Het is stil. De televisie staat aan, er wordt gekookt en we horen de radio van de buren maar het is stil. Het is de stilte voor de storm. Het is zo’n stilte waar je eigenlijk van moet genieten nu het er nog is. Want over 2 minuten, een kwartier of zelfs over een half uur is het weg en je weet het. Je voelt het aankomen, woede en razernij. Deze storm wordt een orkaan, met de brokstukken die erbij horen. Maar je kunt er niet van genieten, je zit op hete kolen. En dan is het er eenmaal. De ruzie. Schreeuwend zeggen dat JE HELEMAAL NIET SCHREEUWT. Er wordt geschreeuwd, borden worden gebroken, verwijten worden gemaakt en oude koeien uit de sloot gehaald. Het is niet eerlijk de dingen die worden gezegd, maar ze worden gezegd uit woede.
Woede, razernij, schuld en pijn.
Elke beschuldiging als een messteek. Elke [i]koe[/i] een pijnlijk moment. En de borden? Ja de borden, die zijn nog het minst erg. De scherven vliegen in het rond, waarvan eentje eindigt net naast mijn oog. Huilen, maar niet om de wond. Het is de inwendige wond die het meest pijn doet.
En dan is het weer stil. Alles is immers gezegd, er zijn geen woorden meer te zeggen. Er zijn geen verwijten meer te maken. Er zijn geen oude koeien meer uit de sloot te halen. Het is de stilte na de storm. En het was de mooiste ruzie die bestaat.
Wat een liefde. Scherven worden opgeruimd. Er wordt geliefkoosd. Zachtjes worden wonden verzorgd. Tranen worden weggeveegd.
Maar ohh dit was ruzie in zijn mooiste vorm.
5 reacties
lagarto · 8 september 2007 op 16:52
Lijkt mij helemaal niks, zulke liefde bedoel ik. Met de scherven die even later opgeruimd zijn, zou ik ook verdwijnen. Je column is oke op wat schoonheidfoutjes na dan. bv. Als je de radio hoort is het niet stil volgens mij.
Groeten lagarto
nighthawk · 8 september 2007 op 19:10
Proficiat Cem, het mooiste wat ik op deze pagina al las! Leuke opbouw, raktaktak taalgebruik en een mooie afronding. Alleen met je tijden zit iets verkeerd heb ik het gevoel. Alleen kan ik er de vinger niet opleggen.
Ik volg lagarto niet in zijn kritiek. Stilte voor de storm is niet noodzakelijk slotkloosterstil. Stil wordt hier leuk als luidruchtig stil gezet… uiteraard zijn dat smaken en kleuren.
Hopelijk niet autobiografisch…
vanlidt · 9 september 2007 op 03:15
Moet ineens aan die reclame denken:
“Je bent veel te krokant om uit de magnetron te komen!”
😆 😆 😆
arta · 9 september 2007 op 20:27
[quote]Wat een liefde. Scherven worden opgeruimd. Er wordt geliefkoosd. Zachtjes worden wonden verzorgd. Tranen worden weggeveegd. [/quote]
Mij niet gezien, hoor, zo’n relatie! Eén bord(scherf) tegen mijn hoofd en deze dame is er van tussen… 🙂
KawaSutra · 9 september 2007 op 22:25
Mooie opbouw, kernachtig en treffend zonder omhaal van woorden. Wel bijzonder dat je er zo’n positieve draai aan kunt geven.