Ongerust kijk ik naar de enorme pook die aan een tang in het hellevuur hangt. Hij zal toch niet … Nee, hij houdt van me!
‘Weet je zeker wat je doet?’ Toch maar even vragen.
‘Ja natuurlijk. En nu stilzitten graag.’
Ik wiebel nerveus op de keukenstoel en sluit half mijn ogen. Stiekem gluur ik een beetje en zie het martelwerktuig, met gloeiende punt, op mij afkomen. Het moment dat de pook mijn gezicht bijna toucheert, gil ik:
‘STOP!!’
Door de schrik schiet zijn hand iets uit en ruik ik verschroeid haar. Oorlellendonshaar.
‘Ja kutje! Zit dan ook stil! Je moet niet zo miepen! Sjongejongejonge! Nu moet ik weer opnieuw beginnen.’
Ik kijk naar zijn handen en begin te jammeren.
‘Er zit ook roest op die spijker! Dat kan toch nooit goed zijn?’
‘Hitte steriliseert toch alles! Vertrouw mij nou maar.’
‘Heb je niets anders? Iets humaner?’
Vluchten wil ik. Weg. Nu kan het nog. Toch? Toch?!
Mijn ijdelheid wint het echter van de angst. Ik ben 14 jaar en wil zo graag oorbellen. Gaatjes schieten kost fl. 21,50. Misplaatste zuinigheid heeft mij doen besluiten om die taak aan mijn oudere broer over te laten.
Een hoop krachttermen later komt mijn broer terug met een uiteengevouwen veiligheidsspeld. Die ondergaat hetzelfde ritueel als de geoxideerde spijker. Aan het gas dus.
Met veel moeite dwing ik mijzelf in de zen modus en wacht lijdzaam zijn missie af. Met één beweging ramt hij de gloeiendhete speld door de linkeroorlel. Pijn! De kurk dat als schild dient, voorkomt een perforatie van mijn kaak. Daarna wordt mijn rechteroor gemolesteerd. Pijn!
‘Gloeiendegloeiendegloeiende! Goed gedaan, broertje!’ Ik veeg de tranen weg en ren naar een spiegel.
Verrukt zie ik twee zilveren oorringetjes die horizontaal geplakt staan op mijn roodgezwollen, getergde lapjes.
Na negen weken en een antibioticakuurtje was de ontsteking genezen.
12 reacties
Meralixe · 22 april 2015 op 09:12
Aanvankelijk geloofde ik er geen snars van maar Meralica bevestigde dat dit bij haar moeder ook ongeveer zo is gegaan.
Wat een praktijken! Mooi neer gezet… :yes:
arta · 22 april 2015 op 09:42
Eigenlijk een horrormoment, maar die zelfspot, die humor. Ik heb er hier ook een beetje om zitten lachen… (Oorlellendonshaar, aan het gas, die laatste zin… Echt grappig)
Een herkenbaar moment. Mijn oudste zus deed hetzelfde, waardoor mijn moeder voor de overage dames met liefde die twee tientjes neerlegde)
Kortom: Erg goed geschreven!
troubadour · 22 april 2015 op 10:31
Roodgezwollen, getergde lapjes. Ja, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Leutig, leesbaas, lollig en echt!
Mien · 22 april 2015 op 11:50
Leuke uitdaging met een alles zeggende titel. :yes:
Ik ben lang geleden voor een gaatje in mijn rechteroor (vanuit mijn neus gezien) naar een juwelier gegaan voor een langgewenst oorringetje. Maar ook ik heb daarna nog weken lang met een ontsteking rondgelopen. Zonder antibioticakuur (troep). Over specialisme gesproken. Het gaatje zit al jaren verstopt, of is het dichtgegroeid? Misschien moet ik het weer eens openpeuteren. Of zal ik eindelijk eens die langgewenste tattoo zetten (maar waar?).
Yfs · 22 april 2015 op 13:07
Uitdagende titel die nieuwsgierig maakt.
Pas in de tweede alinea begon ik te vermoeden waar het over ging! Ik herinner ze als de dag van gister, de “zweerringetjes” die van echt zilver moesten zijn.
Humor en Horror is lekker aangedikt!. Een geperforeerde kaak? :rotfl:
Oorlellendonshaar? Dat woord raadt denk ik niemand bij een potje scrable!!
De laatste zin was niet eens noodzakelijk, maar voegt wel een hoop toe!!
Heel goed/leuk ingevuld Nachtzuster deze opdracht!
En nu weer een grote column? ;
Peter Peek · 22 april 2015 op 20:41
Wat betreft mijn smaak vind ik dit een geniale column 😎 Strak en snel geschreven met de taal die bij deze snelheid past. En humor, ook niet onbelangrijk :heh:
Door je suspense in het begin waarin je spannende details prijs geeft zonder dat je laat weten wat er nou precies aan de hand is, sleep je me als lezer mee; ik wil weten wat er hier gebeurt.
Oorlellendonshaar :yes:
Even ter zijde: ik heb vorig jaar met de nodige emotie afscheid genomen van mijn oorbel. Als 16 jarige was dit sieraad een kadootje van mijn moeder; ze was toentertijd in de 70tige jaren van de vorige eeuw haar tijd ver vooruit. Maar ja, ik ben nu 55 (en inmiddels opa) dus er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan 🙂
Esther Suzanna · 22 april 2015 op 23:43
Haha…herkenbaar! Bij was het een speld, een lucifer, een kurk en een vriendinnetje. Zij viel bijna flauw en ik heb jaren later gaatjes in het midden van mijn oorlel bij laten prikken.
Supersterke column! Schrijfstijl lekker strak en ’to the point’.. :laugh:
Nachtzuster · 23 april 2015 op 16:46
Dank jullie wel voor de uitgebreide, fijne reacties! Ik had geen idee dat er ook zoveel herkenning zou zijn, in mijn ogen ben ik ooit de enige nerd geweest die dit soort praktijken op mijn onbeschadigde gelaat toeliet. :rotfl:
Maar nu, 36 jaar later, heb ik nog steeds veel profijt van die veiligheidsspeldactie.
@ Peter Peek; Je bewaart je oorbel toch wel als een soort relikwie, hoop ik? 😉
Peter Peek · 23 april 2015 op 17:03
Op een wit bedje van watjes in een doosje onder mijn hoofdkussen, Nachtzuster 😉
Nachtzuster · 23 april 2015 op 17:15
:rotfl: :rotfl: :rotfl:
trawant · 23 april 2015 op 17:37
‘ Lettin’ my freak flag fly …’
* David Crosby: ‘Almost cut my hair’
Ringetje gezet op weg naar het legendarische Kralingen …
Leuk stukje wie had er geen!
Sagita · 23 april 2015 op 20:14
Nachtzuster het is niet aardig van mij, maar ik moest echt heel hard lachen. Het kan allemaal zo gebeurd zijn, maar je vertelt het zo komisch. En dan die slotregel, echt te gek.
Ik heb mijn gaatjes pas op volwassen leeftijd laten zetten. Was die clips zat, echt dat is nog erger dan gaatjes zetten.
Heel mooi moment van een ijdel 14-jarig meisje! :victory:
groet Sa