Voor sommige mensen is het leven een grote leugen. Zo die staat. Hoe durf ik? Wie ben ik om dat te poneren? Stellig nog wel. Een stelling die niet deugt. Niet gestaafd kan worden. Ik zou een onderzoek kunnen doen. Een streekproef kunnen houden. Ja, streekproef. U leest het goed. In sommige streken zou het namelijk meer voorkomen dan in andere. Levensleugens. Nee, ik lever u geen streek. Ook ik ben immers op zoek naar waarheidsbevinding. Ik heb een enorme hekel aan leugens. Zelfs aan leugentjes om bestwil.

Voor mij is het leven geen grote leugen. Integendeel. Mijn leven is een leven van grote waarheid. Kleine grote waarheid. Ik ben ook maar een mens. Maar ik heb ze wel moeten zoeken. Poeh, poeh. Dat kostte wel eventjes tijd. Meer dan vijftig jaar om precies te zijn. Het maakt het leven wel wat plezieriger. Dat wel. Stukjes waarheid vinden tussen alle leugens, in schijnwerelden die we onszelf voorhouden. Want laten we nu eens eerlijk zijn. Wat is echt? Wat is waar? In wiens beleving? Komop. Eerlijk zijn. We hebben toch allemaal onze eigen waarheid. Niet liegen! Voor de dag ermee. Zie om u heen en u denkt. Ik zie allemaal mensen die liegen. Alleen ik spreek de waarheid. Mijn eigen waarheid. In overtuiging.

Nee, ik wil u niet overtuigen van mijn gelijk, mijn waarheid. Ik zou niet durven. Niet volledig althans. Wel deels. Kleine stukjes waarheid wil ik u inpeperen. Ongezouten. Dat mag toch? Nee! Moet ik uw waarheid dan slikken misschien? Die deugt! Ja, u zegt het, maar ik geloof er niet zo in. Uit welk gat ik kom? Ik kom niet uit een gat, ik kom uit mijn moeder. Ja, moeder aarde. Dat is een ding dat zeker is. Zeker weten. U twijfelt eraan? Dan liegt u? U komt uit een grot, zegt u. Ja, dat kan. Vroeger leefden mensen in grotten. Wel zo veilig. Wat zegt u? U komt uit een erudiete grot? Die van Plato? Ja. Ken ik. Zo overschat. Die Plato.

Als ik al uit een grot kom dan kom ik uit de grot van Cave. Cave, nooit van gehoord? Nick Cave. Die kent u toch wel? Nee, ik nick u niet. Het is de waarheid. Mijn waarheid. Weet u namelijk. Ik geloof in muziek. Heeft verder niets te maken met waarheid. Wel met verlichting. Wat, gaat de lamp nu uit bij u? Dat is dan jammer. Dan ziet u niet het licht. Is ook best moeilijk hoor als u komt uit de grot van Plato. What you see is what you get. En what you get is what you see. Zo simpel is het. En daar moet u het mee doen. Nee, u krijgt geen stukje waarheid van mij. U kunt alles krijgen of niks. En ja het verlicht. Het verlicht de grote leugen.


Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

24 reacties

van Gellekom · 3 september 2016 op 13:10

“Voor sommige mensen is het leven een grote leugen.” Een waarheid als een koe. Veel mensen leven “hun” leven terwijl ze niet beseffen dat ze het leven zelf zijn. maar dat is een andere discussie. Prima column Mien!

    Mien · 3 september 2016 op 19:49

    Dank van G. Jazeker. Een waarheid als een koe. Waar zitten de horens ook alweer?

Snarf · 3 september 2016 op 13:48

Smeuïge filosofie smakelijk verwoord. Doet me denken aan ‘de achterkant van het gelijk’. Graag gelezen, Mien!

StreekSteek · 3 september 2016 op 13:52

Behoorlijk abstract. Lijkt op een ongeleide coprolalie maar dan met nette woorden. Wie er iets mee kan, kan er iets mee doen. Zolang we maar beseffen dat er geen halve waarheden bestaan. Wel meerdere.

pally · 3 september 2016 op 14:26

Een soort filosofische alleenspraak, Mien, die toch ook aan je lezers is gericht. Grappig en net lang genoeg, anders zouden de staccatozinnetjes wellicht wat zijn gaan irriteren. Nu precies goed gedoseerd.

NicoleS · 3 september 2016 op 14:30

Elke waarheid heeft meerdere waarheden.Er is zelden sprake van één waarheid. Goed geschreven ?

    Mien · 3 september 2016 op 19:53

    Ik kom tot nu toe op een aantal van pakweg vijfenzestig. Gedeeld door twee, wordt dat knap lastig. 😉

Bhakje · 3 september 2016 op 15:11

Mooie woorden, filosofie, je kan er over discussiëren. Ik persoonlijk kom niet uit moeder aarde, ik ben bedacht, een verzinsel, maar wel echt waar en van waarde.

Mooie column Mien.

    Mien · 3 september 2016 op 19:57

    Gelukkig niet slecht en zeker waardevol. Daar houd ik op, voor zover ik je ken via ColumnX. Maar dat geldt natuurlijk voor ieder mens in kwestie. Dank voor je reactie.

g.van stipdonk · 3 september 2016 op 15:35

Jawel ik blijf het zeggen: there is always the music to keep you going!

Nummer 22 · 3 september 2016 op 21:15

Mien! Een column waar ik met plezier de 2e en 3e keer aan begonnen ben en afgerond. Klasse?

Waarheid is waar het midden de uiteinden raakt.

    Mien · 3 september 2016 op 22:40

    Aan de waarheid zit volgens mij geen uiteinde. Die wisselt namelijk nog al eens. Ben verheugd dat u me drie keer heeft gelezen. Dank daarvoor.

WritersBlocq · 3 september 2016 op 22:12

Het “u” strookt voor mij niet met de boodschap. Waarom niet vanuit de “ik”, of aan “jou, je” geschreven? Dan leest het voor mij wat vlotter en komt het wellicht nóg beter en staccato door, zoals (meen ik?) bedoeld.

    Mien · 3 september 2016 op 22:39

    Het is maar hoe je / u het bekijkt. Ik kon me(zelf) hier het beste in vinden. Hoe dan ook bedankt voor jouw / uw kritische noot. Van een boodschap is overigens geen sprake. Wel van een beleving. En dat ook nog eens binnen een kwartier.

Antonia · 4 september 2016 op 11:47

Een fijne, filosofische tekst, stof tot nadenken, leuk om te lezen 🙂 groeten van Antonia.

Arta · 4 september 2016 op 22:43

Een stuk om over door te denken!

Bijzonder!

Bruun · 5 september 2016 op 08:42

Filosofische woordkunst. Met plezier gelezen.

    Mien · 5 september 2016 op 09:47

    Filosofie gaat erin als zoete broodjes merk ik aan de reacties. ? Ik opper voor een nieuwe categorie.
    Dankjewel voor het compliment Bruun.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder