Puinhoop

Een paar dagen geleden zat ik, zoals gewoonlijk, na het eten uitgeteld op de
bank het Journaal te kijken. Sinds die bewuste dag volg ik het Journaal niet
meer. Waarom zou ik het zogenoemde nieuws überhaupt volgen als ik nu al weet
waarmee een Annette van Trigt of een Gerard Arninkhof mijn huiskamer zal
vullen. In Irak zal morgen wel weer een bom ontploffen. In Israël wordt de Gaza-strook
weer eens bezet, omdat een of andere fundamentalistische randdebiel zichzelf
opblaast midden in een bus vol Israëlische pubertjes. De ravage die wordt
veroorzaakt door die bom zal een puinhoop geven. Bush junior zal geschokt zijn
en het van de daken afschreeuwen. Er worden door hem nog meer wapens verkocht
aan de Israëliërs zodat zij hun binnenlandse puinhoop kunnen opruimen. De grote
meneer in dat witte huis zal het verkopen van wapens om de richting het
buitenland, zodat de politieke topfiguren de interne rust in het land weer
kunnen herstellen, goed vinden overkomen. Zeker bij de mede-menselijke kiezer.
De verkiezingen staan voor de deur en er moeten weer stemmen worden
binnengehaald. Daar staat het Amerikaanse nieuws natuurlijk vol van. Niet
alleen daar maar ook hier in ons eigen kleine kikkerlandje wordt deze onzin
breed uitgemeten.

Als deze voorspellingen uitkomen, wat mij dus absoluut niks zal verbazen, zal de
hele wereld weer op zijn kop staan. Dat het zo zal doorgaan tot in de eeuwigheid
is ook niet iets waarvan men moet opkijken. Het zal door gaan van generatie op
generatie en van vader op zoon. Over de familie Bush gesproken en hun Irak ,de
voormalige etnische puinhoop van Saddam Hussein en nu in handen van de
Amerikaanse hoge pieten. Eigelijk mag ik over Irak niet zeuren want die
puinhoop is spoedig voorbij want daar wordt gewerkt door onze eigen mannen.
Onze premier stuurt deze soldaten om ervoor te zorgen dat het weer veilig wordt
in Irak, want immers terroristen moeten oppassen want er mag niet op ze
geschoten worden tenzij ze zelf ook schieten. Ik vraag me echt af welke demente
CDA’er dat idee heeft bedacht. Een soldaat leert om te schieten zodra het nodig
is en niet wanneer hij beschoten wordt door een of andere fundamentalistische
lolbroek. Ik mag niet te veel klagen over het CDA immers hun voorman en hij
steunt onze mannen in Iran.

Gelukkig wordt niet alleen in het buitenland de puinhoop steeds groter. Dicht
bij huis gebeurt ook van alles. Ik zeg Betuwelijn en ik kan weer stoppen want
dat is wat je noemt organisatorische maar ook letterlijk een grote teringbende.
Toch zwijg ik niet want, doorgaan is leuker. Dat dat gigantisch project een
bende zou worden lijkt me logisch maar dat de kosten van het project zo danig
de pan uitreizen lijkt me toch echt te erg. Ach, wat zeur ik nou. Dan
bezuinigen we toch wat. Wat een bende is het toch weer met Nederland als hoogte
punt maar hier wordt alles dan ook mogelijk gemaakt door de voortzetters van de
puinhopen van 8 jaar paars. Beter bekent als Mat en Hilbrand. Dit is natuurlijk
niet erg en kun je het hun niet kwalijk nemen want dit alles gebeurt namelijk
wel in de naam van onze eigen Pim.

[i]Geschreven door Pim Reinders[/i]