‘Vannacht werd ik wakker en begon ik tegen je te praten. Ik was even vergeten dat je niet meer naast me ligt.’ Deze mooie regels over eenzaamheid komen uit ‘No regrets’ van The Walker Brothers. De groep bestond uit drie mannen die geen broers waren, geen Walker heetten, maar wel prachtige platen maakten. In de jaren ’60 scoorden ze hits met ‘The sun ain’t gonna shine anymore’ en ’Make it easy on yourself’. De zwaar georkestreerde nummers in de traditie van Phil Spector werden gedragen door de bariton van Scott Walker (echte naam: Scott Engel).

The Walker Brothers waren in die jaren tieneridolen. Maar Scott werd niet vrolijk van het ondergoed dat gillende meisjes naar hem gooiden. Eind jaren ’60 kapt hij met de Walker Brothers en maakt hij vier bijzondere soloplaten waarbij Jacques Brel zijn grootste inspiratiebron is. Op zijn beurt inspireert Scott later weer mensen als David Bowie, Bryan Ferry en Marc Almond (Soft Cell). Maar grote commerciële successen haalt Scott niet meer. Na een aantal jaren in afzondering te hebben geleefd, begint hij zich eenzaam in zijn grote huis te voelen. Hij belt zelfs het tijdsein om maar een vrouwelijk stemgeluid te kunnen horen (Bij de volgende toon is ‘t 8 uur 43 minuten en 10 seconden…). In het nummer ‘Time operator’ (op de cd ‘Boy Child’) zingt hij: ‘Het maakt me niet uit of je lelijk bent, want ’t is hier toch donker. Jij kan ‘t beste aan Paul Newman denken, want hij lijkt heel veel op mij…’ Telefoonseks avant la lettre.

Hoog tijd dus om in het midden van de jaren ’70 zijn pseudo-broers weer bij elkaar te roepen voor een Walker Brothers reünie. En meteen de eerste single is raak.’No regrets’ wordt in Europa een grote hit. Maar de band hinkt op twee gedachten. Scott heeft vooruitstrevende ideeën, maar de anderen willen daar niet in meegaan. De drie albums die de Walker Brothers in de jaren ’70 maken klinken daarom niet altijd even geïnspireerd. De verkoopcijfers worden steeds slechter en de broers gaan voor de tweede keer uit elkaar. Maar de nummers die Scott heeft geschreven blijven niet onopgemerkt. ‘The electrician’ van het album ‘Nite flight’ bijvoorbeeld brengt Midge Ure van Ultravox op het idee om ‘Vienna’ te schrijven.

Na de reünie barricardeert Scott weer zijn voordeur en laat hij zes jaar lang niets van zich horen. Dan komt hij met ‘Climate of hunter’. Hij heeft de klassieke structuur van het liedje (couplet, brug, refrein) laten vallen en maakt muziek als een abstract schilderij. De tracks hebben vaak geen titel, maar heten gewoon ‘track 3’ of ‘track 5’. De critici zijn laaiend enthousiast, maar het grote publiek laat de plaat links liggen. Hetzelfde gebeurt met ‘Tilt’ dat 11 jaar (!) later verschijnt. Daarna wordt het opnieuw heel stil rond de man die volgens zanger Julian Cope met zijn stem ‘het telefoonboek nog mooi kan laten klinken’. In 2000 zit Walker opvallend genoeg als producer achter de knoppen bij een album van Pulp (‘We love life’).

Eind vorig jaar verschijnt er een box met 5 cd’s getiteld ‘In 5 Easy Pieces’. Daarop staan nummers van Scott Walker op 5 thema’s gerangschikt. Dat is misschien wat veel van het goede. Beter zijn de verzamelcd’s waarop zowel de successen van The Walker Brothers als een aantal solonummers van Scott staan, zoals ‘No Regrets’. En onlangs kwam het uitstekende overzicht ‘Scott Walker Collection’ uit. Er komen zelfs songs van Scott Walker voor op recent verschenen dj-compilaties van Saint Etienne en Tim ‘Love’ Lee. Hij is dus nog steeds een inspiratiebron voor velen.
[img]http://users.belgacom.net/MS/foto%201972%20jacqueline%20aan%20de%20telefoon.jpg[/img]


5 reacties

Wright · 23 november 2004 op 18:51

Ik ken niet veel nummers van Scott Walker en the Walker Brothers.
Maar deze column heeft wel mijn nieuwsgierigheid geprikkeld.
Vooral dit…

[quote]‘The electrician’ van het album ‘Nite flight’ bijvoorbeeld brengt Midge Ure van Ultravox op het idee om ‘Vienna’ te schrijven. [/quote]

Ik ga toch eens luisteren..
Leuke column!

Mup · 23 november 2004 op 20:56

Teksten zijn voor mij in een nummer erg belangrijk, versta ik de taal niet, dan heb ik meestal ook niets met de muziek.

Zo vergeet ik ook nooit ‘Better to have lost in love, than never to have loved at all,’ gezongen door Anne Lennox.

Door jouw columns krijgen de uitvoerende artiesten altijd een beetje een gezicht voor me, en vertel ik later aan anderen;’Wist jij dat de Walker Brothers eigenlijk helemaal geen broers waren?’

Groet Mup.

GVDD · 23 november 2004 op 22:16

Goede muziek en goede column.

Make it easy on yoursellfff

Raindog · 27 november 2004 op 13:47

Ah Eddy, zoals altijd weer educatief en interessant. Grappig, ik ken een heel aantal liedjes waar je het over hebt maar heb de uitvoerenden nooit goed geweten. Reden te meer om mijn Kazaa eindelijk eens voormekaar te brengen. Hoewel dat niets te maken heeft met ‘making it easy on myself’. Breaking up (a firewall) is so very hard to do….

Hij is weer mooi Eddy.

Eddy Kielema · 28 november 2004 op 12:05

Bedankt!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder