Over tuinkabouters, tourvrouwen en toffe podiumgirls

Fietsvrouwen, voorzover aanwezig, hebben in tegenstelling tot voetbalvrouwen, buiten de Champs Elysées helemaal niets te zoeken bij hun sportende mannetjes wanneer die zich tijdens hun hoogtepunt van het jaar, het rondje door Frankrijk, dag in dag uit te pletter stoempen, spuiten en slikken. Het is gewoon drie weken ouderwetse onthouding en als de testosteron van manlief al opspeelt, dan toch zeker alleen om zich middels een uitermate verdachte hormoonspiegel de kreunende concurrentie van het lijf te houden.

Beperkt Toegankelijk

Alleen voor terminale patiënten. Als ik het goed begrepen heb hangt er sinds kort een bordje met deze tekst op de deur van de thuiszorg. In ieder geval bij de thuiszorg in Groningen, Overijssel en Gelderland. “Alleen voor terminale patiënten”. ‘T is een kartonnen bordje. Het hangt achter het glas van de voordeur. Met de tekst leesbaar voor degene die buiten staat. Het zit met plakband vast. Met zwarte stift is het in blokletters geschreven: “Alleen voor terminale patiënten”.

Onder de brug

Voor de zesde keer, sinds ik probeer te slapen, schrik ik wakker. Naast ons wordt een autodeur hard dicht gesmeten. Het is bijna vier uur en nog steeds is het niet rustig.
Hardcore en hardrock klanken vermengen zich echoënd met vele vreemde talen onder de brug. Aan de toeterende auto’s, lallende lui, vuurpijlen en ander geknal ben ik al wel gewend. Ik steek een kaarsje aan om te kunnen schrijven over dit onverwachte avontuur.

Met de Tokkies naar de bridgeclub

Even met de Gereformeerde Bijbelstichting gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Mag ik u Deo Volente even hartelijk danken? U moet het me maar vergeven, maar door uw schuld begrijp ik niets meer van wat die smeris voor de deur mij probeert te vertellen.” Vroeger kreeg ik altijd gewoon een bekeuring wegens artikel 5 van de Wegenverkeerswet, maar zonet werd mij een bon overhandigd met de mededeling “Richteren 2 vers 1 tot 6.”

Oefenmeester

Toen Mr. Moshavot, kantonrechter in ruste en graag geziene gast in het Berner Oberland, de woonkamer binnenstapte, stond Laura daar juist met haar handen in de lucht.
“Rekoefeningen aan het doen?” vroeg hij.
“Nee Meester,” zei Laura. “Ik juich. De Russen hebben gewonnen.”
“Een goede reden om in diepe treurnis te vervallen,” bromde Mr. Moshavot. “Het is maar goed dat die bolsjewieken de koude oorlog hebben verloren. Overigens blijft het oppassen geblazen met die wodkastokers. Voor je het weet toveren ze het Binnenhof om tot Kremlin.