Geachte heer/mevrouw,
Sinds juli vorig jaar heb ik een Wikuitkering omdat ik die zomer ben afgestudeerd aan de Nederlandse Film en Televisie Academie als scenarioschrijver. Tot dusverre maak ik met veel plezier gebruik van deze kunstenaarsuitkering en mijn schrijven gaat met de dag vooruit. Ik heb tijd om te denken, ik heb tijd om te schrijven en ik heb tijd om te verbeteren. Helaas heb ik ook de liefde gevonden. Helaas zeg ik, want tot mijn grote spijt ben ik tot de ontdekking gekomen dat de liefde en de Wik niet goed samen gaan.
Tenminste, als je gaat samenwonen dan. En laten wij dat nou net gaan doen. Niet dat mijn vriendin stinkend rijk is. Maar kennelijk wordt het loon van een verpleegkundige (€ 1300 netto in maand) voldoende geacht om een hypotheek mee te kunnen betalen en twee personen mee te kunnen onderhouden. En wordt er verondersteld dat mijn vriendin dat in dit geval ook van plan is. Ik heb het haar gevraagd, ze is het niet van plan. Ik moet mijn eigen geld verdienen, zegt ze. Niet dat het onoverkomelijk is. Het zal echter wel betekenen dat mijn schrijven meer in de verdrukking gaat komen. Jammer, want ik dacht dat de Wik precies bedoeld was om dit te voorkomen. Kennelijk slechts zolang je vrijgezel bent.
Ik heb even overwogen een spookkamer te huren zodat ik op de Wik aanspraak zou kunnen blijven maken, maar omdat fraude niet mijn specialiteit is (ik kan moeilijk liegen) en ik daar ook op tegen ben heb ik dat plan maar in de prullenbak gegooid. En moet ik dus op zoek naar een treurig baantje in de marge van het bestaan.
Jammer, jammer, jammer.
Wellicht gaat hierdoor een groot schrijver verloren.
Zou u de pijn misschien wat kunnen verzachten door zo snel mogelijk mijn vakantietoeslag te storten?
Of beter nog, strijkt u alstublieft over uw hart en laat mij de Wik de komende jaren krijgen. Ik beloof het u dat ik het aan niemand zal doorvertellen.
In spanning wacht ik af,
Met vriendelijke groet,
Eppo Ford
10 reacties
rrobin · 19 oktober 2004 op 13:19
Hmz, je klaagt erover dat de Wik niet genoeg is om een hypotheek te financieeren?
Waar is de tijd dat je een oor moest afsnijden om jezelf kunstenaar te noemen?
pepe · 19 oktober 2004 op 14:11
Huh? Een uitkering om te kunnen schrijven?
Ik ben natuurlijk maar een klein amateur-schrijvertje, zonder uitkering schrijf ik denk ik toch wel lekkerder.
Ik vrees ook dat als het schrijven een moeten wordt dat de lol er voor mij af is.
Schrijven naast je werk kan toch ook prima?
Mup · 19 oktober 2004 op 14:41
Man, een beetje schrijver is toch multifunctioneel?
Groet Mup.
John_van_Leverdingen · 19 oktober 2004 op 16:45
Moeilijk Eppo. Je kunt hierop reageren alsof het een column is die je schreef. In dat geval denk ik dat je als scenarioschrijver een beter plot kunt verzinnen.
Is het werkelijkheid, meer een blog dat je schrijft, dan meen ik toch dat de betreffende uitkering een lening is. Zodra er meer verdiend wordt in een jaar, moet die terugbetaalt worden. Je zegt zelf dat je deze al hebt sinds juli vorig jaar….omgezet in een 40 urige werkweek, zijn er dan toch een dikke 2000 uur geweest waarin er scenario’s geschreven konden worden.
Als overbrugging is er niks mis met die uitkering. Maar als er na 2000 uur werken niets verkoopbaars uit komt, denk ik dat je moet gaan afvragen of er een markt is die op de lange termijn je schrijfkunst kan belonen.
Want ook die Wik uitkering is in tijd begrenst.
John van Leverdingen
WritersBlocq · 19 oktober 2004 op 16:55
Ai ai ai, deze doet pijn. Ik ken nog zo’n kunstennaar: schaatsles werd gesubsidieerd, pasjes voor musea en de bieb lagen klaar, een busje kon ze afschrijven op de belasting, als ook de kosten voor een overnachting om op een beurs in Antwerpen te slapen, vergezeld van “sjouw-vrienden” die ook getrakteerd werden, etc. etc. Ik zeg: werken voor je geld, als je je schouders eronder zet dan moet het lukken, net als bij mij. Een uitkering voor kunstenaars en schrijvers, pffff, in de Middeleeuwen hadden ze dat ook niet, terwijl er mooie werken werden gemaakt. Zoals je ziet: ik ben het er helemaal mee oneens. Uitkeringen voor hen die geen werk kunnen vinden dat is prima, en al erg genoeg voor de betrokkenen. Groet, Pauline
Massau · 19 oktober 2004 op 21:29
We zouden in alle opwinding bijna vergeten dat het eigenlijk best een leuke brief is.
Raindog · 19 oktober 2004 op 22:09
Hahah Massau! Het is een meeeeeer dan prima brief! Alleen om die brief al zou je die jongen een uitkering gunnen! En dat terwijl ik een uitgesproken voorstander ben van een gezond arbeidsethos ook als het om kunstenaars gaat! Haha, leuk Eppo. Ik hoop voor je dat je er mee wegkomt ;-).
Raindog
ignatius · 20 oktober 2004 op 12:11
Leuk geschreven. Ben benieuwd naar de reactie.
Moet me toch even van het hart dat voor de rest van Nederland het begrip passende arbeid (WW) of het begrip algemeen geaccepteerd werk (Bijstand) geldt. Zeker dit laatste kan zeer ruim geïnterpreteerd worden. Vraag me enigszins af waarom dit niet voor mensen met een ‘kunstachtergrond’ zou mogen gelden.
Raindog · 20 oktober 2004 op 17:15
For the record: helemaal met je eens Ignatius maar dat doet niets af aan het feit dat ik Eppo’s poging zeer innemend en komisch vind. Zeker wanneer ik denk aan de ambtenaar die deze brief in behandeling krijgt.
ignatius · 21 oktober 2004 op 11:55
Zeker en vast, Raindog. Ben altijd te vinden voor dit soort geintjes. Zo heeft een vriend van me ook eens zo’n soort brief geschreven waarbij het er in het kort op neer kwam dat het solliciteren voorlopig geen aanvang zou nemen aangezien hij het vééél te druk had (met promoveren overigens). De ambtelijke droogkloot kon daar echter niet om lachen hetgeen hem een, in mijn ogen buitenproportionele, sanctie van 60% heeft opgeleverd, zonder dat verder naar omstandigheden is geïnformeerd. Ik hoop dat eppo ermee wegkomt.