Soms

Soms droom ik van de wereldvrede, maar dat is maar een droom Soms droom ik dat alle armoede de wereld uit is, en wanneer ik dan wakker wordt loop ik naar de keuken, neem een slok limonade en pak even een cracker met kaas. Want dan is die droom even uit mijn gedachten zo mnidden in de nacht. Soms droom ik dat de kinderen nooit meer ziek kunnen worden, en dat alle pillenfabrikanten in de rij voor het CWI staan om zich in te schrijven voor werk, of zich klem solliciteren bij een of ander uitzendbureau, omdat die pillen niet meer nodig zijn.

Maar gelukkig moeten ze de WW in, want er is geen werk meer voor medijnmakers.
Soms droom ik van eeuwige liefde tussen mens en dier, geen moordpartijen meer op de dolfijnen en walvissen, geen doodknuppelen meer van de zeehonden, geen haring meer uit de zee vissen, behalve als het allemaal teveel is.
Dan mag de mens weer even wat wegvissen voor de voedselvoorziening. Wat een droom zeg. Wilde dat dit soort dromen eens in het echt konden worden omgezet. Soms droom ik dat kleine baby’s met een ernstige ziekte ineens beter worden, door een engel aangeraakt en de lach weerklinkt van de ouders die hun tranen de vrije loop laten.

Ik zie dat dan zo aan en glimlach omdat ik die engel alleen kan zien, en geniet van de gezonde kinderen om haar heen. Wat een droom. Om nooit meer wakker voor te worden.
Zij heeft de kinderen een voor een aangeraakt met haar stafje, en ik zie het gebeuren, in mijn droom.

Soms droom ik dat de oorlogen in al die vreemde verre landen alleen maar een speelfilm is met slechte acteurs, maar als ik naar het journaal kijk zie ik geen een enkele bekende naam. Het zijn geen acteurs het zijn verdomme echte soldaten, die zich voor een kogel de hemel in laten schieten. In naam van wie? Soms droom ik op de dag, van de dromen die ik in de nacht beleef.

Achter de duisternis van mijn ogen registeren mijn hersens ongewone gewone dingen die de mensen niet eens meer kunnen raken. Ja laten we eens actie voeren voor de walvissen, of de dolfijnen, of de armoede, of de voedselbanken, of laten we eens protesteren tegen iedereen die tegen een oorlog is. De hele wereld kan demonstreren, maar mensen vergeten gauw. Er gebeurt daarna niets.

Daarom houd ik het maar bij mijn dromen, want laten we eerlijk zijn, als je niet droomt heb je ’s nachts ook niets te beleven. En de krant komt pas om 6 uur uit. Maar daarom mag ik toch wel dromen??