Stoepje schoonvegen

Saskia Stuiveling hield vandaag een lezing in Assen. Ze gaf de voltallige overheid in Nederland een flinke draai om de oren. Saskia is directeur van de Rekenkamer en houdt in de smiezen of wij van de overheid wel echt doen wat we beloven. We schrijven mooie beleidsplannen, maar als de Rekenkamer komt kijken wat ervan terecht is gekomen, geven we niet-thuis. Dat wil zeggen, we hebben geen informatie over wat we hebben gedaan en of we dat hebben bereikt. In onze beleidsplannen schrijven we geen meetbare doelstellingen op, dus hoe weten we nou of we succes hebben gehad? Heeft de belastingbetaler dan geen recht op informatie daarover? We krijgen van de Rekenkamer allemaal een dikke onvoldoende. Saskia heeft helemaal gelijk, natuurlijk. Maar zo lang politici het voor het zeggen hebben bij de overheid (en ik ben bang dat dat altijd wel zo zal blijven), komt er van het opschrijven van ‘meetbare doelstellingen’ waarschijnlijk helemaal niets terecht. Stel je eens voor als een wethouder in 2003 opschrijft: in 2005 heeft 80 % van de inwoners van deze stad zijn eigen stoepje schoongeveegd. Hij gaat daarom subsidie verstrekken op bezems en stoffer en blik. Tot zover niets aan de hand. Totdat het 2005 is geworden en niet 80 % maar slechts 15 % van de inwoners zijn stoepje heeft schoongeveegd. Dan moet de wethouder met zijn water voor de dokter. Want hij had het toch beloofd? Hé, zegt de raad dan. Wat een onbetrouwbare wethouder is dat. Dat kan hem dus zijn politieke carrière kosten.
Natuurlijk waagt hij zich niet aan zulke concrete uitspraken. Hij zal hoogstens zeggen: ‘Ik ga me inspannen om te zorgen dat meer mensen dan voorheen hun stoepje schoon gaan vegen.’ Daar houdt hij zijn eigen stoepje in elk geval schoon mee. Dat kan Saskia na 39 onderzoeken nu toch wel op haar vingers natellen?

4 nov 2003