Krijg een sms-berichtje van mijn vriendin: ”voel me kut”. Dus bericht ik haar terug dat ik mijn lul ook wel eens voel. Met name als ik de rits van mijn broek te snel optrek en dat gebeurt nogal eens de laatste tijd. De laatste keer moest ik er zelfs voor naar een ziekenhuis.
Volgens het kabinet help ik mee aan verloedering van de maatschappij. Mijn normbesef vervaagt. Ik gedraag mij asociaal en tolereer dat gedrag ook van anderen. En ik heb gebrek aan discipline. Humor! Als je niet beter wist zou je acuut een huisarts raadplegen en om een verwijzing naar de crisisdienst vragen. Hoogste tijd dat den Haag eens echt aan het werk gaat en normaal gaat doen.
Mijn vriendin begon laatst spontaan over kinderen. Ik krabte me drie keer op m’n voorhoofd en zei dat ik er nog een nachtje over moest slapen voor ik er een goed standpunt over in kon nemen. Die nacht droomde ik van een doomscenario waarin kinderen al blerend, kwijlend en poepend mijn leven een hel maakte en anderom was het ook niet echt gezond. Wat moest ik nu?
Ondanks de Apocalyptische regenbui verliet uw columnist die nacht even het internetcafe, om te gaan kijken naar een meisje dat achter de ramen druk bleek te zijn met ouwehoeren door ’t nieuwe mobieltje, zodat hij haar op de terugweg niet alsnog telefonisch de waarheid kon zeggen, omdat wel duidelijk was dat hij haar nummer niet meer had. “Het enigste dat jij goed kan is mij negeren” had hij haar willen toeschreeuwen.
Als ik met twee van mijn dochters het restaurant inloop, zie ik dat de meeste tafeltjes bezet zijn. Bij het raam is nog een tafeltje vrij. Terwijl wij een kop koffie bestellen, kijk ik naar buiten. Tegenover het restaurant zie ik wat winkels. Geen wereldschokkend nieuws als je bedenkt dat het een winkelstraat is.
