Ik zit in de tram. Plotseling remmen we hevig, wat gepaard gaat met luid gerinkel, van onze tram afkomstig. Nog net zie ik op dat zelfde moment een jonge vrouw met een jongetje aan de hand vlak voor de tram oversprinten; het jongetje wordt bijna de lucht in gezwiept zo hard trekt de vrouw hem mee. De hele traminhoud schokt naar voren en BAM we staan stil. Als de vrouw veilig op de stoep staat loopt ze niet meteen door. Ze staat stil en kijkt naar de tram, dat wil zeggen naar de plek vooraan waar achter nu nog gesloten deuren de trambestuurder zit. Ik besef dat ze gehoor geeft aan de roep van een regel die in dit land met overgave wordt nageleefd; gebeurtenissen helemaal laten uitrollen.
De tramrijder drukt op de knop, de voorste deur vouwt naar binnen en de man gooit zijn bijtende commentaar door het gat naar buiten:
“Ben jij wel normaal?!!”
En hoewel ik nu een jaar in dit land woon is mijn westerse conditionering nog steeds actief. Ook al is er in haar gezicht iets heel anders te zien, toch verwacht ik heel stellig dat de vrouw hem even woedend en agressief van repliek zal dienen.
Integendeel. Deemoedig geeft ze antwoord.
“Ik ben niet normaal.”
“Dat zie ik!!”
De bestuurder drukt op de knop en de deur sluit. We rijden weer.
Ik blijf kijken naar de vrouw, die nog steeds op dezelfde plek staat en alsmaar kleiner wordt naarmate wij ons verder van haar verwijderen.
Als ik weer voor me kijk probeert mijn verwondering een plekje te vinden, in mij. Het lukt niet.
Ik zit vol.
7 reacties
WritersBlocq · 8 januari 2006 op 19:54
T O P ! ! !
Anne wat schrijf je toch lèkker, en divers, en vooral goed!
sally · 8 januari 2006 op 20:45
Heb `m een paar maal over gelezen.
Begrijp je gevoel ook wel een beetje.
Maar eerlijk gezegd doet het schrijfsel me helemaal niets.
Ben ik nu niet normaal???? 😮
liefs
Sally
Trukie · 8 januari 2006 op 21:22
Anne wat kun je mooi beschrijven dat er nog zoveel verschil is tussen vrouwenlevens op verschillende plekken op deze aardkloot.
Ik herinner me dit soort voorvalletjes ook nog in een Nederlandse stad met een tram. Een jonge vrouw spurtte voor de optrekkende tram langs. Stel je voor dat ze de hare zou missen en 10 minuten zou moeten wachten op de volgende. De onthutste trambestuurder liet zich gaan. Onmiddellijk bitste ze terug dat hij beter uit zijn doppen moest kijken. Wees naar haar voorhoofd en liep mopperend door.
Mosje · 8 januari 2006 op 21:25
[quote]Ik zit vol.[/quote]Waarmee? Met datgene dat je zo mooi en simpel beschreef? Dan moet je maar niet te veel in de stad komen, want zulke gebeurtenissen zijn aan de orde van de dag. Helaas.
Anne · 8 januari 2006 op 22:21
Beste medeschrijvende reageerders,
Zo leuk vind ik het, al die reacties, dat ik het niet kan laten om in dit geval, bij dit laatste stukje, zelf te reageren. Want pas nadat ik “tram” had ingestuurd realiseerde ik me dat mijn westerse conditionering multi-interpretabel is. Ik
veronderstelde, wellicht ten onrechte, dat de lezersuitleg heel anders zou zijn dan de betekenis die ik er zelf aan geef. Maar de reaktie van Trukie maakt me duidelijk dat ik me waarschijnlijk geen zorgen hoef te maken.
Toch, ter verduidelijking van dit prachtige land en zijn zachtaardige bevolking, nog het volgende.
Inderdaad, de man-vrouwverhoudingen in Bosnie zijn heel anders dan in Nederland, maar wat een nog groter verschil uitmaakt is de Collectieve zorgzaamheid van de gemiddelde Bosnier voor de Collectieve ander. Het was uiteindelijk deze collectiviteit, deze in het hart gedeelde betrokkenheid die de trambestuurder en de overrennende vrouw verbond. En dat is het echte verschil.
Ik heb gezegd.
Anne
melady · 9 januari 2006 op 01:47
[quote]de man gooit zijn bijtende commentaar door het gat naar buiten:[/quote]
Prachtige zin Anne.
Wist niet dat het over Bosnië ging.
Heel mooi.
Dees · 9 januari 2006 op 08:33
Kan me in Bolivia nog herinneren dat ik er maar niet aan kon wennen dat mensen zich (in mijn ogen dan)deemoedig lieten schofferen. Tot ik in de wateroorlog van Cochabamba verzeild raakte. Dat deemoedige volk was woest en nietsontziend geworden. Fascinerend vond ik dat, hoe er met agressie en woede werd omgegaan in vergelijking met hoe dat hier gaat. Mooi stukje. Alleen je vol zitten op het laatst, daar kan ik maar geen plekje voor vinden. Misschien zit ik dan ook wel vol 😉