Een onhygiënisch, bot scheermesje. Geen enkele
verdoving. Onverdraaglijke pijn wanneer het mes in je gezet wordt en begint te snijden. Het verloren bloed druipt op je benen en op de tafel of het bed waar je op ligt. Het bloed dat er uitspuit wordt ‘voorzichtig’ met een doek weggeveegd langs je vagina. Weken lang in bed, je benen aan elkaar vastgebonden met verband. En maar hopen dat je geen infecties oploopt, hopen dat alles weer heelt. Dit is wat vele Islamitische vrouwen in landen van Zuidoost-Azië en Afrika overkomt. Het is één van de grootste problemen op de wereld en ernstigste vormen van geweld tegen vrouwen en meisjes, het schaadt de gezondheid immens en het overtreedt verscheidene mensenrechten: vrouwenbesnijdenis.
Of het nu alleen een prik in de clitoris of de hele clitoris wegsnijden en de schaamlippen voor een groot gedeelte dichtnaaien is, alle soorten ingrepen dragen bij aan het hoge aantal verminkte vrouwen. Volgens ‘demos’, een uitgave van de Stichting Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut, schat Amnesty International op dit moment het aantal op 135 miljoen. Per jaar worden er minstens twee miljoen besnijdenissen uitgevoerd. Dat is 6000 per dag en één per vijftien seconden.
En de redenen zijn schokkend: de besnijdenis zorgt voor schoonheid, reinheid en volwassenheid en hoort bij de traditie van vele moslims (maar staat niet vermeld in de Koran!). Het zou overigens óók tot een betere gezondheid leiden. Maar uit onderzoek blijkt (natuurlijk) het tegenovergestelde. De vrouwen en meisjes lopen lichamelijke en psychische gevolgen op. Verschillende soorten infecties, HIV, littekenen vorming, huidirritatie, moeilijk urineren, onvruchtbaarheid, incontinentie en bloedarmoede zijn enkele lichamelijke gevolgen. Over de psychische gevolgen is minder feitelijke informatie, omdat de vrouwen er niet over kunnen én durven praten. Maar er wordt wel verwacht dat ze nachtmerries en gedragsstoornissen krijgen, geen vertrouwen meer hebben in de ouders en zich verraden voelen. Na langere tijd kunnen ze gaan leiden aan frigiditeit, depressies en angst voor onvruchtbaarheid. Daarnaast zullen ze problemen hebben met seks aangezien de clitoris, die bij de meeste besnijdenissen wordt verwijderd, de prikkels hoort op te vangen, die leiden tot een orgasme. En nu zou je denken dat het niet erger kan… Maar veel vrouwen raken tijdens de besnijding in een shock en overlijden voordat ze al deze letsels hebben kunnen ondergaan. Maar wie kan beslissen welk lot, het sterven of de letsels, beter is?
Gelukkig zijn veel landen tegen besnijdenis en hebben, zowel binnen de EU en daarbuiten, organisaties en verenigingen, zoals de VN en haar Wereld Gezondheidsorganisatie, opgericht om de genitale verminking tegen te gaan. Zo heeft de VN al bereikt dat meer dan 100 landen, ook Afrikaanse, hebben erkend dat besnijdenis verkeerd is en moet worden bestreden. Maar als we luisteren naar de landen die wél besnijden, wordt ’t lastig. Zij vinden dat we ons er te veel mee bemoeien en eerst eens naar onze eigen vrouwelijke ingrepen moeten kijken: borstvergroting en andere plastisch chirurgische ingrepen, piercings en hoge hakken. En misschien hebben deze landen wel gelijk. Misschien kun je het wel bemoeien noemen. Want pas nu de vrouwenbesnijdenis onze kant op komt, door migratie, gaan we ons zorgen maken, terwijl het al die jaren terug net zo pijnlijk was. Pas toen het fenomeen zich over de hele wereld verspreidde, kwamen landen met wetten en verboden. Pas toen andere landen de invloed van de besnijdenis opmerkte, bijvoorbeeld op scholen wanneer meisjes niet kunnen gymmen omdat ze bang zijn dat de wond openscheurt, kwamen ze in actie en wilden ze het over de hele wereld bestrijden.
