Rode vruchten

Ze plukt aardbeien in de verwilderde tuin. Kleintjes zijn het, maar prachtig rood en zoet. Dat weet ze uit ervaring hoewel ze eigenlijk niet zo heel erg van aardbeien houdt. Zij houdt meer van appels. Frisse, zoetzure, roodgroene knapperige sappigheid. En van bananen houdt ze ook, zachte gele volheid, smeuïg in de mond. Als ze uit de tuin terugkeert, het bakje vol, staat haar man in de deuropening. Hij is naakt, in het bezit van een lichte erectie, en hij steekt zijn neus en de rest naar buiten om de heerlijke zomerdag in zich op te zuigen. Enigszins verward door dit staaltje van onbetamelijkheid glipt ze langs hem heen. Ze gaat naar binnen, om de aardbeien te wassen. Haar man volgt haar naar de keuken waar ze voorovergebogen bij de kraan aan het spetteren is. Zich soepel achter haar voegend maakt hij zijn bedoelingen meer dan duidelijk. Haar opwinding groeit exponentieel, net zoals zijn lid. Ai, ze is ongesteld, en het verband in haar onderbroek vormt zowel een esthetisch obstakel als een klein gelukje; had ze een tampon in dan moest die er nu uit, ook niet handig. Verder is ze bloederig en bezweet maar vooruit, nat is nat en nat is goed.

Er hoeft dus niks uit, er mag vooral iets in, en gezamenlijk voegen ze de daad bij het woord. Zonder een woord.

Na afloop verdwijnt haar man naar de douche. Zij staat nagenietend bij het aanrecht en maakt het wasklusje af. Als haar man het zweet en het bloed van zijn lichaam heeft gespoeld stapt hij naar buiten om in de zon zijn haar te laten drogen. Daar treft ze hem aan en geeft hem de schone aardbeien op een bordje. Kleintjes zijn het, maar prachtig rood en zoet.

Hij is gek op aardbeien.