Rimpelroertje

‘Last van mijn rimpelroertje’, zo roept mijn vrouw waarvan ik ongelovelijk hou. Van mijn vrouw uiteraard, niet van het roertje. Ik schiet onmiddellijk te hulp. Totdat ik constateer, te laat. De vogel is gevlogen. Maar had die dan ook last? Waarvan? Van mijn vrouw of van het rimpelroertje? What the fuck. Mijn vrouw blijft last houden van het rimpelroertje. Haar rimpelroertje, want gelukkig is het niet het mijne. Die is allang eerder gevlogen. Als een bange vogel. Dat dan weer wel. Bang niet laf, want het betreft nog altijd een onvervalst rimpelroertje. Zo. Dat is eruit. En by the way. Ik denk dat mijn rimpelroerverhaal een winnaar is. Edoch de enige! Ik word er waarachtig rimpelroerachtig van.