“Ach,” zegt de man, “het is niet de liefde van m`n leven, maar wel een best wijf”
Ongelofelijk om zo openlijk kenbaar maken dat het maar behelpen is.
Het doet me vermoeden dat dit voor z`n vriendin ook geen heimelijke gevoelens zijn .
Ik zou nóóit tweede keus willen zijn voor een man. Ik wil de liefde van z`n leven zijn.
Dan ineens die twijfel. Wie zegt eigenlijk dat ík dé grote liefde ben? Dat weet je eigenlijk nooit voor honderd procent zeker. Fantaseert hij af en toe toch nog over z`n eerdere lovers? Mijn god, wat ben ik blij dat ik niet in zijn gedachten mee kan zweven. (En hij niet in de mijne). Wil ik het eigenlijk wel weten?
Over de snelle klik tussen ons twijfel ik geen moment.
Toen hij met z`n koffers voor m`n deur stond om bij me in te trekken, mijn aarzeling: “Is hij eigenlijk wel de liefde van mijn leven?” Even een korte storing. Paniek. Bezinning.
Voor de tweede maal weet hij mijn hart te veroveren. Sindsdien zijn we onafscheidelijk. Lachen, feestvieren, werken, vrijen, huilen. Alles doen we samen. En toch zet zo`n opmerking van “zomaar”een man me aan het denken. Nu bránd die vraag op mijn lippen.
Lekker roezig worden we tijdens een romantisch dineetje en praten over liefde.
Ik vertel hem over “de tweede keus” van de man. We zijn het eens dat eerdere liefdes altijd in je hoofd zullen blijven hangen. Als schokkend, liefdevol, verdrietig, grappig, vertederend, hoe dan ook, ze blijven in je geheugen gegrift. Koesteren moet je ze, die herinneringen.
Eindelijk durf ik te vragen:“Ben ik eigenlijk wel dé liefde van jouw leven?” Pffff…Het is er uit. Stel je eens voor, dat hij nú zou bekennen, dat hij al heel lang droomt van zijn vorige liefde en bijna elke dag spijt heeft dat hij niet met haar getrouwd is. Tien kinderen bij haar gemaakt zou willen hebben en er een miljoen voor over zou hebben, om hier nu met háár aan dit tafeltje te zitten.
Hij zou daar gek zijn. Há…
Een veelbetekenende glimlach. Hij geniet van mijn twijfel. Dat zie ik. Dan zoent hij me vol op de mond, drukt me heel dicht tegen zich aan en zegt: “Als je dat nú nog niet weet.”
Hoera! Ik ben de liefde van zijn leven…
(Al zegt Mosje dat die niet bestaat.)
19 reacties
Ma3anne · 18 januari 2006 op 09:17
Koesteren zo’n huwelijk! Ze worden met de dag zeldzamer. 🙂
wendy77 · 18 januari 2006 op 09:24
Ik denk zelfs dat er meerdere mannen de liefde van je leven zouden kunnen zijn. Dat er meer dekseltjes op 1 potje passen. En wat fantasieen over andere mannen/vrouwen betreft. Dat heeft iedereen wel eens denk ik. Wil overigens niet zeggen, dat ik wil weten aan wie mijn man allemaal denkt, haha.
Leuke, goed geschreven column Sally! En fijn dat je zo gelukkig bent met je mannetje.
Li · 18 januari 2006 op 09:26
Als dit geen liefdescolumn is, dan weet ik het niet meer 😉
[quote](Al zegt Mosje dat die niet bestaat.)[/quote]
Nu ga je toch zeker weer niet twijfelen Sally? 😛
DriekOplopers · 18 januari 2006 op 09:36
Echt heel mooi gedaan. Ik voelde de emotie en twijfel in mijn eigen hart/buikstreek. Ik huiverde. En pikte dus ook de euforische opluchting aan het eind mee.
Hulde!
Driek
Dees · 18 januari 2006 op 09:47
Ben helemaal ontroerd.
En for the record, Mossie heeft ongelijk hoor!!
🙂
Eddy Kielema · 18 januari 2006 op 10:24
Mooie column!
KingArthur · 18 januari 2006 op 10:41
Bestaat er een 2e keus in relaties? Het lijkt bijna een zakelijke benadering van iets dat het naar mijn idee niet zou moeten zijn. Maar ja, mijn ervaring is dan ook zeer beperkt in deze en ik ben mijn keus dan ook nog niet tegen gekomen.
Toch zeker een goed stuk. Ik zou ook kunnen genieten van die onzekerheid bij een partner omdat het zoveel zegt over die partner en de rol die je daarvoor mag zijn.
Fred · 18 januari 2006 op 11:15
Inderdaad koesteren meid.
Maarre… heeft hij die vraag ook aan jou gesteld. Is hij na al die jaren nog wel de liefde van je leven? KOm op Sally, uit de kast 😀
Trukie · 18 januari 2006 op 12:01
Heerlijke column Sally 🙂
pepe · 18 januari 2006 op 12:29
Weer een lekkere Sally-column 😛
En wat Mosje zegt moet je niet allemaal voor waar aan nemen, liefde bestaat gelukkig wel.
Ik mag me gelukkig prijzen met een eerste keus naast me in het leven.
melady · 18 januari 2006 op 14:41
[quote] Mijn god, wat ben ik blij dat ik niet in zijn gedachten mee kan zweven.[/quote] 😀
Lief columpje 😀 :kiss:
WritersBlocq · 18 januari 2006 op 17:53
lief! [quote]Nu ga je toch zeker weer niet twijfelen Sally?[/quote] Jawel, aan Mosje 😀
Chantal · 18 januari 2006 op 19:31
Leuk leuk! Met een glimlach gelezen 🙂
sally · 19 januari 2006 op 17:51
Leuk, die reakties.
King, wat dacht je van stapel op iemand zijn, wat niet wederzijds blijkt te zijn.Zul je toch een tweede keus moeten maken.
Fred: Ik ben er nog niet helemaal uit 😀 en ik hou het maar zo…(grapje) 😀
Wendy: Ik ben het met je eens dat er meerder deksels op een potje passen.
Driekoploper: Bedankt voor je supercompliment.
EN EH Mosje, mocht je dit nog lezen….
Je schreef ooit eens als reaktie op een column van iemand die naar de ware liefde zocht:
Hou maar op met zoeken, de ware liefde bestaat nl. niet.
Vandaar dat laatste zinnetje. Vals hé?
Troy · 19 januari 2006 op 23:11
Sally, als ik jou lees krijg ik altijd zo’n goed gevoel. Bijzonder!
En ja..de ware liefde bestaat, al is het in vele gedaantes;-)
Mosje · 19 januari 2006 op 23:58
[quote]Je schreef ooit eens als reaktie op een column van iemand die naar de ware liefde zocht: Hou maar op met zoeken, de ware liefde bestaat nl. niet. Vandaar dat laatste zinnetje. Vals hé?[/quote]Nee hoor, en ik ben dan ook niet in het minst geraakt.
Kijk, mannen die zeggen “je bent de liefde van mijn leven” zijn eigenlijk te lui om een andere vrouw te zoeken. En “schat, ik hou van je” is het eufemistische jasje dat is aangetrokken door “ik wil neuken”.
😛
Kees Schilder · 20 januari 2006 op 10:09
Tuurlijk bestaat dat één keer in je leven. Leuke column Sally
KawaSutra · 21 januari 2006 op 05:53
Haha. Tja, hij zou daar gek zijn! Inderdaad.
Leuke column Sally, je weet altijd weer een gevoelige snaar te raken. 🙂
sally · 22 januari 2006 op 22:53
foutje, bedankt! 😀