Spooky en Sue

Het is hartje zomer op het vlakke land en het vriest dat het kraakt. Dat is in geen duizend jaar voorgekomen. De vlakkelanders zijn dan ook behoorlijk in de war. Very confused. Het roept veel vragen op in het derde gallacticum. De vlakkelanders van sterrengat Joepilèr vrezen oorlog met de weergoden. Ze zijn druk doende met de vorming van hun armada. Al maanden vlechten ze eindeloos dag en nacht dikke kabels stignomars die noodzakelijk zijn om de ruimte te overspannen. Het zal de vlakkelanders pas rust geven als de stignomarskabels aangehecht kunnen worden aan hun ruimteschepen. Spooky, de aanvoerder van de vlakkelanders ziet het somber in. Het koste hem weinig moeite om de voortekenen van een nieuwe ijstijd snel te herkennen. Hij kan zich de laatste ijstijd van 3711 nog goed herinneren. Die heeft de populatie vlakkelanders ernstig uitgedund. Dat nu juist in de zomer van 4711 het noodlot weer dreigt toe te slaan vraagt om een alerte reactie van Spooky. Hij kan maar één ding bedenken. De hulp van Sue inroepen. Spooky weet dat de weergoden een enorme hekel hebben aan achterklap en roddel. Vooral tijdreus Sependipios, de aanvoerder van de weergoden. Hij heeft ooit een fikse gehoorbeschadiging opgelopen door een hevige aanval van achterklap en roddel. Sindsdien heeft hij verdomt veel moeite met het horen van de klok. Een enorme handicap.

Goed kunnen klok luisteren is van levensbelang in het derde gallacticum. Sependipios draagt dan ook altijd oorbeschermers van gumsnum. Gumsnum is een ijzersterk materiaal dat lucht en geluid doorlaat. Het is zo geweven dat het ook dienst doet als filter. Het vormt als zodanig een ingenieus timbre-analysesysteem. Er is maar één manier waarop het timbre-analysesysteem getackeld kan worden en daarmee ook een dreigende ijstijd. Dat is een kordaat optreden van Sue en Spooky. Sue de meesteres van roddel en achterklap en Spooky de stampvoetende vlakkelander.

Sue is een bijzonder schepsel dat al een oneindigheid rondzweeft in sterrengat Joepilèr. Ze is geboren in het aardemillenium, heel lang geleden. In het aardemillenium was sprake van een vreemde dualiteit tussen twee soorten aardbewoners. De mannetjes en de vrouwtjes. Die leefden in een soort haatliefde met elkaar. Toen na de grote postknal de aarde verging is Sue als enige van de vrouwtjes overgebleven. Behept met een merkwaardig talent heeft ze alle gallactica overleefd. Ze orakelt, ratelt en krijst met een gigantisch volume. Roddel en achterklap zijn haar oorlogswapens. Het zijn dodelijke wapens. Sinds jaar en dag wordt Sue al achtervolgd door tijdreus Sependipios. Hij wil haar nog steeds wreken. Door haar toedoen is hij doof geworden. Zij heeft hem bijna letterlijk dood geroddeld. Het scherpzinnige taalgevecht dat daarmee gepaard ging is opgetekend door Freak Alfa. Freak is de aangewezen persoon om Sue op te sporen.

Freak Alfa is na het taalgevecht hevig verliefd geworden op Sue. Alleen hij weet hoe in contact te treden met Sue. Als Spooky zijn vlakkelanders wil redden van de vriesdood dan zal hij zo snel mogelijk Freak moeten inschakelen. Spooky wacht geen seconde langer en stampt met zijn eeltige bergvoeten keihard op de grond. Het dunne ijs, dat al een flink stuk over het land is gekropen, breekt. Freak rijst op uit de grond. Hij bibbert van de kou en begrijpt onmiddellijk wat hem te doen staat. Met grote slagen zwiept Freak zijn vier meter lange groene tentakels in de lucht en speurt met al zijn tentakelogen de kosmos af. Hij hoeft nu nog maar alleen te blozen om Sue te lokken.

Een donderend geluid afgewisseld met een kakofonie van metaalachtige geluiden komt als een gigantische geluidsorkaan op Freak en Spooky afgedenderd. Snel zetten ze hun gumsnummen oorbeschermers op. Net op tijd. Sue land op het gladde verse ijs. Wat is ze mooi. Haar steenkoolzwarte huid glanst, spiegelt en weerkaatst in de ogen van Freak en Spooky. Het hart van Freak vat onmiddellijk vlam. Snel slaat hij de vlammen met zijn groene tentakels uit. Gelukkig weet ook Sue wat haar te doen staat. De ijstijd moet hoe dan ook voorkomen worden. Samen met Spooky betreedt ze de kleine arena die gevormd is door het kruiend ijs. Beiden beseffen dat tijdreus Sependipios ergens op de loer ligt, de tijdreusschurk. Ziedend stampt Spooky de grond aan gort en begint een luidruchtig en oorverdovend gesprek met Sue.

Spooky met verheven stem: Je praat te veel. Je praat over mensen die je nooit hebt gezien. Je praat veel te veel. Je praat over mensen. Waar je ook maar naartoe gaat. Je praat over goede dingen en over slechte dingen. Je praat en je praat en je praat. Je praat te veel.
Sue gillend: Wat bedoel je, ik praat te veel. Je weet verrekte goed dat ik te veel praat. Wat geef jij erom. Als dat ijskonijn hier maar snel verdwijnt. God damned, you Sependipios.
Doodse stilte. Zachtjes waait een warme zuidenwind rondom de hoofden van Spooky en Sue. De wind blaast zachtjes in hun nek en fluistert met een lispelend geluid: Het is goed zo jongens, Sependipios is bezweken, de nieuwe ijstijd is geweken.