Op een ijskoude avond sta ik in Utrecht op de bus te wachten. Naast me staan een oudere man en een klein meisje. Haar gezicht is grotendeels weggestopt achter haar sjaal, alleen haar rode neus en twinkelende ogen zijn nog te zien. ‘Opa, ik ken een hele moeilijke letter!’
‘Welke dan?’
‘De ssusshh’, sproeit ze.
Opa en ik kunnen er geen wijs uit worden.
‘Weet je woorden die beginnen met die letter?’, vraagt opa pedagogisch verantwoord.
‘Gewoon ssussh’, spuugt ze opnieuw.
‘Oh, de zzz van zus.’
‘Neehee!!’, zegt het meisje ontevreden. Intussen staan we tien minuten te wachten en beginnen mijn mutsloze oren te verijzen in de wind. Klappertandend vraagt opa waar ze de letter geleerd heeft.
‘Van de juf, die zijn vriend is ook met een ssushh’
Helaas is opa’s kennis van het liefdesleven van de juf beperkt en zal ons de oorsprong van de letter ssussh voorlopig onduidelijk blijven.

Na een tijdje rond het bushokje gelopen te hebben gaat het meisje op de rand van de stoep staan en tuurt in de verte.
‘Waar is de bus nou opa?’
‘Ik denk dat de buschauffeur een kopje koffie is gaan drinken’.
‘Of de wielen zijn eraf gevallen’, peinst het meisje.
‘Ja dat zou kunnen’.
‘Dat gebeurt soms toch, als ze de wielen niet goed vastgespijkerd hadden.’
Opa twijfelt over een educatieve uitleg, maar houdt het op een instemmend geknik.
‘Best wel dom van de busmakers.’

Na nog eens tien minuten blauwbekken bij de bushalte kijkt opa bezorgd op de tijdstabel. De volgende bus zou nu moeten komen. Hij schudt zijn hoofd.
‘De wielen zijn er echt af, hè?’, zeg ik.
Hij lacht.
In een kinderwereld is vertraging beter te begrijpen.

Categorieën: Algemeen

10 reacties

Anne · 11 maart 2006 op 19:37

Mooi geschreven, rustig stukje. Welke letter zou dat nou zijn, die ssussh? Daar ga ik nou eens fijn mijn hoofd over breken. Nou maar hopen dat het er niet vanaf valt.
Anne

Li · 11 maart 2006 op 22:32

Ja, erg mooi geschreven 🙂

[quote]Gewoon ssussh’, spuugt ze opnieuw.[/quote]
Ik heb het geprobeerd maar ik spuug bij de T

Li

sally · 11 maart 2006 op 23:41

Gossie, ik dacht ook echt dat er een ontknoping zou komen over die ssushs.
Maar eigenlijk ook wel leuk zo’n nadenkertje.
Ik vond het een erg leuk stukje.

Groet Sally

KawaSutra · 12 maart 2006 op 01:18

Och simpel, ’t is toch gewoon de S. 😕
Je hebt het wel mooi voor elkaar gekregen. Ik zit hier al de hele avond te ‘sushen’. En dat vonden de kinderen helemaal niet leuk tijdens de Idols-finale. 😀
Leuk verhaal.

Ma3anne · 12 maart 2006 op 09:17

Grappig hoe kinderen de werkelijkheid uitleggen. Leuk beschreven.

De ssussh… ik kan er ook enkel de S van maken, maar dan wel zonder voortandjes. 🙂

arjanna · 12 maart 2006 op 09:54

@sally: ik wou zelf ook graag dat ik een ontknoping had gehad voor de ssussh, maar dat is het probleem met waargebeurde verhalen schrijven..

zullen we het voor ieders gemoedsrust – en voor die van eventuele man/vrouw & kinderen – op de s houden? of de c… 😕 😛

Mosje · 12 maart 2006 op 12:06

De banden van die bus hebben ssussh gedaan, vandaar.
😛

Nana · 12 maart 2006 op 14:08

Leuk en herkenbaar! Mosje heeft gelijk of toch Kawa!

Dees · 12 maart 2006 op 14:37

De vriend van de juf heet vast Sjaak, of Sjors, of Chazio, Chéri?

Bijzonder stukje observatie. Sober en mooi.

Mup · 12 maart 2006 op 15:59

Lekker stuk, ook het meisje en opa,

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder