Allard zat achter het stuur. Hij had zijn jeans longsleeve verwisseld voor een fris turquoise overhemd. Er is geen panacee voor het gevoel van onthechting, dacht hij. Steeds weer moet je iets of iemand loslaten en verder gaan. Hij zag strepen waterdampcondens van vliegtuigen in de lucht, ijskristallen wolksporen in Lees meer…
Ik zit op mijn favoriete terras en drink mijn koffie zoals ik hem graag heb, sterk, met veel melk en warm, zeg maar gerust heet. Ik neem mijn eerste voorzichtige slok, zorgend dat ik mijn lippen niet brand aan het schuim, dat veroorzaakt is door het opstomen van de melk. Lees meer…
De muziek wordt ingezet, ‘Domani’ van Andrea Bocelli. Dat begint goed, want als iets mij kan raken, is het de warme stem van Andrea Bocelli. De lichten dimmen en op het podium verschijnt bijna vanuit het niets de ballerina. Ik kijk naar haar en zie dat haar lange haar strak Lees meer…
Ik trek me los en spring de deuropening binnen, in één beweging de deur achter me dicht schoppend. Het gehuil stopt abrupt en het is doodstil. In de ruimte is het aardedonker. Alweer duisternis. Verstikkende duisternis. Ik schuifel voetje voor voetje door de ruimte. Mijn armen steek ik vooruit, als Lees meer…
Mijn eerste keer. Ik was een jaar of veertien. Ik had destijds al vier maanden ‘zwaar verkering’ dus werd het, in onze ogen, tijd om ‘het’ te gaan doen. Omdat haar ouders een spontane hartverzakking gekregen zouden hebben bij de vraag om welk voorbehoedsmiddel dan ook, besloten we dat we een Lees meer…
