woord. Doet me steeds steeds denken aan de gelijknamige film met [url=http://www.imdb.com/title/tt0093773/][u]Arnold Schwarzeneggerd[/u][/url].
En het komt ook zo vaak voor in dit verhaal (12 keer om precies te zijn, de titel meegeteld). ‘Roofdier’ zou mijn voorkeur hebben.

Nog even emmeren:

Zijn timing is precies als zoals het een predator [b]beaamd[/b] (moet ‘betaamt’ zijn)

Een ‘stuiptrekkend karkas’, lijkt me niet zo waarschijnlijk, want een karkas is een geraamte. Daar zit niet veel eigen beweging meer in. [url=http://www.youtube.com/watch?v=EcOZmtbLRP0#t=0m23s][u]Deze jongens[/u][/url] vormen een uitzondering.

DACS1973 · 6 juli 2010 op 10:02

Welk woord hoort er op de plaats van die sterretjes te staan?

Chi_Dragon · 6 juli 2010 op 11:27

Een leuke!

Aangemaan verrast!

LouisP · 6 juli 2010 op 11:36

A.

mooi gedaan..

gr.
L.

lisa-marie · 6 juli 2010 op 11:57

alles is al gezegd…met veel plezier deze gelezen en doet mij denken aan dat programma van national geo. waarik graag naar kijk.

Andreacolumn · 7 juli 2010 op 09:25

Bedankt voor de leuke complimenten en ook voor de terechte/nuttige kritiek. Ik heb namelijk lang moeten twijfelen voordat ik deze woorden op papier zette…

pally · 7 juli 2010 op 12:49

Goed en eerlijk stuk. Ook zonder naam ‘bloot’ genoeg. :wave:
Inleiding m.i. onnodig

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder