Overdag lukt het me aardig er niet teveel bij stil te staan. Ik doe gewoon mijn werk en probeer me niet af te laten leiden door de onverschilligheid van de andere bemanningsleden. Maar ’s avonds voelt het anders. Iedere avond loop ik op het dek en kijk ik naar boven. De hemel staat vol met sterren, mijn hoofd vol met gedachten. Sinds het wegvallen van de kapitein heeft het schip steeds meer schade opgelopen. Intussen lijkt het meer weg te hebben van een scheepswrak. Als het ene mankement is gerepareerd, lekt het wel weer ergens anders.Verschillende bemanningsleden zijn intussen overboord gesprongen en hebben het ruime sop gekozen. Ook in mijn hoofd komt de twijfel nu opzetten. Spring ik ook, of blijf ik zitten.
De schade lijkt onherstelbaar, de keuze makkelijk. Want wie blijft er nu zitten op een schip wat waarschijnlijk gaat zinken? Helaas is het niet zo makkelijk. Dit schip is mijn thuis. De bemanning mijn familie. Hen in de steek laten, zou voelen als verraad. Voor hen, voor mij. Maar blijven zitten, lijkt zelfmoord. Het is wachten op schipbreuk. Of toch niet?
De hoop en het vertrouwen dat de nieuwe kapitein schoon schip zal maken, is aanwezig bij de anderen. Waarom wil het er dan bij mij niet in? Gun ik hem tijd om het te bewijzen? Krijg ik de tijd om het af te wachten? Mijn hoofd is vol.
De sterren verdwijnen, een nieuwe ochtend komt. Vol goede moed volg ik mijn orders met enthousiasme op. Ik hoef immers vandaag nog geen keuze te maken.
13 reacties
BrokenHalo · 30 september 2006 op 17:14
Mooi…
Mosje · 30 september 2006 op 17:25
Dit stukje is net te kort Wendy. Die schipbreuk is een metafoor voor iets, maar je geeft zelfs geen enkele aanwijzing waarvoor.
DriekOplopers · 30 september 2006 op 17:48
Zoals altijd weer prima opgeschreven, Wendy! Hulde 😉
Driek
Prlwytskovsky · 30 september 2006 op 18:02
Ik begrijp waar het over gaat, mooi verwoord.
KawaSutra · 30 september 2006 op 18:22
Een schip zonder kapitein is stuurloos. Maar er kan maar één kapitein op een schip zijn. Om die nieuwe kapitein een kans te geven zul je de vorige moeten vergeten. Weet wel dat de kapitein altijd pas als laatste het zinkende schip verlaat.
Een behoorlijk houvast dus voor je besluit in het diepe te springen. Misschien kun je ook kiezen zelf kapitein te worden van het schip of desnoods van je eigen reddingsbootje.
En waar de metafoor voor staat? Kan van alles zijn. Ik ga maar niet speculeren maar ik wens je veel wijsheid toe.
PS
Misschien heeft Jan Bontje nog wat goede adviezen voor je. Hij en zijn familie hebben de taken blijkbaar naar tevredenheid verdeeld en hun schip bleek zeewaardig.
champagne · 30 september 2006 op 21:55
Tja, ik weet het niet…Op zich vind ik zo’n metafoor altijd mooi om te gebruiken, maar toch mis ik iets. Of zou ik gewoon te nieuwsgierig zijn naar wat er écht speelt?
Chantal · 30 september 2006 op 23:10
Heel erg mooi! Het maakt ook niet uit waar het precies voor staat, dat kun je zelf invullen! Mooie column, Wen! 🙂
Dees · 1 oktober 2006 op 09:44
Word eigen kapitein en schoon je schip! Is mijn eerste gedachte. Maar hoewel ik wel een beetje kan vermoeden waarover dit gaat, weet ik het ook niet zeker. Eigen kapitein worden is echter nooit verkeerd 😉
De metafoor is prima. Ik denk wel dat je niet gekozen hebt tussen prijsgeven en niet prijsgeven van hetgeen de metafoor aanduidt. Op deze manier wil de lezer meer info, als je minder info had prijsgegeven was de metafoor alleen misschien voldoende geweest.
pally · 1 oktober 2006 op 11:45
Je laat net genoeg zien om te willen raden, waar jouw goed geschreven column over gaat.Ik denk over scheiding en je moeder’s nieuwe vriend. Misschien zit ik er totaal naast….
Ik begrijp wel jouw dillemma. Tja, en niet voor iets kiezen is ook kiezen.
wendy77 · 1 oktober 2006 op 13:35
Bedankt voor alle reacties.
Het was echter niet de bedoeling dat het zo onduidelijk was waar het over ging. Aangezien ik meerdere columns over mijn werk en de situatie daar heb geschreven de laatste maanden, dacht ik dat het wel duidelijk zou zijn.
Deels mislukte missie dus. 🙄
DreamOn · 1 oktober 2006 op 21:52
Ik legde die link wel, hoor Wendy, omdat ik je vorige columns ook heb gelezen.
Misschien had je die columns over je werk als vervolgverhaal in moeten sturen, en anders moet in elke column die op zichzelf staat toch uitgelegd worden. Er zijn mensen, die voor het eerst iets van jou lezen.
Maar ik vind het een goede column, mooi beschreven, prima metafoor.
KawaSutra · 1 oktober 2006 op 22:15
Soms zie je elke zin als onderdeel van de metafoor en de vingerwijzingen raken ondergedompeld. Na de uitleg valt het kwartje en zeg ik: mooie column.
klapdoos · 2 oktober 2006 op 16:29
Wat die metafoor ook moge zijn, het verhaal kun je zelf invullen zoals je zelf wilt…Mooi verhaal, en ik snap het, want ik lees jouw werk regelmatig.
Groet van leentje 😉