Steengoed

Er zijn maar weinig momenten in het leven waarop een mens ultiem geluk ervaart. En als het zover is, als het je overkomt, dan moet je het moment koesteren. Ze zijn zeldzaam dit soort momenten. Ik neem er altijd uitgebreid de tijd voor en laat zo’n moment goed indalen. Zodat het kan verankeren diep in mij. Ergens tussen hoofd en hart. Vlakbij mijn keelchakra. Ja, dat is een goede plek. Tsjaka, de beste. Zodra het daar verankerd ligt is het ook weer eenvoudig op te roepen. Ik kan het moment dan meteen weer herbeleven. Belangrijk in mindere tijden, deze opslag en herbeleving van geluk, je wordt er vrolijk van.

Zo’n ultiem moment heb ik onlangs weer ervaren. Zo klein, zo schattig in al zijn grootheid. Het vervulde mij met warmte tot diep in de tenen. Het overviel me spontaan tijdens een korte wandeling in mijn bos. Ik ben blij dat ik het zag en kon ervaren. Nu ligt het voorgoed opgeslagen in mij. In mijn keelchakra. Een ultiem geluksmomentje. Waardevol. Ik wil het met u delen, lieve lezer. Ik zal proberen het te omschrijven. Brizl djeu. Dat valt niet mee. Het beschrijven van intens geluk. Gris mich nich.

Daar lag het, voor me op de grond, steengoed. Ik struikelde er bijna over. Het raakte me, puur en rechtstreeks, in hoofd en hart. Een kleine steen van steen, steengoed. Hij hoefde niets te zeggen, hij hoefde slechts te zijn. Steengoed, glanzend, stralend, vol geluk. Intrinsiek doorleefd en volmaakt gelukkig. Mijn ontmoeting met een kleine steen. Niet te klein, niet te groot, perfect in zijn omvang, binnen zijn inhoud. Zowel in zijn innerlijk als uiterlijk, groot en klein. Grote liefde, groot geluk, gevat in een minuscuul klein steentje. Je moet het zien. Willen zien. Het ligt voor handen. Intens geluk. Steengoed.