Sint en piet

Ik sta dicht tegen mama aan. Haar arm beschermt me voor zwarte piet en sinterklaas. De twee kunnen mij nu niet deren. Het is dat ze cadeautjes bij zich hebben anders zou ik het zelfs bij m’n moeder niet uithouden. Wat is de sint streng. Ik schuif nog dichter tegen mama aan. Geef me nu maar gewoon m’n cadeau dan is het achter de rug. Ik durf de sint amper aan te kijken. En van die piet krijg ik helemaal de kriebels.

Dan is het mijn beurt om naar voren te komen. Ik trek m’n moeder aan de arm. Zonder haar ben ik niet van m’n plek te krijgen. Gelukkig ze gaat mee.
‘Ben je braaf geweest, kereltje? Kom maar eens bij sinterklaas op schoot zitten.’
M´n hart klopt als een gek in m´n keel. Zolang m’n moeder in de buurt is, gaat het nog wel. Maar het gaat me te ver om haar los te laten. Ik zeg niks.
‘Ja hoor Sinterklaas. Frans is heel lief geweest’, zegt mama. Ik kijk naar beneden.
´Ga nou maar, schatje. Mama blijft in de buurt.´ Ik blijf haar zo lang mogelijk vasthouden. De sint trekt me naar zich toe. Ik sta er helemaal alleen voor. Sinterklaas tilt me op schoot. Weg wil ik. Zo vlug mogelijk. Maar ik kan niet. De sint heeft me in zijn greep.
Een hand glijdt over m’n bol. Het is mama. Ik adem weer normaal. Nu zie ik pas dat Zwarte Piet in de grote zak naar iets zoekt. Ik klap in m’n handen van pret. Ik krijg eindelijk m´n zo zuur verdiende cadeautje. Gretig pak ik het aan. Ik voel dat de greep van de sint iets versoepelt en weg ben ik. Terug naar mama.

Zwarte piet wendt zich tot de sint. Of mama wel lief is geweest? Natuurlijk. Wie zegt daar dat ze stout is geweest en mee moet naar Spanje? Ik laat mama´s beschermende arm voor wat het is. Ik ben banger om haar kwijt te raken dan voor zwarte piet. Ik stap op hem af en schop hem zo hard ik kan tegen de schenen. Dan vlucht ik weer naar mama.