Jaren geleden zat ik heel slecht bij kas. Daarom besloot ik, samen met een paar vriendinnen, om thuis een SM-studio te beginnen. Maar… onze exclusiviteit zou eruit bestaan dat wij ons uitsluitend zouden richten op oudere heren, die wij, zeer creatief met al het mogelijk maar te bedenken keukengerei, aan hun gerief zouden helpen. Om incidenten te voorkomen hadden wij ons van te voren met de nodige verzekeringen ruim ingedekt. Want, stel je voor: Debby en Winny hebben net de oude heer J. aan een haak naar het plafond getakeld en het complete plafond komt naar beneden, misschien wel tot extra plezier van de oude baas, maar … Ook het elektra hadden wij vrij simpel gehouden. `Is de heer J. al van het wafel-ijzer af, want dan moet het opnieuw ingevet, want Pappie-Pappie wil erop.´ Die laatste was een vrij frequente bezoeker van onze studio: een zeer omvangrijke zestiger, wat al de nodige beperkingen met zich meebracht. Graag wilde hij ook, in een Pamper, aan een haak aan het plafond, maar wij hadden onze klant van te voren op de weegschaal gezet en besloten dat dit echt niet haalbaar (haakbaar) was. Pappie-Pappie nam voortaan genoegen met het keukengerei dat wij bij de firma B. (extra Gouden Dukaten!) hadden aangeschaft. Je wil niet weten hoe blij je mensen kunt maken als je aan de slag gaat met een staafmixer, houten pollepels en een citruspers. Sommige apparaten hoefde je niet aan te zetten (scheelt stroom) en alleen maar te laten zien om een zeer enthousiaste reactie te krijgen!

Pappie-Pappie raakte bijvoorbeeld al helemaal buiten zichzelf van buitensporig genoegen als Debby en ik het alleen maar hadden over het woord ‘kurkentrekker’. Dit was nota bene in de context dat wij beiden zelf wel hevig aan een wijntje toe waren. Het was best wel een mooi vak, het ging ons echter af en toe niet in de kouwe kleren zitten, maar die hadden wij dan ook amper aan…

Het had allemaal zo nog jaren door kunnen gaan. We hadden er best wel een paar leuke centen aan over kunnen houden en sowieso veel spierballen door dat gehijs aan die katrollen. In de gang was een tafeltje opgesteld met een kassa, waar ook stickers, T-shirts (en thermisch ondergoed met logo) verkrijgbaar waren. De kassa werd beheerd door Els, de vriendin van Debby, afkomstig uit de bankwereld. Zij voerde de gehele administratie en onderhield de contacten met de belasting.
Waarom ging het mis? Ik kan de finesses van dit alles niet helemaal prijsgeven. Ik wil vrij anoniem in dit verhaal blijven, maar ik kan wel iets loslaten. De hele zaak is inmiddels bijna verjaard en de firma B. is dan wel aangeklaagd, maar nooit veroordeeld voor het leveren van apparaten die …
Want die Gouden Dukaten spaar ik tóch nog steeds! Je moet wel wat vertrouwen blijven houden in je leveranciers, want hoe vaak komt het nou helemaal voor dat een staafmixer op het moment suprème ontploft? Nou dan!

Categorieën: Gein & Ongein

15 reacties

Mosje · 18 februari 2005 op 13:28

Pff Winny. Om de een of andere reden heb ik, na het lezen van al je vorige columns, een beeld van jou op mijn netvlies van een vrouw met klasse.
En nu dit.
Nou ja, dat je zegeltjes spaart is natuurlijk wel heel keurig, en dat je oog hebt voor verzekeringen ook.
Maar keukengerei van B. Hoe kun je? Ik had meer niveau van je verwacht.
In een SM-studio met klasse hoort servies van Villeroy & Boch, keukengerei van Zack, apparatuur van Boretti, speeltjes van Alessi, en linnengoed van Fergusons of Alexandre Turpault.
Snap je?

prikkels · 18 februari 2005 op 14:00

Wat een waanzinnig humorvolle column. Ik heb genoten en heerlijk kunnen visualiseren.

