Ik zat vandaag in de werkruimte van onze hogeschool. Een prachtige plek met vele computers en zitplaatsen waar iedereen met respect naast elkaar kan werken. Respect, wat is dat toch een prachtig woord, ontstaan vanuit re-spect, het nog eens kijken naar de ander en jezelf minder belangrijk stellen.
Als iedereen dit woord nou is wat vaker in zijn achterhoofd zou houden? Misschien is de wereld dan wel een betere plek. Of is dat te idyllisch? Ik denk het wel.
In deze prachtige werkplek wordt geconsumeerd. En dan bedoel ik niet de hotte woorden als ‘wegwerpmaatschappij’ en ‘consumptiemaatschappij’ maar gewoon ouderwets het consumeren in de zin van een broodje eten en een koffie drinken. Dit gaat gepaard met afval, iets waar de school ‘met respect voor het milieu’ 4 verschillende afvalbakken (plastic, papier, petflessen en overig) voor heeft neergezet.
Toch blijft het moeilijk om het afval ook daadwerkelijk in deze bakken te deponeren. Blijkbaar is het een absoluut taboe om na 2 uur werken aan een tafel je zooi gewoon even netjes gescheiden weg te gooien. ‘Voor hetzelfde gemak gooi je het in de afvalbak’, en pakkende slogan die we allemaal kennen, maar waar natuurlijk geen snars van waar is. Voor het zelfde gemak dump je het gewoon onder de tafel, en ben je er weg van.
Maar is het nou echt zo moeilijk? Wat is het probleem om de 20 meter (en dat is het maximum volgens de voorschriften) te lopen om je flesje weg te gooien? Blijkbaar moet er dan de aardige meneer van de afhaaldienst aan te pas komen, die dan vraagt of je het even wil aangeven zodat hij dat dan maar kan doen.
Maar dan wordt het nog gekker. Een vrouw en leraar nota bene, zei stellig: ‘Nee, ik ben niet verantwoordelijk voor iemand anders afval, en ik raak dat niet aan!’. Natuurlijk zit er wel een kern van waarheid in. Niemand wil verantwoordelijk zijn voor de rommel en sores van anderen, maar hé, waar is dat re-spect? Die tien seconden kun je de ander even vooropstellen, dat moet toch ook een heerlijk gevoel zijn?
Misschien denk ik te simpel, ben ik te goed opgevoed of gewoon te lief voor de maatschappij. Misschien is dit wel de nieuwe trend, moeten we gewoon het hele respecteren maar schrappen en allemaal aan onszelf denken. People, what the heck is going on?
Nick
7 reacties
Garuda · 12 oktober 2011 op 18:51
Beste Nick,
een beter milieu begint bij jezelf, ook het maatschappelijk milieu. Maar met het individualisme van tegenwoordig, wat overigens ook geldt voor ‘culturen’ of ‘bepaalde groepen mensen’ is dat best lastig. Ik ervaar hetzelfde (schrijf je dus aan elkaar) bij mij op mijn werk, er staat een vaatwasser maar toch krijgen veel collega’s het voor elkaar om hun verdomde kopje enkel en alleen maar op het aanrecht te zetten in plaats van even in de vaatwasser te deponeren. Meer dan je best kun je niet doen en de instelling die je hebt is goed, dan kunnen ze jou er ook niet op aanspreken. Je moet mensen ook niet willen veranderen, dat is re-spectloos.
Let alleen wel op de foutjes in je schrijven. Na de komma komt er maar zelden een ‘en’…zeker in jouw zinnen is het of of en niet allebei.
Maar ga zo door! 😉
Meralixe · 12 oktober 2011 op 18:55
Eigenaardig, vraag aan duizend mensen naar hun mening over dergelijk thema, alle duizend, alle duizend, weten precies waarover het gaat en vinden van zichzelf dat ze zelf goed bezig zijn. Tot men toekijkt en vaststelt dat het alleen maar erger wordt. :hammer:
Hopelijk geeft het ventileren van uw mening u opgelucht. 😉
sylvia1 · 12 oktober 2011 op 19:50
Ik vond het bruggetje van respect naar het opruimen van afval niet zo voor de hand liggen. Of, anders gezegd, als je een pleidooi wilt houden voor meer respect, dan zou ik als voorbeeld niet zo snel het opruimen van afval gebruiken. Maar terwijl ik dit tik bedenk ik me dat er wel iets in zit.. toch.
pally · 12 oktober 2011 op 22:03
Ik vind dit wel een sympathiek stukje, Nick.
Het omgaan met afval is dan misschien niet zo veelomvattend als je het over respect hebt(ik zou het zelf fatsoen noemen). Maar het is duidelijk dat je je hieraan ergert en daar is niks braafs aan. Het is ja: fatsoenlijk, inderdaad. Dat misstaat absoluut niemand, vind ik. :toeter:
groet van Pally
Libelle · 13 oktober 2011 op 09:56
Dit verhaal maakt veel los.
Het geeft mij een heerlijk gevoel om iets voor een ander te doen. Zo egoïstisch ben ik wel.
Laatst stopte ik bij ‘een bank met afvalbak’ waar juist twee jongens hun limonadeblikje demonstratief midden op het fietspad wierpen. Even demonstratief stopte ik en gooide de blikjes in de vuilnisbak. “Alstublieft heren”, zei ik en fietste verder. Zou ik dat ook gedaan hebben als het geen Marokkanen waren geweest? Het gevoel was overweldigend!
Grumpy-old · 13 oktober 2011 op 12:45
Een onderwerp waar heel wat over gezegd en geschreven kan kan worden. En dat is al ook tot in den treuren gebeurd. Ik zou zelf mijn reactie in column vorm kunnen gieten. Iedereen heeft zo zijn opvattingen en reacties . Maar en dat is waarschijnlijk de essentie er zijn er maar weinigen die er echt ies aan DOEN.
Praatjes vullen geen vuilnisbakken!
( maak dáár maar een sticker van)
Wat. kommas en interpuncties, betreft zou je mijn, tweelingbroer kunnen, zijn. :hammer:
Mien · 14 oktober 2011 op 08:01
Bij Inholland is het altijd een puinhoop. 😀
Mien