De meeste dromen zijn bedrog, maar heel soms worden ze werkelijkheid. Dat overkwam mij twee jaar geleden. Ik kreeg een brief. Gewoon in de brievenbus. In dit snelle digitale tijdperk al een wonder op zich. De afzender verbaasde me nog veel meer. Een uitgeverij, waarvan de naam me niets zei. Totdat ik hem openmaakte.
“Beste L, enkele maanden geleden stuurde u mij een deel van uw boek in wording. Ik kan u melden dat het onderwerp ons zeer aanspreekt en wij zien het zitten met u in zee te gaan.” De brief sloot af met het vriendelijke verzoek contact op te nemen.

Ik was perplex. Uitgever? Geïnteresseerd? In mijn boek? Welk boek?
Dit kon niet waar zijn. Zomaar op een dinsdagmorgen. Volslagen belachelijk.

Ik ijsbeerde door de kamer. Nam 3 koppen koffie en ook maar een portje. Kon mij het schelen op de vooravond van mijn beroemd schrijversleven. Ik moest als de sodemieter rustig worden. Ik besloot mijn eerste hulplijn aan te boren en belde met vrienden waarvan ik wist dat ze een stevig contact met de aarde hadden. Zij zagen mij stuk voor stuk al aan de tafel van Barend en Van Dorp zitten. Ik niet. Ik zocht paniekerig naar mijn boek in wording en werd hysterisch toen het tot me doordrong dat het om slechts twee hoofdstukken ging.
Ik probeerde me te herinneren hoe hard ik gelogen had bij het insturen van mijn stuk, en was er vrijwel zeker van dat ik mijn bijdrage gladjes aan de man had gebracht. Mijn hevige gretigheid kennende, had ik er zeker bij vermeld dat mijn boek af was.
Ik belde.
“Dag L,” een vriendelijke warme stem. “Fijn je te horen, ik zou graag een afspraak met je maken…”

Dat was twee jaar geleden. Mijn derde boek is af. Over twee maanden ligt het op de schappen. Wat toen een droom was, is nu gewone werkelijkheid. Een schrijver zijn is namelijk vreselijk gewoon. Mijn boeken liggen in de winkel. De aanvragen voor interviews en signeersessies zijn niet te tellen en mijn postvak-in stroomt over van de fanmail.
Mijn dagelijkse leven, niets bijzonders.

Daarom is het heerlijk om nu en dan met de gedachten van toen, het leven van nu te beleven.
De kick voelen als je je eigen boek op de schappen in de winkel ziet liggen. Het ongeloof als je naam in de kranten wordt genoemd. Verbijstering als je op een dag ineens het discussiepunt bent in een talkshow. Intens geluk als blijkt dat iemand blij wordt van je verhalen. Een leven gevuld met passie, een agenda vol schrijversgeluk.

Mijn droom kwam uit, maar ik mis het hunkeren naar iets heerlijks net buiten handbereik. De spanning van het nieuwe, nog onbekende paradijs. Het hebben van een droom.

Soms worden ze werkelijkheid,
maar mijn droom was zoveel mooier.

L, 3 juni 2004

[i]Alle gebeurtenissen in dit werk zijn het product van de fantasie van de auteur.[/i][i]Iedere overeenkomst met bestaande personen, hetzij levend of dood, is zuiver toeval.[/i]

Categorieën: Maatschappij

14 reacties

Kees Schilder · 23 september 2004 op 13:19

Ik zit zelf ook te dromen en vraag me af of je column werkelijkheid is.

tontheunis · 23 september 2004 op 14:29

Het is mij evenmin duidelijk of dit nu echt is of een droom. Voor mij kwam die dus uit. Ik heb er drie op mijn naam en was ghost-writer van een vierde.
Het rare is dat de eerste dat gevoel opriep dat je beschreef. Het is bij al die anderen nooit meer gekomen. Maar enthousiaste uitgevers, ja. Die ken ik en die zorgen ervoor dat het schrijven kan blijven.

Echt? Heerlijk voor je. Droom? Blijf geloven. Dromen komen uit.

TT

pepe · 23 september 2004 op 15:11

Ik hoop dat het niet bij een droom is gebleven en ben erg benieuwd naar de titels.