Het mag bemoeien of werkelijk hulp zijn, ik vind ook dat er iets aan gedaan moet worden. Maar alleen wetten zijn niet genoeg. De vrouwen en meisjes, náást de mannen, moeten bewust worden van de lichamelijke en psychische gevolgen. Maar om die te bereiken moeten eerst de leiders van de tientallen stammen voorgelicht worden. Ook moet er meer openheid voor de (besneden) vrouwen komen. Want als niemand praat, kan er maar weinig aan gedaan worden.
9 reacties
SIMBA · 18 oktober 2007 op 17:40
Heel goed dat je hier aandacht aan besteedt!
Het is een afschuwelijk iets.
pally · 18 oktober 2007 op 17:49
Ik begrijp je pleidooi tegen deze vreselijke verminkingen van jonge meisjes. En ben het er volledig mee eens! Tegenwoordig wordt er veel over geschreven en voorlichting gegeven door verschillende organisaties uit het Westen maar ook al door vrouwen in die landen zelf.
Het is treurig dat deze dingen nooit snel veranderen. Het zijn langzame processen waarvan je zou willen dat ze veel en veel sneller zouden gaan.
Goed onderwerp, duidelijk geschreven, :wave:
groet van pally
arta · 18 oktober 2007 op 19:38
Goed dat je dit onderwerp aansnijdt!
Het lijkt me vreselijk wat deze vrouwen moeten ondergaan.
Van de schrijfstijl was ik minder gecharmeerd, erg klinisch, krante-artikelachtig, maar waarschijnlijk ligt dat aan mij, gezien de vorige reacties! 🙂
FatTree · 18 oktober 2007 op 19:51
Ik vind het ook erg goed dat je hier aandacht aan besteedt, en ben onder de indruk van het onderzoek wat je hebt gedaan voor het schrijven van deze column. Hier is over nagedacht 🙂
Ik vind de column ook klinisch, maar ik vind dat geen minpunt. Elk blad heeft een bepaalde toon. Als deze column in de Libelle zou staan, zou het te klinisch zijn. Als het in het krantje van de Universiteit zou staan, zou het te losjes zijn.
Wel vind ik het belangerijk dat je een mening geeft. Dat onderscheidt het namelijk van een krantenbericht en dat heb je goed gedaan.
Al met al een goede column
Siebe · 19 oktober 2007 op 00:17
Wat een ontzettend nuttige column. Wat Arta zegt klopt misschien wel, klinisch beschreven. Feit is dat je er eigenlijk ook niet met je gevoel over moet willen schrijven omdat het gewoon te verschrikkelijk is. Ik vond dat zelf daarom eigenlijk wel een sterk punt van deze column. Als in: als je nu eerst gewoon eens kijkt naar wat er feitelijk gebeurt…. Als je dat nou eerst eens weet, dan kun je later misschien eens de volgende stap maken naar hoe het gebeurt. Eén voorbeeld noem ik.
Meisjes worden soms weggeroofd uit hun dorp, mee de woestijn of wildernis in. Zonder aankondiging, liefst bij nacht. Ook de ouders weten het vaak niet eens al zullen ze er niet van opkijken omdat dat nu eenmaal de mores zijn. Eenmaal weggesleept wordt de besnijdenis uitgevoerd, meestal in groepen. Groepen mannen. Dat dan ook weer. Sprake van enige medische kunde is er niet en dus wordt er gewoon in het wilde weg gesneden, op het beestachtige af. Na hun daad vluchten de daders, zo’n meisje alleen aan haar lot overlatend. Als zij geluk heeft wordt ze gevonden. Als ze heel veel geluk heeft wordt ze op tijd gevonden. Als ze nog meer geluk heeft is er medische kennis en verzorging beschikbaar om erger – de dood – te voorkomen. De rest staat in de column.
