Soms Vraag Ik Mij Af (1)

Ik kon een periode niet schrijven door een akkefietje met mijn pols. Hiervoor moest ik zowaar het ziekenhuis bezoeken voor een röntgenfoto. Fietsende over de parkeerplaats van het ziekenhuis bedacht ik mij, zou ik op deze plaats niet een grotere kans lopen op een ongeval. Dat er opeens een auto onverwachts in zijn achteruit wordt gezet en mij pijnlijk raakt. In een ziekenhuis komen op een kleine plek gemiddeld meer mensen die in het leven een ongeval hebben meegemaakt. Puur toeval is een ongeluk niet. Er is altijd één partij die niet oplet. Deze partij bevat personen met een bepaalde hersenstructuur, die meer risico geeft op een noodlottig ongeval. Als deze speciale hersenen allemaal samen komen op een bepaalde parkeerplaats, dan zouden er meer ongevallen moeten gebeuren op de parkeerplaats van een ziekenhuis dan op een parkeerplaats van bijvoorbeeld een winkelcentrum.

Gelukkig heb ik de rit over de parkeerplaats overleefd. Het ziekenhuis is een speciaal gebouw. Een gebouw waar nieuwe levens op aarde worden gezet, maar waar ook vele levens deze aardbodem verlaten. Voor de statistieken is dit niet raar. Het zou pas vreemd worden als er veel meer levens verloren gaan, dan dat er ontstaan. Statistici zetten geen vragen bij het nut van het leven. Je komt, plant je voort en gaat er weer vandoor. Zo gaat het al eeuwen, dus bij onze generatie ook.

Toch leeft iedereen met het idee dat hij of zij speciaal is. Het is alsof de hersenen het bewustzijn voor de onbelangrijkheid van onze levensinvulling deactiveren. Wat zou er gebeuren als onze hersenen het leven puur darwinistisch in gaan zien. Dat wij alleen hier op aarde zijn om ons voort te planten, want als je kijkt naar generatie op generatie is het enige wat wij achterlaten het resultaat van onze voortplanting.

Zou je alles puur darwinistisch zien, dan is het doen van je haar of het kopen van nieuwe kleren niets meer dan gedrag dat zorgt voor een grotere kans op voortplanting. Dit komt het beste naar voren in een discotheek. Waarom kleedt iemand zich extra goed voordat hij of zij uitgaat? Om er beter uit te zien dan de rest van de groep? Mocht er een persoon van het andere geslacht binnenkomen, dan heb jij goeduitziende heer of dame meer kans op voortplanting.

Gelukkig denken wij niet zo darwinistisch als in dit voorbeeld, maar noemen wij uitgaan een vorm van ontspanning. Waarom zouden onze hersenen het woord voortplanting niet durven te activeren, maar het altijd een andere benaming geven? Misschien omdat wanneer wij de leeftijd bereikt hebben dat voortplanting niet meer mogelijk is, maar wij toch nog dertig jaar door moeten, wij niet in een depressie belanden?