Rood en Blauw

Rood is mijn bloed dat valt op de grond
En even lijk ik verloren
Maar jij brengt mijn vingers naar je mond
en je kust ze
En ik weet Vandaag is rood de kleur van mijn lippen
Vandaag is rood wat rood hoort te zijn
Vandaag is rood
Het rood van rood wit blauw
Van heel mijn kut voor jou
Schreeuw van de roodbedekte daken dat ik van je hou
Vandaag is rood gewoon weer uitgepiste eicel tussen eileiders en wc

NEE! Je hoeft niet te gissen, want ik vertel het je bij deze: mijn baarmoedersoep gooit haar onbevruchte kind weer terug in zee. En natuurlijk hoeft dit geen probleem te vormen, want zolang er maar bloed uitstroomt in plaats van een oorverdovend mormel, ben ik tevreden. Dan kan mij die onmenselijke, onverdragelijke, martelende pijn mij niets meer maken. Het haalt mijn onvervangbare grimas toch niet meer van mijn, met acne volgepompte rotte appel.

Maar het hele proces vóór het bloedbad wordt pas een groot probleem. Is het niet, maar wordt het vrijwel altijd, omdat je moeilijk je leven zo kan leiden, zodat je maandelijks een dag vrij hebt. Nee, want anders zouden mannen ook spontaan in opstand komen, omdat zij ook minimaal één dag per maand vrij eisen door hun erectieproblemen en ieder geslacht vrij geven lijkt mij iets teveel van het goede.

Hoe dan ook, ik moest er te vroeg uit, had te weinig de binnenkant van mijn ogen nader bekeken, was pas als laatste aan de beurt en mijn modderbloedjes schopten mijn hele lijf alvast blauw tot paars om te melden dat de maandelijkse hel er weer aankwam.

Dus op zich best logisch dat ik dan te lang over het parcours deed, waardoor ik meteen weer kon vertrekken. Voor alle duidelijkheid: ik had het in mijn botte kop gehaald om me aan te melden bij het smurfenkorps, omdat ik voor de zoveelste keer in geldnood zat en in mijn doelloze leven nog minstens 74 banen wil afwerken, voordat ik me pas in een gat aarde laat zakken. Daarbij vonden die uitlaatpijpers het grappig om er nogal zware attributen tussen door te leggen en kwamen ze met het waanzinnige idee om iedereen 5 rondjes te laten huppelen over het parcours heen.

Om je een indruk te geven over het landschap van het parcours, hier volgen enkele voorbeelden: Een menselijke pop met het gewicht van Erica Terpstra, een kar waar volgens mij genoeg stenen in lagen om een heel huis mee te kunnen bouwen, ballen waar je beslist niet mee kon voetballen en een hoge kast waar zelfs Ankie met haar knol moeite mee zou hebben. En voor het amusement gaan ze eerst de gasten opvrolijken met een warming up, waardoor je eerder down gaat dan up.

Al die reclames altijd met “kom werken bij de blauwe geldzuigers” om de straat redelijk schoon te krijgen en de jongelui wat bezig te houden. Komen er eindelijke zulke zwakzinnige mensen op die wanhoopskreet af, worden ze weer onmiddelijk weggejaagd door hun beestachtige conditietest. Het enige voordeel is nu dat ik die daarop volgende ( lees: richting 10 ) testen niet meer hoef te doorstaan. En wie weet is dat maar goed ook. Misschien moest ik als tweede test wel naar Oostenrijk rennen op blote voeten, met een rugtas bakstenen erin.

Vriendelijk als de dwergpapegaaien altijd zijn, mocht ik het over een half jaartje nog eens proberen. Ik denk dat ik toch nog maar even achter de pc blijf werken, want de enige afstand die ik dan nog moet afleggen is in tijd en dat blijft nog altijd veel makkelijker dan een paarden parcours in smurfenland.

Tot Shit