Spanje.
Twee weken geleden.
Toen was het nog abstract, een soort Utopia.
Ik kende geen werkwoorden, laat staan naamwoorden; nog tot niets in staat, als een baby die opnieuw geboren wordt.
Ik vloog, boven Madrid, zag een stukje toekomst en kon erin kijken: het naderde!
Ik (be)landde veilig met m’n voeten op de grond; nuchter blijven is goed.
Liefde zit in m’n hart, niet in m’n poco loco hoofd. Met grote warmte werd ik ontvangen; de zon omarmde me en de atmosfeer gaf me een hand en leidde me.
Per trip in España
Ik snoof de geur op van Madrid, hapte op weg naar m’n verblijfplaats de air op.
Eindelijk kon ik Spanje proeven!
De Spaanse geheimtaal was de kracht achter alles.
Maar een geheimtaal is helaas geen magie; aanlokkelijk maar niet in het bezit van een magische spreuk. De code is leren, oefenen en studeren. In Spanje ging ik naar school om de taal te leren. Chemie is maar een klein stukje van de codekraker, maar o zo belangrijk. De chemie was er zeker wel; op straat met de mensen, lachen, dansen, kusjes geven was normaal.
Maar de taalbarrière stond tussen ons.
Als je in Spanje bent merk je pas hoe belangrijk het is die taal te kunnen spreken.
Ook al praten de mensen heel veel met hun handen en zijn ze erg expressief, als je pas weet wat ze bedoelen als ze je (proberen te) zoenen is het te laat…
Taalkennis is essentieel.
Het gemis van die kennis knaagt dan.
Mijn verlangens en de wil om de taal serieus te leren worden opgestookt!
Het is zo fantastisch om te worden ondergedompeld in het Spaanse taalbad; omvangen te worden door mooie muziek in de vorm van het Spaans.
Dansen wil je, door de straten, zingen in de zon maar vooral heel veel praten, praten met echte Spanjaarden, meezingen met hun lied.
Tegelijkertijd werkt de schoonheid van de taal ook frustrerend; als een mooi schilderij: jij wilt ook zo mooi kunnen schilderen!
Ik wil ook zulke mooie klanken kunnen produceren, met de tong:…..la lengua, cerveza, no perrrrrrrro…..
Een soort slangentaal.
Twee week is helaas niet genoeg om toegang te krijgen tot de rijke taal.
Ik heb de sleutel gevonden, dat wel.
En af en toe mocht ik even binnenkijken in het domein van deze prachtige taal. Maar nee, er wonen mocht ik er niet.
Nu moet ik weer terug, naar het fria Holanda.
Het voelt alsof ik word opgesloten in een kelder met allemaal vreemde mensen.
We spreken dezelfde taal in schrift en woord maar niet in betekenis. Iedereen is ondergronds bezig, ogen kunnen elkaar niet vinden want het is te duister.
Af en toe vuistjes in je maag of een elleboog in je zij- Kilte.
Een paar mensen die wel op dezelfde golflengte zitten, ze vormen de radiators van de kelder. Ze maken m’n verblijf wat aangenamer, maar comfortabel zal het nooit worden.
Ik zal nu verder moeten gaan met de strooptocht in het studieoerwoud, ik zal moeten ploeteren om datgene te vinden waar ik naar verlang: warmte in de breedste zin van het woord.
Vallen en opstaan, zoals het altijd is gegaan…
Ik ben verliefd geworden.
Op Spanje.
In Spanje.
Op Spanje.
De al aanwezige vlinders waren dus geen eendagsvlinders…
Het was echt, ¡de verdad!
Nee geen fata morgana, geen kalverliefde.
Liefde, con el corazon, todo.
Het voelt zoals in de liefde;
Het is moeilijk
Mooi, frustrerend
Verdrietig maar toch heel blij
Ik ga je nu voor even verlaten.
Het doet pijn
Ik weet wat me te wachten staat; des te pijnlijker.
Ik sluit je in m’n hart, gebruik je als mascotte.
Ik rijp in de kille kelder van Nederland,
als een wijn
kom ik terug
en we zullen samen zijn
genietend van het leven
Ik zal je leren kennen
Steeds beter
En wie weet
Vind ik wel die kleine heel goede eigenschap
In de vorm van een mens
Of meerdere
Je bent mooi….
4 reacties
lagarto · 27 juli 2007 op 23:36
Hey Smartie
verlangen en dromen pijnlijk maar mooi.
Groet Lagarto (mijn cx naam is ook spaans en niet voor niks)
Sinaasappelmeisje
ze is mooi, daarom bestel ik bij haar
zumo de naranga, por favor
vriendelijk perst ze het drankje klaar
gracias senorita, adios senor
arta · 28 juli 2007 op 11:26
[quote]Als je in Spanje bent merk je pas hoe belangrijk het is die taal te kunnen spreken.[/quote]
Ik denk dat dit geldt voor elk land waar je je thuisvoelt en het niet kan vertellen aan degenen die je dat gevoel geven.
Mooi geschreven!
🙂
axelle · 28 juli 2007 op 15:33
jah………….
Dees · 29 juli 2007 op 11:14
Prachtige taal…
Jouw stukjes hebben trouwens ook iets speciaals. niet speciaal deze, maar wel anderen en de gehele linie. Zodat ik iig benieuwd ben naar wat er nog meer gaat komen.