The first one…

Hoi ik ben Chiel.

Nou, dus, zo hier mijn eerste column.

Even voorstellen natuurlijk,

Chiel, 19 jaar oud , student, ondernemer ( speakers, kabels, autowassen en een bedrijf in glijmiddel)

Hobby’s: Koken, saxofoon spelen, muziek luisteren , films kijken , met de hond naar het bos, auto rijden, met vrienden afspreken. Gewoon een hele normale jongen.

Wat is een column een beetje tekst wat word geschreven op een laptop met daarin de meningen van derden over het dagelijkse leven, werk, ergernissen noem het maar op. Ik ben student eerste jaar commerciële economie en het is erg moeilijk maar wel enorm leuk vakken als marketing, bedrijfs economie , recht enz.

Nu zal je wel denken wat moet een jongen van 19 nu weer op een site voor culmn’s , delen over zijn leven?  Nu is het niet te verwachten dat dit een hit gaat worden maar toch misschien zijn er mensen die geïnteresseerd zijn in het leven van een ander persoon. Dat blijkt ook wel want dit zie je steeds vaker. Bijvoorbeeld ik ben dus 19 jaar en van de week liep ik in de stad en voelde me toen al (kan je nagaan) een oude lul.

Ik kwam net rustig uit mijn favoriete winkel ( een winkel waar ze Hi-Fi geluids installaties verkopen) ik wilde graag nog even naar de Barbier toe om nog was mesjes te halen en liep rustig met mijn oortjes in door het frisse Breda. Er stond een zacht briesje en het was gemiddeld druk ik groette wat mensen die ik van school kende tot ik werd gepasseerd door een jongentje van ongeveer 10 jaar. De kleine man liep luid pratend door de winkelstraat van Breda heen met een go pro in zijn handen ( een video camera) ik deed mijn oortjes af en ging in zijn tempo meelopen om te horen wat hij aan het vertellen was. Hij was druk bezig over wat hij vandaag wel niet had geleerd op school en dat hij nu had afgesproken met een vriendje van hem om samen bij de Cool Cat kleren te kijken. Ik verminderde tempo en begon na te denken… Wat deed ik toen ik 10 jaar oud was? Ik kwam niet verder dan met mijn trein spelen, huiswerk maken, saxofoon spelen, geluids installaties repareren en met vriendjes en vriendinnetjes afspreken.  Waarom veranderd de tijd zo snel wat is er gebeurt in die 9 jaar waardoor ik mij vergeleken met ieder jonger kind een oude man voel. Zou dit uit principe zijn of veranderd alles zo snel dat ik het niet meer bij kan houden en waar stopt het.

Zo heb je dus drie soorten mensen lopen je hebt de mensen die dus heel de dag met een go pro door de straten lopen te vertellen wat ze nou eigenlijk heel de dag doen. Je hebt de zombies die er naar kijken. En je hebt (in mijn ogen) de mensen die gewoon leven en nog steeds niet in een soort trans leven.

Laten we verder gaan over de zombies. Laat ik beginnen met Albert-Hein iedereen kent het heeft een markt aandeel van rond 30%. Mijn ouders zijn vanavond niet thuis het is donderdag  avond half 9 en kom net terug van school ( jaja Avans is gewoon iedere werkdag open van 08:00 tot22:00) Ik loop rustig door de supermarkt te kijken wat ik zal kopen vis of toch vlees. Ik besluit te gaan voor vis broccoli en we hebben thuis nog wat aardappel liggen niks bijzonders maar ik houd wel van basic. Bij de kassa aangekomen zit er een meisje van rond de 18 jaar als een zombie de boodschappen te scannen en te vragen heeft u nog een bonuskaart. De mevrouw voor me zegt niks geeft de bonuskaart , wilt u de bon mevrouw? De mevrouw knikt ja en krijgt de bon fijne avond.

Het was VERSCHRIKKELIJK wat is er gebeurt met het begroeten van iemand mevrouw tot hoe laat moet u werken? Heb je een leuk baantje bij Albert-Hein? Ken je die en die collega? Waar is het schappelijke vriendelijke gebleven waarom voelt het zo alsof we of ik leef in een wereld waarin we vergeten zijn elkaar is in de ogen aan te kijken dan in plaats van continu maar berichtjes te sturen via Whatsapp.

Wat ik in deze column wil laten weten is durf is een praatje te maken met anderen kijk eens goed om je heen wat zie je nou eigenlijk en wat is er gebeurt met de vriendelijkheid. Iedereen heeft oogkleppen op.

In mijn volgende column ga ik hier verder op in. Zo ga ik mijn mening geven over het leven wat ik zie wat ik voel ergernissen , leuke dingen, grappige dingen. Maar wat ik vooral wil bereiken is menselijk zijn. Mocht je vragen tips opmerkingen weet ik veel wat kwijt willen stuur me een mailtje bel of Whatsapp me (06-31064686) laten we modern zijn en blijven met ze alle maar wel elkaar gewoon in de ogen blijven kijken.

Mijn slogan:

‘just do it’

In de loop van de week zal ik mijn tweede column plaatsen