[b]Midautumnnightsdream![/b]
Ik ontwaak uit de droom! Gesust door ’n kind ruik ik elke bladzijde van het boek waarin ik net begonnen ben. Als een zwoel zomeravondparfum komen het voorwoord, de inleiding en de eerste twee hoofdstukken tot mij. Wat een genot, en dat al na twee dagen! Zelfs de trekdrop dringt nu heel welriekend mijn neusvleugels binnen.
De bijverschijnselen ‘niets’ en ‘valt wel mee’ doen ineens niet meer ter zake. Ik heb immers weer lucht. Ik tuur naar een wit plafond dat ’s avonds zwart blakert als het licht uitgaat. Toch zie ik sterretjes. Mijn auto ruikt nog lang naar sigaret, ga toch maar eens op zoek naar trekdropspray, gat in de markt.
Aan aandacht geen gebrek, iedereen wil me kussen, wel een vreemde gewaarwording. Daarvan wordt je toch wel selectief en ik moet toch ook wel toegeven dat ik erg lekker ruik. Als ik dan vervolgens mijn ‘rollend tapijt’ te berde breng en eens zwaar rochel is al die aandacht plots weer verdwenen.
De stollingsfactoren in m’n bloed stijgen altijd na liefdesverdriet. Trouwens, ze stollen ook bij het verliefd worden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en adem stokt in de keel.
Rookmien
[img align=right]http://www.innerned.com/images/peuk.gif[/img]
[i]”Rookverhalen” een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in de herfst van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.[/i]
2 reacties
gast · 3 maart 2003 op 20:21
maaruh… is het niet-roken wel gelukt?
Mien · 6 maart 2003 op 09:41
Je bent je levenlang nooit meer rookvrij, immers je hebt eraan geproefd. Het is net als met sex; totdat het fysiek niet meer mogelijk is zul je er altijd van blijven houden. Bovendien blijft het altijd ergens in je hoofd rondspoken. Hoe langer je gestopt bent hoe minder de gedachten aan roken worden.
Ik heb met Carnaval wel gezondigd, maar verder is het niet-roken aardig gelukt. Vanaf 28 december ’03 rook ik niet meer.