Terwijl ik tik, kijk ik strak naar mijn plafond. Het huis staat hier al sinds 15 honderd en zoveel, maar ik zie hier helaas nog geen lekker gevulde heren aan mijn plafonnetje hangen. Maar dat zal eerder komen omdat het een beschermd monumentaal pand is dan dat ik van nature niet zo avontuurlijk ben. Nou ja in elk geval wel op papier.

In het dagelijkse leven levert 16 uur per dag werken, mama zijn en de vrouw van een lieve, lekkere knul die 10 jaar jonger is, mij niet meer de energie die voor zo’n avontuur nodig is om zoiets tot een goed einde te brengen. Want ik ben net een pit bull, als ik ergens mijn tanden inzet, laat ik niet zo gauw los.

Dus droom ik gezellig visueel verder bij deze heerlijke columns en waan me in sm-land. 😮

Zamster · 18 februari 2005 op 14:11

Bedankt winny nou heb ik een idee wat ik met het lege kamertje kan doen……. 😀

Kees Schilder · 18 februari 2005 op 14:36

[quote]Je wil niet weten hoe blij je mensen kunt maken als je aan de slag gaat met een staafmixer, houten pollepels en een citruspers[/quote]

Volgens mijn buurvrouw ( in de buurt bekend als buuf-SM) is een Hemaworst van de Hema echt het einde van het einde als martelatribuut.

Meesterlijke culumn!!!

Robster · 18 februari 2005 op 16:07

Je hebt die staafmixer toch niet terug gebracht hè. Want ik zie ze die bij de B gerust terug hangen!

Leuk column 🙂

Ma3anne · 18 februari 2005 op 17:43

Lachen! Geweldig geschreven! Heb met een vriendin regelmatig dit soort business opgezet, als we weer eens gezamenlijk financieel aan de grond zaten. Nog niet in het echie, maar we hebben er al veel lol om gehad door het er alleen maar over te hebben!

Zou het best eens een tijdje willen proberen! 😀

Dees · 18 februari 2005 op 18:08

😀 😀 😀

Super!

sally · 18 februari 2005 op 19:31

erg smerig…
maar wel lachen! 😀

Ab · 18 februari 2005 op 22:55

Hoi Winny leuke column,sappig geschreven. Hebben jullie aardig je zakken kunnen vullen, en die van die ventjes kunnen lege.Zeurden zij niet om korting als AOWers,dat gezeik heb je gauw.En wat de firma B betreft dat is een martelwerktuig winkel vraag maar aan Braak-hekke,
groetjes ab.

Ab · 18 februari 2005 op 23:00

Hoi Ma3anne,het is het proberen waard,175,00 euro per uur is niet verkeerd en het is eerlijk werk. ab.

Ab · 18 februari 2005 op 23:01

Hoi Ma3anne,het is het proberen waard,175,00 euro per uur is niet verkeerd en het is eerlijk werk. ab.

Louise · 19 februari 2005 op 10:03

Geweldig 😀
Ik ben helemaal geen keukenprinsesje, maar ik zie zomaar ineens een actieve toekomst van mijn ingedutte keukenapparatuur voor me…

Shitonya · 19 februari 2005 op 11:50

Niet een geweldig stuk en een nogal rampzalig afgehakt einde.

Ab · 19 februari 2005 op 16:39

Hee Shitonya, waarom zijn jouw reacties die ik tot nu toe gelezen heb,een beetje negatief.Zelfs je hond schijnt er last van te hebben,kijk maar naar zijn foto.
Maar toch vriendelijke groeten ab

Bakema_NL · 19 februari 2005 op 21:33

Lachwekkend onderwerp, maar er is serieus veel geld te verdienen in die business.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder