Er was eens..

Ik haat sprookjes, sprookjes zijn stom.’
De ogen van Hans spuwden vuur.
‘Maar jongen toch’, sprak de vrouw op een stoel naast hem.
‘Een mooi sprookje zorgt ervoor dat je lekker slaapt en dat je een grote knul wordt. Een echte boy, met sterke spieren en van die dikke stevige voetbalbenen.’ Je wil toch voetballer worden?’
De vrouw slikte even en sloeg het dikke boek op haar schoot open.
‘Hier bijvoorbeeld over Roodkap..
‘Kák’, riep Hans. ‘Roodkapje, há wat een trut.. tralala in je eentje door een creapy bos huppelen, ’n beetje met een enorme wolf staan smoezen en in dat hutje denkt die stomme bitch ook nog eens dat het d’r oma is die met een mutsje op in bed ligt. Hoe dom kan je zijn, een wolf met een mutsje. Die had beter eerst langs Specsavers kunnen gaan. Oh grootmoeder wat heeft u grote oren.Ik ben geen ogensmid maar ik schat minstens min 15.’
‘Maar Hans toch, zo’n mooi verhaal en op het eind..’
‘Schiet de jager de wolf dood, bla bla en floept oma uit zijn pens.
Lévend, you bet en meteen weer práátjes jongen!
Hoe kan dat nou, die ouwe troela heeft allang het loodje gelegd, maar nee hoor de gebroeders Andersen of Grimm of hoe die prutsers ook heten, moeten ons zonodig lulkoek door de strot duwen.
Die onnozele kinderen geloven toch alles. Beuhh sprookjes..’
‘Maar Sneeuwwitje dan..’
‘Oh ja die is lekker. Gekust door een, mind you, toevállig passerende prins. Zo’n arrogante blitskikker op een paard,stijgt af, gaat meteen vol op de bek en hup mevrouw is uit haar coma. Ja hoor. En 7 van die kleine opdonders staan er een beetje omheen te springen. Oh,oh,oh..en blij !
Had die appel dan uit haar hand geslagen losers! En daarna, “klik”, samen op zijn knol tegen de zonsondergang.. lang en gelukkig, saaaaai.’
‘Hier heb ik ook nog Assep..’
‘Nee hè, toch niet met dat glazen muiltje en al die zussen, zo’n zwak sociaal gezin in een krachtwijk. Pure kindermishandeling, dat jeugdzorg daar niet eerder.’
‘Maar wat wil je dán horen jongen?’
‘Niks, nog even met mijn zus spelen.’
‘Maar daarna lekker diep slapen hoor, kom ik geef je nog een knuffel.’
De vrouw stak haar knokige handen tussen de tralies, pakte Hans stevig beet en kneep even keurend in zijn arm.
‘Nog niet’, mompelde ze, stond moeizaam op en schuifelde naar de
deur..
‘Geen sprookjes hè .. hi hi hi, GRIETJE..HIERKOMEN..!’