Rood – groen – rood

Waar is de tijd gebleven dat je gewoon voor het groene stoplicht kon blijven wachten? Je zit diep in gedachten en merkt net dat het licht alweer rood is geworden. Je kijkt in je achteruitkijkspiegel en zucht opgelucht, gelukkig stond er niemand achter me te wachten. Nou ja, volgende ronde dan maar weer. Geen haan die ernaar kraait. Maar dat is verleden tijd…. Afgelopen week ben ik een dagje naar Amsterdam geweest. Nou dan gaat er voor een “provinciaaltje” een wereld open. Niet zo handig om met de auto naar het centrum te gaan, ten eerste een heel duur uurtarief voor het parkeren en ten tweede het is zo druk op straat! Trams, bussen en vooral die fietsers! Ze sjezen met een noodvaart langs je heen en als je niet oppast, door je heen. Gelukkig hebben de meesten wel een fietsbel. Ik heb nog nooit zoveel verschillende soorten deuntjes gehoord bij een fietsbel als in Amsterdam!
Dus maar besloten met het openbaar vervoer te gaan. Goed, dan heb ik dus een OV-chipkaart nodig. Na even op internet rond te struinen vind ik zowaar het punt waar ik zo’n kaart aan kan schaffen. Het wordt een anonieme OV-chipkaart. Wel eerst even € 7,50 betalen en daarna nog opwaarderen om te kunnen reizen. De kaart blijkt vier a vijf jaar geldig te blijven, maar waarom? Met zo’n kaart kan toch niet veel gebeuren? Geldklopperij! Ik heb al een beetje genoeg van die kaart. Gelukkig wijst het gebruik voor zich en blijkt hij toch wel makkelijk.

Aangekomen op het centraal station zie ik eerst een oude Turkse man met stok die op z’n gemak een ommetje maakt en bijna geschept wordt door een tram. De tram toetert wat en komt vlak voor de man piepend tot stilstand. De man (en ik) komen met de schrik vrij. Dan loop ik verder over de grachten en zie een vrouw die met haar fiets een net iets te scherpe bocht maakt op een net iets te gladde straat en zo een harde smak maakt. Wat is Amsterdam toch een gevaarlijke stad! Gelukkig is de verharding van de maatschappij hier nog niet zo erg toegeslagen (denk ik), want van alle kanten stroomt er hulp tegemoet. Afijn, de man weer op de been en de vrouw weer op de fiets, loop ik verder. Dan een harde toeter en een vrouw die met een lelijk gezicht uit een autoraam hangt. Ik denk op zijn minst dat er iemand aangereden wordt en dat er zwaar letsel is. Misschien is het toevallig dat ik net voor de tweede keer een traumaheli over hoor gaan. Maar, het blijkt dat de vrouw net even te lang in gedachten is geweest en een seconde langer voor het groene stoplicht heeft staan wachten. Ja logisch dat er net zolang getoeterd wordt totdat je je wagentje in zijn vooruit hebt gezet! En als je dan nog niet reageert, stap je toch gewoon uit je auto en ga je verhaal halen bij de auto voor je. Logisch?! Vraag het je oma of opa even of dat logisch is. Ja, ik vind het logisch dat de vrouw een lelijk gezicht opzet. Wat kun je anders? Zeggen dat je kleurenblind bent levert je vast een klap in je gezicht op. Misschien moet ik in deze tijd toch maar gaan werken aan mijn reactievermogen om te zorgen dat het niet zwart wordt voor mijn ogen, maar groen…..