Sir, denkt u aan de zon?

Op de Ocean Drive in Miami zit ik relaxed op een terras. Onder een zonnescherm. Achtentwintig graden, weinig wind en smog. Wat wil je nog meer. Op het terras schuif ik mijn stoel iets opzij. Zodat ik in de zon zit.
Naast mij aan een tafeltje een man die mijn activiteiten argwanend gadeslaat.
Behaaglijk rek ik mij uit.
’Sir,’ zegt de man. ‘Denkt u aan de zon?’
‘Sure,’ antwoord ik. ‘De hele dag! Waarom dacht u anders dat ik mijn stoel opzij schuif?’ ‘Ja, maar u heeft zich niet ingesmeerd. Dat is gevaarlijk. Kunt u huidkanker van krijgen.’
‘Onzin meneer! Dat krijg je alleen van al die smeersels waar iedereen zich mee moet insmeren van de zonnecrèmemaffia. Vooral factor vijftig. Daar krijg je vijftig keer eerder kanker van.’

Hij verslikt zich in zijn tomatensap. ‘Meneer, dat meent u toch niet??’
‘Jazeker wel. Zon is juist goed. Zit vitamine D in. Dat is beter dan al die troep op je huid. Dat dringt door je poriën en God mag weten wat dat met je lichaam doet.’
Zijn ogen puilen intussen uit als ik ook nog mijn shirt uittrek.
Ontspannen steek ik een sigaret op. Nu stikt hij er bijna in. Let op de nuance: HIJ stikt erin. Niet ik.
’U bent echt krankzinnig meneer,’ weet hij eindelijk uit te brengen. ‘Weet u wel hoeveel schade u aan de omgeving veroorzaakt?’
‘Geen idee. Weet u wel hoeveel schade u veroorzaakt met uw gezeik?’
‘Roken is slecht meneer. Dat is bewezen.’
‘Geboren worden ook. Daar schijn je dood aan te gaan. Er zou eigenlijk een waarschuwing op elke pasgeboren baby geplakt moeten worden: “geboren worden veroorzaakt de dood.” Zoiets.
Trouwens; ze stoppen rattengif in de sigaretten.Maakt je luchtpijp wijder.Mooi toch?’

Met een vertrokken gezicht vouwt hij zijn krant in elkaar en stapt met grote passen het terras af. Hij steekt zonder op of om te kijken de straat over waardoor hij een net passerende racefiets over het hoofd ziet.
De hard rijdende fietser ziet hem niet over het hoofd maar raakt hem nog hard genoeg om hem een salto te laten maken. Zijn krant wappert achter hem aan. Wonder boven wonder komt hij op zijn voeten terecht en kijkt verdwaasd om zich heen. Met een bleek gezicht wankelt hij terug naar het terras. In de verte klinkt een sirene.De originele Hill Street Blues sirene.The long version. Ik neem nog een trekje.
‘Sir? Mag ik een sigaret van u?’
Trillend gaat hij zitten en ik geef hem een vuurtje. Hij zit net buiten het zonnescherm. De zon glanst op zijn bijna kale schedel…