Ja, ja, ik rook nog steeds. Het komt m’n oren en m’n neus uit. Het waren ook even roerige tijden. Dan is het een slecht moment om te stoppen. Terugblikkend op de afgelopen tijd ziet het mij zwart voor ogen. Maar om mijn ogen te sluiten voor al dit leed, gaat me toch even te ver. De kat uit de boom kijken of mijn blikveld vergroten? Je ne c’est pas. Ik moet toch ooit het licht zien. Gelukkig zijn er ook leuke dingen aan de horizon. Een e-mail relatie. Wie had dat gedacht. Hete as valt spontaan op het toetsenbord. Vurig vlammen mijn ogen op als mijn mailbox volloopt. Een vreemde gewaarwording. Nu had ik al een knipoog, te wijten aan een herpesinfectie, maar het virus wat nu mijn lijf binnensluipt treft alles. Hart, hoofd en ziel. Ik ga er nog net niet van transpireren. Ach, waar het hart van vol is …. Het voorjaar zie ik dan ook zonnig tegemoet. Ik heb de roze zonnebril alweer uit de kast getoverd en ben razend benieuwd naar mijn blind date.

Zou de liefde blind maken of zie ik toch het zwart voor ogen? Wie niet waagt wie niet wint. Aan hazeharten geen gebrek. Wat voor het effect dit op mijn rookhouding heeft bespaar ik jullie. Alweer een reden om niet te stoppen. En dat terwijl een vriend van mij al een maand dapper volhoudt. Ik ben oprecht jaloers. Ik begin steeds meer te neigen naar lasertherapie. Gelukkig zijn mijn ogen daar voorlopig voor gespaard gebleven.
Bij lasertherapie moet ik altijd denken aan enge mannetjes met overdreven waterpistolen die rondrennen in belachelijke overalls. De bril die ze ophebben is verre van roze. De verf echter niet. Ja, ze schieten met roze. Nou ik schiet liever met pijl en boog. Jammer dat hartjes niet roze zijn.

Ik vind dat het nu toch langzamerhand tijd wordt voor mijn laatste pakje. Per slot van rekening willen we met ons tenniscompetitieteam kampioen worden. En dat betekent dat er offers gebracht moeten worden. Het liefst zou ik ook willen minderen met de drank. Maar dat vergt toch wel erg veel ascese. Matigen misschien. Ook het rondspoken tot een uur of twee is niet bevorderlijk voor het stoppen met roken. Dat heb ik de afgelopen weken toch wel wat uren en nachten gedaan. Nee, wellicht helpt slapen tegen niet roken. Alleen vrees ik dan wel dat ik voorlopig mijn bed niet meer uitkom.

Ik vermoed, ik denk, ik hoop, ik veronderstel, ik verzeker, ik ben er van overtuigd, dat er een einde komt aan mijn roken. Ik ga ook geen verhalen meer over de telefoonlijn gooien. C’est ça!!! Einde rook, einde sigaret, einde verhaal!!! Bedankt allemaal voor jullie leesgeduld !!!

Rookmien
[img align=right]http://www.innerned.com/images/peuk.gif[/img]
[i]”Rookverhalen”, een compilatie van hersenspinsels opgehoest tijdens het stoppen met roken in het najaar van 2001. Oftewel verhalen van een jonge dichter bij trekdrop en kaarslicht.[/i]

Categorieën: Vervolg verhalen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

1 reactie

Mien · 29 september 2008 op 09:39

Altijd leuk om via je eigen column een berichtje achter te laten.

Het is om te laten weten dat ik niet meer rook sinds augustus 2003.

Mien IS Gestopt

Geef een reactie

Avatar plaatshouder