Terreuralarm dag 1

Toen ik thuis kwam schoot een klein grijs pluizig geval schichtig weg. Vlak voor mijn voeten, floep achter de keukenkastjes. Nu ben ik niet iemand die meteen als een gillende keukenmeid “[i]IEEE een muis!” [/i] brult, maar het idee dat zo´n beest door mijn keuken heen friemelt vind ik niet echt prettig, laat staan hygiënisch. Wel wat vreemd dat het diertje hier binnen geraakt is. Een spiksplinternieuw appartement, op de eerste verdieping, compleet met driepuntssloten en inbraaklarm. Daar kan menig inbreker nog het één en ander van leren. Ach, dacht ik, één muisje, dat hebben we al een paar keer meegemaakt en altijd overleefd.
Later op de avond was ik de muis al lang vergeten toen ik achter de PC kroop. Ik zat vrolijk wat op mijn klavier te tokkelen toen plots, vlak voor mijn neus, op het snoer van de bureaulamp, een schattig klein grijs muisje, heel nieuwsgierig kwam kijken wat deze ouwe brombeer allemaal aan het doen was.
Ik moest wel even grinniken want dat zie je niet zo gauw, dat ze zo dicht bij komen.
(Waarschijnlijk een gereïncarneerde columnx criticus, die komt zeiken over mijn spellingsfouten.) Het beestje bleef daar echt seconden lang zitten en met zijn kleine guitige kraaloogjes keek hij heel aandachtig naar het toetsenbord. Plots keek hij me recht in de ogen aan, kneep even krampachtig de oogjes dicht en bibberde even. Ik schoot in de lach
“[i]hahaha het lijkt wel of hij moet sch…. [/i]“ [b][size=large]JIJ SMERIGE KLEINE[/size][/b] ..

Van op het snoer had de minuscule pluizige nep schijtlijster precies bovenop mijn keyboard zitten kakken. En het resultaat belande uiteraard precies tussen de toetsen. Kwaad als ik was haalde ik met volle kracht uit, maar de rotzak was natuurlijk al lang verdwenen en ik met een sloeg flinke klap mijn bureaulamp tegen de vlakte.
Na wat gevloek en getier, zwoer ik bij hoog en bij laag dat ik de kleine smeerlap te pakken zou krijgen. “[i]dood aan alle muizen[/i]”. Een oorlogsverklaring . Aan de galg, opknopen, een kat, of op zijn minst een luier.!! Ik zou het muizebeest te pakken krijgen, koste wat kost.
Ik plakte de keuken af met zwartgeel gestreept tape: “[i][b]Policeline. Dot NOT cross!”[/b][/i]
Op de radio werd het terreuralarm afgekondigd.

Nadat ik mijn keyboard schoongemaakt en ontsmet had, ging ik op internet zoeken naar de beste manier om een muis te vangen. Tegenwoordig kom je bij zowat elke vraag eerst bij wikepedia terecht. “Most mice do not like cheese” las ik daar. De geur werkt blijkbaar eerder afstotend . Kaas in een muizenval blijkt dus een misvatting. De beste manier om een muis te vangen blijft nog steeds de muizenval . Het klassieke model: plankje, metalen veer, klem, is nog altijd de bestseller. Mooi zo, dacht ik, een waardige dood voor die schijtterrorist. Ik sloeg terstond mijn Mickey Mouse spaarpot aan diggelen om met de waardevolle inhoud een muizenval te gaan kopen.

Wikepedia had gelijk;” [i]Muizen eten geen kaas meneer, dat is iets van vroeger[/i],” zei de verkoper glimlachend. “[i]Snoep, suikergoed, zoete dingen, dààr komen ze op af[/i]” De muizen van tegenwoordig ook. Twee versies van de klassieke muizenval stonden te koop, het Franse “Lucifer”, en het Duitse “ Bio-Technic” model. Op het eerste zicht zagen ze er eender uit, op een paar kleine verschillen na. Zo zat er bijvoorbeeld in de Duitse val een gaatje voor het aas, en in het Franse apparaat een pijnlijk scherp uitziend spijkertje waar men het lokmiddel kon opspiesen. Op het Franse plankje stond onder de naam Lucifer ook een afbeelding van een muizenkop( waarin ik meteen de loensende valse blik herkende van de vandaal in mijn huis). De Duitse val oogde iets vriendelijker met de tekening van een bloem en het woord “Bio” eronder.( Duiters hebben altijd al iets gehad met valse propaganda) Twee culturen die helemaal anders denken over muizenvallen. De eenmaking van Europa, het kan nog wel even duren. Ik aarzelde tussen de twee vallen, het prijsverschil was gering.
Dus om op zeker te spelen, kocht ik ze maar alle twee.

Eenmaal thuis gekomen pakte ik de twee dodelijke wapens uit. Grijnzend sneed ik een overgebleven taaitaai pop in stukjes als aas. Intussen fantaseerde ik een beetje over welke val het eerst “beet” zou hebben. Wie zou winnen. Een echte veldslag, een Franco-Pruisische oorlog onder mijn eigen dak….