Tatjana 2 of detox 4

De zucht giert door lijf en leden. De neiging om met iets te smijten, kan ik nog net in toom houden. Zo gaat het nu al dagen. Ik zit me zelf in de weg, ben over mijn toeren, in de ban van de drank, van het alcoholische verlangen. Ik twijfel of ik ooit iets liever wilde. Maar ik durf niet. Ik ben bang dat de alcohol ook niks oplevert en dan, dan ben ik alles kwijt.
Zo moet Herman Brood zich hebben gevoeld toen hij besloot dat het genoeg was. Met drank nog maar een paar jaar te leven en zonder te depressief voor een dragelijk bestaan. Is het echt zo erg? Alsof ik mijn dwangneurose met zijn obsessie kan vergelijken. Doet het er toe? Dat ik de wanhoop niet kan verwoorden wil toch niet zeggen dat het allemaal wel meevalt.

Ik wilde dat woordspelletje van zeggen en verwoorden per se in m´n verhaal zoals ik ook iets anders op papier wilde dan de balk en de splinter; vandaar die dwangneurose. Het moet ondanks alles wel leuk blijven en vooral lezenswaardig.
Vergeet dat over Brood ook maar. Dat is veel te dramatisch.

Al heb ik inderdaad tot vervelens toe zin om wat te drinken. Ik ben eigenlijk een verwend kind dat de vuisten gebald met de voeten op de grond trappelt om te laten zien hoe kwaad het is. De woede zal een paar uur aanhouden. Als ik straks ga koken, zakt het verlangen. Tijdens het eten zeur ik nog wat na dat een glaasje wijn geen kwaad kan en er eigenlijk bijhoort. De razernij is dan al lang gaan liggen. De zucht moet kennelijk zijn loop hebben.

Lang ga ik die dagelijkse kwelling niet meer volhouden. Het droogstaan begon na een week of twintig ineens een stuk zwaarder te vallen. De hoop dat het morgen mee zal vallen, houdt me nu al bijna een maand op de been.

Een mogelijk afspraakje met Tatjana doet natuurlijk ook wonderen. Ik kan me op de site van RTL opgeven als kandidaat voor haar liefdesavontuur.
Met hoeveel mannen moet ik Tatjana´s aandacht delen? Als meer en minder gelikte boeren op zoek naar een boerin al kunnen kiezen uit talloze dames die het midden houden tussen televisiegeniek en publiciteitsgeil, hoeveel hitsige kerels moet Tatjana dan wel niet trekken. Haar openhartige optredens in Playboy hebben in ieder geval al heel wat onomwonden mannelijke lof en aandacht getrokken.

Zal ik mij ook opgeven? Durf ik het bijennest en de strijd om koningin Tatjana aan.
Hoe worden de kandidaten uitverkoren? Maken RTL-medewerkers een voorselectie om al te grote kneuzen vast uit de korf te weren? Maar als anderen voor Tatjana een aantal kandidaten kiezen, kan de ware wel eens aan haar aandacht ontsnappen.

Of heeft ze een paar criteria meegegeven waar die enige echte aan moet voldoen? Dat het een uitstekend ruiter moet zijn bijvoorbeeld. Eentje met een schild, lans en zwaard en als het even kan op een wit paard.

Ik ga zo´n steekspel liever uit de weg. Op die toer kom ik niet ver. Dat ik nu al weer vijf maanden twee uur per week fitness, heeft mijn conditie nog niet voldoende in de vaart der volkeren opgestuwd om zo´n slijtageslag aan te kunnen.

Ik moet het nu eenmaal meer van woorden dan van daden hebben. Zo blijf ik afhankelijk van mijn lezers. Een overweldigend populaire blog kan me tot een kansrijke buitenstaander maken; de spreekwoordelijke derde hond of in dit geval de dertigduizendste bij. Een vergelijking met honing doet Tatjana ook meer recht dan met een been.
Al zijn haar benen niet te versmaden en meer dan een steelse blik waard. Ze verdienen mijn onverdeelde aandacht en bewonderende liefkozingen. Als ze mij ooit een glimp waardig gunt, zal mijn verlangen naar haar mijn drankzucht overtreffen. Mijn kussen zullen haar lippen subtiel als de bubbels in de mij zo geliefde sekt prikkelen en naar meer smaken.