Respect voor de tegenpartij

Zonder enig pardon werden er nog wat schoppen nagegeven en werd er tevreden achterom gekeken naar een man met bloed in z’n mond, een hevig bloedende neus, ogen die half dicht geslagen en geschopt waren en die ineen gebogen op het treinstation lag te kermen als een klein kind dat voor het eerst naar de creche moet.
Tja, had hij maar zanglessen moeten nemen. Een tijdje terug heb ik het geluk gehad naar een voetbalwedstrijd te kunnen in een groot stadion in een grote stad, ongeveer midden in ons kleine landje.
Op het treinstation, voorafgaande aan de wedstrijd, hoorde ik links en rechts groepjes mensen luidkeels liederen zingen, welke waarschijnlijk bedoeld waren om aan te geven voor welke club ze zijn.

Na enige tijd kwam er een grote groep het treinstation binnen welke nog luider liederen aan het zingen was. Aan de kleuren die ze met zich meedroegen herkende ik de tegenpartij. Waarschijnlijk zongen ze erg vals, want de supporters van de thuisploeg kon er niet van genieten en reageerden nogal boos en agressief.

Zonder een voor mij herkenbare aankondiging had het startsein, om de desbetreffende zangers op hun sodemieter te geven, al plaatsgevonden. Binnen een mum van tijd werd het treinstation gebombardeerd tot een soort van arena (niet het stadion), waar een in mijn ogen heftige veldslag begonnen was.

Toen bleek dat de supporters van de thuisspelende ploeg duidelijk in de meerderheid waren en het krachtsverschil zodoende ook bij de uitsupporters duidelijk werd, kozen deze het hazenpad.

Ze konden allemaal wegkomen, behalve die ene vent…
Waarschijnlijk was dit de slechtste zanger van het geheel, want de supporters van de thuisploeg hadden het duidelijk voorzien op zijn gezicht en er bleef van zijn mond dan ook niet veel meer over.

Dit beeld is me de gehele wedstrijd bij gebleven, terwijl ik me best verheugd had op een leuk partijtje voetbal. Jammer dat het door de supporters zo verziekt werd.

Maar zoals ieder nadeel ook z’n voordeel heeft heb ik er wel lering uit kunnen trekken (maar da’s logisch):
Wil ik ooit met m’n zoontje naar een mooie voetbalwedstrijd gaan in een groot stadion, in een grote stad, ongeveer midden in ons kleine landje, dan nemen we eerst de noodzakelijke zanglessen.

Vaya con dios!