[i]De verse sneeuw knerpt zacht onder onze voeten. Af en toe stapt uit de schaduw van een boerderij een zwart silhouet dat zich geruisloos bij ons voegt. Met zijn warme knuistje in de holte van mijn hand loop ik met mijn zoontje op de provinciale weg die naar de dorpskern voert. Steeds even, bij het passeren van een lantaarnpaal, zie ik in het licht zijn slaperig bleek gezicht en het ijle ademwolkje dat in flarden langs zijn haren strijkt.[/i]
Peter staat voor het raam. Hij is ongeduldig. Zijn moeder is boodschappen gaan doen en ze is nog niet teruggekeerd. En hij wil zo graag met haar knuffelen, zijn hoofd in haar nek leggen en zachtjes wiegen. Wiegen op haar hartslag, dat is wat Peter wil. Hij pakt zijn beer van de stoel naast hem. “Ache beer,” mompelt hij terwijl het berehoofd platgedrukt wordt tussen een arm en een zwaaiend bovenlijf. Waar blijft mama nou?
Ik heb meerdere malen het ‘genoegen’ gehad om bij een Spaanse taxichauffeur in te stappen en ik kan je vertellen dat ik een dergelijke ervaring mijn ergste vijand nog niet zou toewensen. Nou ja, misschien juist wel, maar je begrijpt mijn punt. Met gevaar voor eigen en mijn leven wordt Lees meer…
Het is ergens eind jaren 80, als ik onderweg ben in mijn functie als chauffeur van een groothandel in tabak en zoetwaren. Mijn route is steevast ergens in het zuiden des lands, om daar de bestelde goederen rond te brengen bij winkels en horeca. Er wordt in die tijd nog Lees meer…
“Hoi, ik ben Anna” zegt ze. Voor mij staat een ietwat verlegen meisje, die op mij de indruk wekt dat ze nog niet goed weet wat ze nu precies komt doen in de ‘grote mensen wereld’. Marianne, die naast haar staat, ken ik al van zien. Die maakt zeker geen Lees meer…
