Rondvraag

Vrijdagmiddag, vijf voor half vijf. Verlangende blikken worden op te langzaam tikkende horloges geworpen. Het is bijna zo ver. Het werkkloffie mag verruild gaan worden voor de vrijetijdsglamour, haatdragende collega’s voor liefhebbende kinderen, automaatkoffie voor een lekker biertje. De ontspanning begint er al een beetje in te komen. Een enkeling waagt een grap, anderen pakken omzichtig de tas vast in, ondertussen hun oren semi-open houdend, om maar niet betrapt te worden op de halsmisdaad van het missen van informatie. De voorzitter weet de moed er best aardig in te houden. De beste man is dol op vergaderen en weet vergaderingen alleen al met zijn eigen inbreng meestal naar een minimum van twee uur te brengen. Hij praat als ware hij de Kiri Te Kanawa van de spraak. Volgens hem dan. De overige deelnemers zien hem meer als een Guus Meeuwis die een valse cover van een toch al niet te best Hazes-nummer ten gehore brengt.

Deze vrijdag is het echter zelfs hem een beetje gaan vermoeien. De man heeft het over wandelen met zijn hond en gamen met zijn zoon. Iedereen is blij en begint anticiperend te gloeien bij het vooruitzicht van de echte wereld. Er is echter nog wel een agendapuntje open. De rondvraag. Zijn er nog vragen / opmerkingen? “Nee”, “nee”, “nee”, “nee hoor”, “nee dank je”, “nee”, “ja”, “n…”

– “André? Zei je ‘ja’? ”
* “Ja. Hahaha, ja, ik snap dat jullie graag naar huis willen. Maar ja, ik wil graag toch nog even een warm puntje aansnijden.”
Ongeduldig werpt de voorzitter een blik op zijn horloge.
– “Ja, André?”
* “Nou, ik heb eigenlijk zelfs twee puntjes. Ten eerste het gewicht van de hoorn van mijn nieuwe telefoon.”
De voorzitter loopt in een mum van tijd rood aan. Sinds de mislukte coup heeft hij zijn grimmige afkeur jegens André eigenlijk nooit meer kunnen verbergen.
– “André”, brult hij onverwacht, “ik heb het je al vaker gezegd, ga eens naar de sportschool!”
* “Ja,. maar….”, sputtert André tegen.
– “Nee, André, ik wil er niks van horen. Weet je wat, André, je krijgt mijn headset. Ja, de mijne, André, zou je daarmee kunnen leven? Dan kunnen we nu…”
* “Euh, ja maar ik heb nog een punt.”
– “Het is toch godvrdegrvrdr. Vertel op en houd het kort, wil je?”
* “Tsja, ik zou het toch nog even graag willen hebben over de airconditioning op onze afdeling. Bijna alle vrouwen willen hem uit en wij als mannen van logistieke eenwording willen hem graag af en toe aan kunnen zetten. Soms is het gewoon erg warm en ik transpireer nu eenmaal vrij snel en dat gaat stinken en nou ja, het lijkt me niet echt gezond om in die lucht…”
>”LUL”, gilt Vera er ineens tussendoor. “Vuile smeerlap! Gisteren heb je de héle dag de airco aangehad. De héle dag. Wij zaten daar allemaal te vernikkelen en hebben er niets van gezegd. En nu ga je…”
– “Hohohohohohohoho” interrumpeert de voorzitter, “wacht eens even, we gaan hier niet ordinair een potje zitten schelden.”
Vera kan haar tranen niet bedwingen en huilt met haar hoofd in de handen.

Fred fluistert me in mijn oor dat je maar naar Vera hoeft te wijzen of ze zit al te janken. Hij vertelt verder dat ze de voorzitter intiem kent en daardoor hogerop is gekomen, maar gezien Fred’s vaste overtuiging dat geen enkele vrouw goed is voor iets anders dan voor het laten doorsmeren van het gat tussen de benen is dat nog maar de vraag.
* “Seksist”, sis ik tussen mijn tanden door, “dat jij het nou nooit verder hebt kunnen schoppen dan Facility, wil nog niet zeggen dat..”
Fred slaat met zijn vuist op tafel en vervloekt wat in het rond, hetgeen de voorzitter tot waanzin drijft. Hij springt op de tafel en begint om zich heen te gillen.
– “Vera, kappen met dat gejank! Dees, ga ergens anders de feminist uithangen en Fred, dat jij jaloers bent weten we nu wel. Ik wil godverdomme naar huis! Ik wil mijn vrouw zien, op de bank hangen en jullie geleuter uitbannen. Dus als jullie nou eens even allemaal…”

André schraapt bescheiden zijn keel.
– “Wat!?” spuwt de voorzitter hem in het gezicht…
* “Euh”, zegt André,”het hoeft niet persé nu hoor, maar ik zou het wel graag eens willen hebben over vergaderingetiquette. En verder, kunnen we eens een cursus time management doen? Die vergaderingen duren me eigenlijk veel te lang…”