Als concertlocatie staat de Neve Shalom Synagoge in Istanbul op de posters genoemd. Mooi, denk ik, dat ze ook hier oude religieuze gebouwen als concertlocatie gebruiken.
Wanneer we het straatje inlopen zien we verspreid stoere bewakers staan die het geheel een dreigende sfeer geven. We herkennen de moskee die achter een stalen voorgevel verscholen gaat maar de dikke voordeur blijft gesloten voor ons. Een van de bewakers wijst naar een zijstraatje waar nog meer bewakers staan die ons een dikke stalen deur inleiden.
Het hele gebouw is aan de binnenkant als een bunker ingericht. Onze rugzakjes en mobieltjes moeten op de band om gescand te worden. Vervolgens worden we in groepjes door drie sluizen geleid die door 10 cm dikke stalen deuren met elkaar verbonden zijn. De bewakers met oortelefoontjes zijn erg vriendelijk maar ook bloedserieus.
Uiteindelijk komen we uit in een soort foyer waar zo’n 100 mensen in feestelijke kleding gelaten staan of zitten te wachten tot de gebedsruimte annex concertzaal opengaat. Ik ben behoorlijk underdressed want ik heb de hele dag gefietst en ben navenant gekleed, had bedacht dat dat niet op zou vallen in een donker kerkgebouw. Maar het schijnt niemand te storen want is het voor iedereen wel duidelijk dat we niet tot de club behoren; waarschijnlijk komen de meeste bezoekers hier ook regelmatig voor de gewone diensten.
De synagoge is de grootste en belangrijkste van Istanbul en wordt nog gewoon door de Joodse gemeenschap gebruikt. Onder de stoelen zien we gele helmen uitsteken. Als we de suppoost daarnaar vragen blijken deze inderdaad ter bescherming van de bezoekers bij een terroristische aanslagen bedoeld te zijn. Met die aanslagen hebben ze hier behoorlijk wat ervaring, bij de laatste waren15 slachtoffers te betreuren.
De houten stoelen kraken en het publiek is onrustig maar uiteindelijk wordt het stil en betreedt de 72-jarige Natalia Gutman met haar cello in haar hand het podium. Samen met de violisten uit haar trio speelt zij twee strijktrio’s van Beethoven.
Maar de Bach-suite die zij alleen speelt maakt de meeste indruk en doet de gereed hangende helmen en de stalen sluisdeuren even vergeten.
Istanbul, 22 september 2014
9 reacties
troubadour · 12 oktober 2014 op 08:47
Leest prettig en onderhoudend, juist doordat mijn reisdoelen andere zijn. Vraag me altijd af of mensen die van klassieke muziek houden, ook kunnen zwijmelen met Julio Iglesias.
Mien · 12 oktober 2014 op 08:51
Bach, cello en Istanbul samengevat. Drie van mijn favorieten in schoonheid samengebracht. Daar kan geen enkele wereldorde verstoring in brengen. Zolang schijn niet bedriegt tenminste. Wederom een knappe column.
Alleen de zin ‘Maar het schijnt niemand te storen want is het voor iedereen duidelijk …’ loopt niet lekker. ‘Is’ en ‘het’ misschien even omdraaien.
@troubadour:
Als troubadour zou jij toch beter moeten weten? Ik hou bijna net zo veel van Julio als van Johann. Por un poco de tu amor.
Zo hou ik ook van Guido Belcanto, Eddy Wally en Gustav Mahler. 😉
Dees · 12 oktober 2014 op 11:38
Mooi, ook met een paar noten dreiging tussen de regels door. Ik ken de synagoge uit rustigere tijden, dat geeft extra beeld.
@Troubadour, zo vraag ik me dan af of je ook nog een beetje kunt meedreunen met System of a down als je een Juliozwijmelaar bent 😀
Mien · 12 oktober 2014 op 13:03
@Dees: Waarom niet, zolang muziek maar hypnotiserend werkt kunnen alle dare-on’s en more-on’s ermee uit de voeten. 🙂
troubadour · 12 oktober 2014 op 13:39
“Toxicity!” nou en of!
evil-ine · 13 oktober 2014 op 13:07
Door jouw heldere schrjfstijl reis ik een beetje met je mee, ik ga nooit echt op reis. Mooi contrast van het concert en de dreiging die je beschrijft.
S.O.A.D. blijft textueel erg actueel :worship: nos-tal-gie
pally · 14 oktober 2014 op 15:02
Mooi beschreven contrast, Carla, tussen prachtige muziek en dreiging in een vreemde stad.
Ferrara · 14 oktober 2014 op 15:45
Goed beschreven deze bijzondere ervaring. Ik kreeg bij de tweede alinea een onrustig gevoel en dat kon zelfs Beethoven, een van mijn favorieten, niet wegnemen.
Meralixe · 14 oktober 2014 op 16:23
Excuseer dat ik nu pas reageer op de column. Ik heb het in eerste instantie niet zo op reisverhalen en verre oorden en mensen die pretenderen dat ze graag naar klassieke muziek luisteren. Foei,die vooroordelen toch en dat steeds maar veroordelend reageren van uit de eigen ik.
De reis, de sfeer en dan de muziek… Heb je geweend? :rose: