’t is allemaal zo erg niet

1. Ska ska ska, Sicilia ska
Vrijdag avond, een week geleden.
Vergadering
Tot om elf uur ’s avonds bleven die gasten maar doorleuteren. Waarover weet ik absoluut niet meer. Om tien uur begon er een ska-optreden en ik had goesting om daar naar toe te gaan. Enfin, zo tegen elf uur dus hoor ik zeggen: “Goed, laat het ons daar dan maar bij houden”. Miljaar, daar zaten nog drie kiwi’s! De rest was er al van onder gemuisd. Dus in de Peugot-mobile gesprongen en die dancing gaan zoeken. Niet gemakkelijk. De dancing veranderde de laatste twee jaar vier keer van naam en eigenaar. De grappigste naam was “BierGarten”, de grappigste uitbater een beenhouwer met veel zwart geld. Ik wist ongeveer waar den “Blooms” was maar niet echt goed. Bovendien was mijn voorruit smeriger dan die van de jeeps tijdens de Camel-trofee. De dag daarvoor had het zand geregend na drie dagen van verstikkende scirocco.
Er was wreed veel volk en geen parkeerplaats. Toch niet in de buurt. Terwijl ik naar de ingang begin te stappen werd ik aangesproken door twee gasten. Of ik xtc wou kopen. Ik vroeg hen of het voor een goed doel was maar ze vonden dat niet om te lachen. Dan zei een van die gasten: “Ah, ge wilt coke hebben zeker!” “Zie ik er uit als een cokesnuiver?” vroeg ik hen. Hopend dat ze negatief zouden antwoorden. “Ge hebt een kostuum aan en ge komt naar een dancing, allez, moet ik er een tekeningsken bijmaken”. Dat was de franksten van de twee. De andere was waarschijnlijk het proefkonijn van hun koopwaar en zei geen woord.
Allez, zo werd ik nog twee keer tegen gehouden voor ik aan de kassa kon gaan aanschuiven. Het concert was nog niet begonnen.
Binnen was het druk en warm. Er was een beetje ademruimte op een balkon. Een goeie plaats; ge kon er zowel het podium als het publiek zien.
Het ska-combo was voor het ongeluk geboren. Nog voor ze naar Palermo vertrokken (het waren Parijzenaren) werd drie vierde van hun blaassectie gearresteerd. Wat er op neer kwam dat er één saxofonist was. Drummer en de bassist hadden die middag drie flessen Porto soldaat gemaakt en om die zoetigheid door te spoelen elk tien pinten gedronken. Gevolg was dat ze om negen uur begonnen te kotsen. Eerst in de WC, dan back-stage en dan naast het drumstel.
De gitarist was waarschijnlijk ingegaan op het verzoek van die gasten die buiten pillen stonden te verkopen. Hij was zo van zijn stuk dat hij verwikkeld geraakte in snoer. De zanger en twee security gasten hielpen hem uit de wurggreep terwijl hij daar glazig stond te kijken.
Om twaalf uur begon het optreden, net toen ik besloten had om naar de bar te gaan. Wat uitgesteld werd toen een groep skinheads de dans openden. Ze zagen er allemaal gevaarlijk uit. Tussen de liedjes scandeerden ze onzin en zodra het volgende liedje begon gingen ze terug wild dansen.
Op die manier heb ik moeten wachten tot het optreden gedaan was om tot bij de bar te geraken. Waar een pintje vier € koste. Alles kostte er 4€; ook een dubbele whiskey die vierdubbel werd omdat het gelukkige uurtje net was ingegaan. Het was dus allemaal niet zo erg.

Zaterdag
Verjaardagsfeestje van een vriendin. Ze hadden een drankvoorraad groter of gelijk aan die van Drankencentrale De Vidts in huis gehaald. Evenals een verzameling gasten waar zelfs de broeders van St. Lucia geen blijf met zouden weten. Een verzameling psychiaters en psychologen aangevuld met advocaten en Italo-amerikanen. Met een van die Italo-amerikanen botste ik vorig jaar; op het vorige verjaardagsfeestje. De man in kwestie, de vader van ons vriendin, kwam dertig jaar geleden terug uit Amerika. Geeneens zo een idiote vraag mijnertwege wat hij daar gedurende twintig jaar gedaan had om steerijk terug te keren. “Che vuoi” was zijn antwoord. (kè voi, wat wilt ge). Ah, vergat ik te vertellen dat er op het feestje van vorig jaar een professionele coctail-shaker aanwezig was. Dit jaar afwezig wegens ongehoord gedrag op dat bewuste feestje. Hij was er niet alleen stomdronken, hij gooide de shaker, die hij als een ware hoog in de lucht liet vliegen, op het hoofd van de moeder van ons vriendin. Later speelde hij het ook nog voor elkaar om zout voor suiker te nemen, de dop op de shaker te vergeten te draaien en over te geven in een coctail glas.
Dit jaar was het dus een doe-het-zelf-bar. Niet dat de resultaten minder ongehoord werden. Door het onverantwoorde mixen van allerlei dranken werd iedereen binnen de kortste keren heel zat. Gino, de man van de vriendin, ook wel Humpry genaamd wegens zijn ijzige presentie, had me Belgische bieren gekocht. Twee blauwe Chimays, een Maes pils (!) en een verboden vrucht. Terwijl ik beneveld begon te worden waren de anderen aan het dansen op tafels, probeerden hun eigen vrouwen te versieren en vertelden hij ze de dag er voor tegen tweehonderdnegentig een haarspeldbocht namen met de elleboog door de open venster. Iemand had mijn laatste blauwe Chimay opengedaan en die gemixt met vodka, gin en fruitsap. Het zal dan ook wel die persoon geweest zijn die de WC gedurende een uur bezet hield.
De belgische bieren en de uitstekende hapjes maakten alles draaglijk. Het had erger kunnen zijn.

Donderdag
Om één uur ’s middags werden twee mannen om het leven gebracht in de “Borgo Vecchio” marktwijk. Een met dertig messteken, de andere met tweeenveertig messteken. De klok werd teruggedraaid: niemand zag iets. Getuigenissen van vier marktkramers die op minder dan twintig meter van de gebeurtenis werkten. (letterlijk uit de politieverslagen)
Getuige1: “Ge zult het misschien niet geloven maar ik was juist wisselgeld aan het zoeken. Zijn vrouw: “Er was een klient die lastig deed over de prijs van de appelsienen en misschien was ik daardoor niet erg attent.”
Getuige2: “Ik was net in de krant aan het lezen. Toen die net uit was zag ik een hele hoop volk naast mijn kraam staan. Ik wist niet om welke reden.”
Getuige3: “Het zal onwaarschijnlijk klinken maar ik was gaan kakken toen de tragedie zich afspeelde.”
Getuige4:”Ik sliep. Ge moet weten dat ik ’s morgens vroeg opsta en tegen een a twee uur altijd in slaap val.”
Om twaalf uur was ik in de buurt van de marktwijk. Om een cheque op te halen. Ik ging niet naar de markt omdat ik die cheque onmiddelijk wou omzetten in cash. Het had erger kunnen zijn.