Maar mocht het een droom zijn, dan lekker blijven dromen en hopen dat ie eens uit komt, doe ik met je mee.
Volhouden en blijven schrijven!!

WritersBlocq · 23 september 2004 op 15:35

Heerlijk om te lezen! Heerlijk om zo te dromen lijkt mij… werkelijkheid of niet, IK weet het niet, maar als je deze droom verwezenlijkt hebt, dan is er toch weer ruimte voor een nieuwe?
Groetje, Pauline.

sally · 23 september 2004 op 15:44

Louise, als trouwe lezer van je columns durf ik te zeggen dat je dit gefantaseerd hebt.
Trouwens als ik het goed begrijp staat dat er ook onder.
Maar je ziet wel dat je het beregoed beschreven hebt.
Als menigeen denkt dat het echt is…
In de wacht dacht ook ik:Wauw, een echte schrijver!
Ton Theunis is het volgens mij werkelijk over komen.Heb z`n pagina bezocht. Petje af Ton!
Of kwam je zo op dit idee?
leuke column.
Sally

Louise · 23 september 2004 op 19:05

Jezus Ton, wist ik helemaal niet dat je al 4 boeken had geschreven. Ben stinkend jaloers, want bovenstaand verhaal is natuurlijk helemaal niet waar (over een half jaartje ofzo pas 😉 😀 ), maar sodeju, wat zou ik dat graag willen.
Lieve uitgevers heb ik nog nooit ontmoet en ik weet ook niet waar ik ze moet zoeken.
Ik heb 1 boek van je gelezen (het tweede), maar waarom schrijf je daar onder een andere naam?

Kun jij hier niet een workshopje organiseren voor de hunkerende schrijvertjes onder ons? Zoiets van: “met Ton’s 10 stappen-plan, breng je je boek in no-time aan de man”

Voor de twijfelaars; het was pure fantasie, net als Sally al schreef. Meer niet, helaas…

Anima · 23 september 2004 op 19:43

Ach ja, jammer dat het (nog) niet waar is, maar nu heb je tenminste nog wat te dromen, dat zal dan over een half jaar niet meer het geval zijn, dan kom je hier nog zeuren dat je die deadlines hartsgrondig beu bent ;-).

Groeten,
Anima.

Louise · 24 september 2004 op 08:08

Hi Anima,

Dat over een half jaar is ook fantasie hoor. Ik ging gewoon even door in de sfeer van het stukje.
Positief denken schijnt te helpen, vandaar 😉

Groetjes, Loutje

Mup · 24 september 2004 op 09:12

Ook ik twijfelde Louise, maar het bracht wel leuke herinneringen naar boven. Van mijn tot-nu- toe-nog-steeds-eerste-bundel. Een toevalstreffer eigenlijk, geschreven zonder er ooit bij na te denken dat anderen dat zouden lezen. Als ik nu schrijf denk ik wel te vaak na over hoe het over zal komen, dat haalt voor mijn gevoel het spontane eraf. En als ik Ton’s reactie zo lees, is de euforie bij een tweede boek/bundel stukken minder, dus hou ik nog maar even aan deze euforie vast:-)
Ik bezocht ook je site, en vind je schrijfsels zeker boekwaardig, dus als het zo ver is, wil ik het weten!

Groet Mup.

viking · 24 september 2004 op 09:14

Kwestie van blijven ademhalen en doorgaan met wat je lekker vindt! 😉

ignatius · 24 september 2004 op 13:39

Het kan vaak bevredigender zijn om een droom te koesteren dan een droom uit te laten komen.

Mosje · 24 september 2004 op 19:26

Ik weet zeker dat er ooit nog eens een boek uitkomt waar jouw naam op prijkt.
😉

KingArthur · 24 september 2004 op 20:24

Waar of niet waar, waar het om draait is dat immer durende verlangen een doel te bereiken. Eenmaal bereikt, vervliegt het verlangen. Bedenk dan dat het niet het behaalde doel is dat telt maar de weg die je ernaartoe hebt afgelegd.

Lekkere column hoor! Ik droomde even weg.

Dees · 25 september 2004 op 10:29

Ik sluit me aan bij Mosje. Dat gaat helemaal goed komen.

Dees

Geef een reactie

Avatar plaatshouder