Ayay Captain !

Duidelijk in zijn sas en met speels gemak lijkt Wouter de crisis aan te pakken. Hij is zelfverzekerd, twijfelt met mate, informeert en handelt. Er moeten bergen werk verzet worden. Lange dagen worden er gemaakt. Wouter oogt alsof ie beter slaapt dan ooit. Hij is fit en alert. Goedlachs als het kan en serieus als het moet. De crisis komt voor Wouter als geroepen. Hij geniet terwijl ie weet dat ie dat niet al te zeer mag laten blijken. Maar dit is je ware. Dit is lekker.

Fabiënne de Vries laat zien wat ze kan

Even met Mick Harren gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Spreek ik met de schrik van het Jordaanfestival?” De zonnebankbruine vertolker van het Nederlandse levenslied antwoordde bevestigend, dus ik vervolgde: “Wat is dat nou weer voor gelul, mafkees, dat je niet verantwoordelijk zou zijn voor het gedrag van de mensen die je zélf hebt uitgenodigd?” De proleet murmelde iets van visite die onderweg een ongeluk krijgt, en dat dat dan niet jouw schuld is. Gelul natuurlijk, dus ik riposteerde: “Maar als jouw bezoek in de tuin van de buren schijt, dan ben je wél aansprakelijk, lamlul.”

11 SEPTEMBER: OPERATIE JAKARTA

Voor mij is 11 september in de eerste plaats een zwarte dag in 1973. Een monsterverbond van multinationals, Amerikaanse geheime diensten, hoge militairen en ordinaire fascisten pleegde een staatsgreep tegen het democratische bewind van president Allende in Chili.

Een Grote Snuit

Uiteindelijk komt het altijd zover. Iedere onderdrukker gaat een keer te ver. Op zo’n moment staan ze op. Onaangekondigd. Opeens zijn ze er. Een kleine groep weliswaar. Maar wel een groep die geraakt is en daadkrachtig handelt. Het zijn vaak degenen van wie je nimmer had gedacht dat zij in opstand zouden komen. Uitgerekend zij. De ogenschijnlijk goedmoedigen. De harde werkers. Degenen die je niet direct het intellect toedicht voor slimme en snelle guerrilla. Maar toch. Ze doen het. Het is oorlog.

Meisje of Vrouw?

Wanneer ben je “meisje af” en wanneer ben je een vrouw? Ben ik nog een meisje omdat ik nog met een knuffel slaap, omdat ik nog kan genieten van de aandacht van mijn ouders, dat ik mezelf nog een “kind” voel wanneer ik ziek ben? Ben ik nog een meisje omdat ik niet de wijsheden bezit die een ander wel heeft, ik het heerlijk vind om weg te kruipen in de armen van een man en me heel klein en veilig voel?