Super-wereld!

Bij de introducering van de euro ontvingen wij, samen met het setje gratis munten, ook een interactief spel: SuperMario, struggle or die!
Het was het vervolg op het welbekende SuperMario World, met als verschil dat je het online kon spelen, waardoor je je buurman, nicht en vriend ook af en toe voorbij kon zien vliegen! Vol goede moed begon ik er aan, en vond het leuk! Het eerste jaar vond Mario met gemak elk dukaat, die borg stond voor de huur, of een andere vaste last. De Florijntjes, die waren vervangen door de hypermoderne euro, waren al moeilijker vindbaar, maar Mario sloeg zich er dapper doorheen, en versloeg iedere vijand die voorbij kwam! Dat waren er nogal wat: gemeente-ambtenaren, belastinginspecteurs, vervelende wetjes en de grote “Baas” kwam in de vorm van onze premier.

Mijn Mario rende, sprong, ontweek en zocht dat het een lieve lust was, vond af en toe zelfs een bonusveld, waardoor ie op vakantie kon, of een dagje uit. Bijna ongemerkt werd het steeds minder, er kwam zelfs een maand dat hij één dukaat onmogelijk kon vinden. Het flitsende pakje waar hij mee begon werd langzaam bleker van kleur, tot er uiteindelijk rafels aanhingen. Het kleding-eurootje was steeds onvindbaar, en het leek wel of er steeds meer ambtenaren hem in de weg stonden.

Ondertussen zag ie zijn medespelers om zich heen ook minder snel, minder mooi en magerder worden. Er was maar een enkeling die echt succes had in het spel, en die rende dan ook rond met nieuwe vleugeltjes, om weer een bonusveld te veroveren. Mijn Mario werd er niet gelukkiger op. Het afgelopen jaar werden vele dukaten niet opgespoord, ook op de eurootjes waar hij van moest eten bleek flink bezuinigd. Het woord “bonusveld” kwam al 3 jaar niet meer in zijn woordenboek voor.

In de verte zag hij iets glinsteren, en hij besloot de sprong te wagen. Hij nam een aanloopje…en sprong…! Mis!! Mijn Mario viel in het water en zonk.

GAME OVER.