Het is over het algemeen ‘not done’ om het woord dat ik ervoor gebruik toe te passen, maar het is natuurlijk niet toevallig dat een dergelijke achterlijke daad in achterlijke culturen voorkomt. En dan laten we voor het gemak maar in het midden of het om een achterlijke religie of om een achterlijke cultuur gaat. De daad is achterlijk, dan is de aanleiding of reden daarvoor dat voor mij ook. Met betrekking tot beide varianten – cultuur of religie – of de combinatie van die twee, wordt vaak gepsychologiseerd dat het hier in wezen gaat om onderdrukking van vrouwen uit angst voor vrouwen. Ik denk dat dit klopt.
Als ik me niet vergis was het Raoul Heertje die tijdens een uitzending van ‘Dit was het nieuws’ een ronduit achterlijke grap maakte over het feit dat Ayaan Hirsi Ali besneden was. Wouter Bos, gast in betreffende uitzending, toen nog geen minister, lachte besmuikt mee. Voorlichting aan tientallen stammen is vrees ik niet genoeg. Niet als zelfs de penningmeester van de staat meelacht. De penningmeester die, en dat is dan geheel toevalligerwijs natuurlijk en een zijstraat, op dit moment even geen penningen meer heeft om diezelfde Ayaan tegen hetzelfde soort achterlijke gekken als die haar ooit besneden hebben te beschermen. Niet voor iemand die praat dus, wat wordt bepleit in de column.
Vrouwenbesnijdenis is een ongeloofelijk groot onrecht met dramatische gevolgen. Een vette pluim voor deze column. Jammer dat je geen betere oplossingen weet. Jammer ook dat ik die evenmin weet. Voorlichting zal inderdaad een stap zijn zoals je zegt.
Sorry voor mijn lange reactie, ik heb enkel iets toe willen voegen. Het onderwerp staat me na… Ja, daar ja.
Gr.
s
KawaSutra · 19 oktober 2007 op 01:36
Ik vind dat je de perfecte toon gekozen hebt om dit afschuwelijke verhaal te vertellen. En dat is inderdaad heel belangrijk zodat misschien, als het maar vaak genoeg verteld wordt, dit vreselijke ritueel over een paar generaties uitgebannen is.
nighthawk · 19 oktober 2007 op 08:53
3411 tekens vind ik een stuk te lang om op een scherm te lezen. Verder sluit ik me aan bij het voorgaande. Iets teveel dokter, iets te weinig swing. Al vraagt dit onderwerp een serieux, in mijn grafrede mag gerust ook een lichter stuk.
Beryl · 19 oktober 2007 op 12:48
Column doorsturen naar Amnesty, tijdschriften, kranten, etc.! Hoe meer aandacht voor dit onderwerp, hoe beter.
Dees · 20 oktober 2007 op 17:24
Het is ook cultuur. En ingesleten. Er zijn massa’s vrouwen die het zelf ook willen, ook voor hun bloedeigen dochters. Logisch ook, als dat de enige manier is om hun dochters veilig te stellen.
Het inbinden van voeten is verdwenen in China, maar daar heeft veel aan vooraf moeten gaan en dan met name het ingrijpen van een dictator. Ik denk dat er de komende tijd weinig hoop is voor heel veel meisjes. En misschien nog wel langer.
Moeilijk onderwerp, waarvan ik het klinische wel prettig vind, juist gezien het onderwerp. Wel heb je erg veel feiten direct overgenomen. Prettig om de informatiestroom die je stuk zo biedt. Jammer, dat je er niet meer jij in hebt gegoten.
Maar het is ook een onderwerp dat teveel is voor een column, je zou er eigenlijk een beschouwing over kunnen schrijven, of er iets uit moeten pikken dat je in detail uitdiept.
Het komt overigens ook voor in NL, in illegale achterkamertjes…