Toen Mr. Moshavot, kantonrechter in ruste en trots op Nederland, de slaapkamer uitliep, stond Laura juist onderaan de trap.
“Het ontbijt is klaar, Meester,” riep zij naar boven.
“Geen reden om je stem te verheffen,” bromde Moshavot. “Ik ben niet doof.”
Goeiemorgen schat,
Ik denk dat het beter is als ik met jou stop,
de seks was lekker,
maar je hebt een arrogante kop.
In de grote tafel die in de woonkamer van mijn ouders staat, staan twee afdrukken van waxinelichtjes. Op een zondagochtend, drie of vier jaar voordat ik begon met roken, was ik wakker geworden om niet meer te kunnen slapen, vermoedelijk te wijten aan de zomertijd. Villa Achterwerk was nog niet begonnen, een uur tijd om te doden met vuur.
“Hoe ga je me neuken?” zei de vrouw. “Van voren, van achter, of doen we het op z’n Frans?”
“Wil je dan geen voorspel?” vroeg de man.
“Voorspel?” zei de vrouw. “Ik moet morgen om halfzeven op, bewaar je voorspel maar tot de kerst.”
Een onhygiënisch, bot scheermesje. Geen enkele
verdoving. Onverdraaglijke pijn wanneer het mes in je gezet wordt en begint te snijden. Het verloren bloed druipt op je benen en op de tafel of het bed waar je op ligt. Het bloed dat er uitspuit wordt ‘voorzichtig’ met een doek weggeveegd langs je vagina. Weken lang in bed, je benen aan elkaar vastgebonden met verband. En maar hopen dat je geen infecties oploopt, hopen dat alles weer heelt.
