We hebben het hier vorige week weer kunnen lezen in de krant: Rio is de Zuid-Amerikaanse stad met het hoogste aantal slachtoffers van geweld. Bij een vuurgevecht tussen politie en burgergroepen vielen er enige tientallen slachtoffers. Doden bij beide partijen. Wie er begonnen is staat nog ter discussie! Zulke uitwassen halen hier het nieuws. Dat er in Rio jaarlijks 4000 moorden plaats vinden, zoals ik daar in een brochure las, verbaasde mij wel. Dat heeft veel te maken met het grote welvaartsverschil tussen grote bevolkingsgroepen. De armen van de sloppenwijken aan de ene kant en de wat beter gesitueerden tot
de rijken aan de andere kant. Berovingen, bedreigingen, rivaliserende “bendes”, wapenbezit onder alle lagen van de bevolking, het heeft er allemaal mee te maken.

Er is veel werkloosheid. Ik denk niet zozeer omdat er geen werk zou zijn, nee meer omdat er zoveel handen om werk vragen. Je zou zeggen dan moet het toch niet zo moeilijk zijn om aan politieagenten te komen. Gezag dragen, toezicht houden, over vervoer beschikken, dat trekt toch aan ? Jazeker, dat is zo. Maar de keerzijde van de medaille is dat er jaarlijks tientallen politiemensen het leven laten bij vuurgevechten, steekpartijen, of wat dan ook. En dat schrikt natuurlijk af. Daarom schijnt het helemaal niet zo eenvoudig te zijn een politiekorps in stand te houden met gemotiveerd voldoende opgeleid personeel.

Als je voorbereidingen treft om een land als Brazilië te bezoeken grijp je al gauw naar een goede reisgids. En daarin vinden waarschuwingen voor de gevaren van de misdaad een prominente plaats. Terecht, want dan kun je niet meer zeggen het niet te hebben geweten. En toch ga je.
Hier hoor je toch stemmen die zeggen dat onze grote steden zo gevaarlijk zijn dat je er niet meer over straat zou durven ? Zij al die drommen mensen welke in die steden de centra bevolken dan zulke onverschrokkenen of lopen zij stiekempjes “hun broek vol te doen”. Geen van beiden, ze denken “het loopt zo’n vaart niet”, “ik kijk goed uit” of “ik waag met toch ook in verkeer en is dat dan niet gevaarlijk?”. En lekker in je eigen huis blijven ? Lang niet iedereen vindt dat zo lekker en gebeuren daar soms ook geen ongelukken ?

Dus hou je je voor voorzichtig te zijn, conflictsituaties te mijden. En niet de moedige pief uit te hangen. Liever een bange pier dan een dooie pier. Je draagt een portemonneetje bij je met wisselgeld en wat kleine coupures van bankbiljetten en wat groter geld en pasje “verstop” je zo goed mogelijk op je eigen lichaam. Het schijnt dat ook in mini-slipjes bundeltjes bankbiljetten (in een omslagje mag ik hopen) nog regelmatig een plaatsje vinden !!!!

Als je dan je tijd in Rio hebt doorgebracht en je hebt totaal geen negatieve ervaringen met onveiligheid en geweld, heb je dan geluk gehad of ben je heel alert geweest ? Ik zou het niet weten, maar het is wel heel aangenaam het te kunnen vaststellen.


4 reacties

champagne · 12 april 2005 op 17:42

Veel beter leesbaar dan je eerste verslag over Rio.

Mosje · 12 april 2005 op 21:28

[quote]Het schijnt dat ook in mini-slipjes bundeltjes bankbiljetten (in een omslagje mag ik hopen) nog regelmatig een plaatsje vinden !!!![/quote]Het schijnt dat er in Rio zelfs minislipjes zijn waar klittenkletsers in huizen. Nota bene zonder omslagje!
Moet er niet aan denken. Mij zullen ze in Rio niet zien.

Louise · 12 april 2005 op 22:07

Heel veel informatie in een kort stukje, maar het las wel lekker weg 🙂

(sorry, even off topic: Mosjuh, nou is het sodeju klaar met dat geklitteklets!! Als ik niet beter wist, zou ik onderhand geloven dat je er zelf eentje was 😀 )

Ma3anne · 13 april 2005 op 08:39

Het stukje eigen ervaring dat je in deze column verwerkt vind ik al een stuk boeiender dan je vorige algemene verhaal. Benieuwd naar de volgende.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder