Tokkelen met mezelf

Zit ik me daar een heel verhaal over mezelf te tikken, niet dat ik zo belangrijk ben, maar toch, zie ik ineens dat alles pleitheine is….hab iech wieder….Kan daar zo de P over in krijgen, heb al heel veel moeite met woorden en als ik dan per ongeluk op de deleteknop druk ben ik boos op mezelf. Scheld mezelf uit voor trut, klapkluns, ouwe trekdrop, noem het maar op. Zo zit ik in elkaar. Maar ineens besefte ik dat ik niet alleen bezig was hier op de pc. Er is nog iemand die mee zit te tikken, mee zit te verzinnen.Ben ik misschien schizofreen? Dan ben ik in ieder geval nooit alleen.
Ik vraag mezelf ook altijd af, hoe is het mogelijk dat ik al die stukjes uit de blote bol schrijf? Ik vraag me toch af, wie er soms in mij zit, ben ik alleen of zit er een ander in mijn hoofd die soms dingen doet of wil doen die ikzelf nooit zou doen!
Snappu het nog??Ik even niet meer, maar dat mag de pret niet drukken hoor. Ik heb ook altijd diverse accenten en stemmetjes, laat mijn kat charley praten, laat zelfs een deurknop teksten verzinnen, en soms is het zo erg dat de visite de deur opent met hun voet in plaats van hun hand aan de kruk. Zie allemaal vegen aan de onderkant van de kamerdeur. Omdat de visite veel te bang is dat ik ineens die deurkruk laat tokkelen, en sommige van onze gasten hebben in hun automatisme van beleefdheid antwoord gegeven. Hilarische taferelen, die ze dus nooit meer mee willen maken met een deurkruk die lult.Ik laat zelfs de planten praten, en geef ze antwoord terug. Dan krijg je zo een soort dialoog die ik bijvoorbeeld met Charley heb.
“Hé mam, wanneer krijg ik wat te bikkesementen”?
“Even wachten knul, je mama is even bezig”.
“Hé ouwe taart, jij eet toch ook als je honger hebt, laat je ouwe kat dan niet wachten”, en prompt bijt meneer mij in de been of vinger, wel speels maar toch. Ik denk dat deze kat niet tegen zwaar geprostituee kan. Maar het leuke van die dialogen komt altijd nog..
Als ik vaak in zo’n idiote bui ben, laat ik alles lullen, van het theeglas (hé muts, wil je me even vullen, je meissie heb dorst”.
“Ja effe wachte glassie, ik ben nu met de koffie bezig”.
“Ik wil geen koffie in mijn glas maar thee, trut dat weet je toch”.
“Ach hou je kanis stom glas dat je bent”, en dan gooi ik er lekker kokend hete thee in. Is het glas gelijk stil..
Maar het leuke is dat de mensen eromheen luisteren naar mijn dubbelgesprekken die ik dan voer, en geheid dat ze altijd antwoord geven op wie of wat ik ook verzin om een dialoog aan te gaan. Vandaar dat ik dus nooit alleen ben.Ik ben niet schizofreen, de mensen om mij heen sporen niet helemaal..Ha, zo ligt het dus..
En er is laatst nog een scan van mijn hersenpan gemaakt, zag er verder goed uit. Dus ik ga gewoon door met mijn alter ego te laten tokkelen, en geheid dat er altijd iemand antwoord geeft op die belachelijke vragen die ik altijd stel. Dus wie is er nou de mesjoggene??