Two to tango (2)

Het is laat. Voor de radio ligt een enorme stapel cd’s. Stuk voor stuk uit het ‘foute’ hoekje van het cd-rek. Haar keus. Een paar laarzen met stilettohakken waarvan er eentje omgevallen is. Twee wijnglazen waarvan er eentje weer rechtop gezet is. De voet in een plasje rode wijn. Evenals het beste dat Sade te bieden had al dacht zij daar anders over. De kamer waadt in zacht kaarslicht. Bijna de hele avond al. De kaarsen op tafel zijn helemaal uitgelopen over de tafel heen. Van de talloze waxinelichtjes rest niets meer dan het aluminium en een afgebrande lont. Naast me ligt ze over de vloer te slapen. Ook afgebrand. Misschien niet helemaal. Want soms draait ze zich iets. En als ik tegen haar praat hoor ik geluid terug. Ik versta het niet. Ik lig achter haar, aai haar rug want de vloer is koud en zij is dat ook. Eindelijk goede muziek.

In bed hoor ik haar in de badkamer rommelen. Nog steeds koud. Ik maak mijn helft welke inmiddels minder koud is voor haar vrij. Ik schuif op, zij tussen. Eventjes. Om weer wat warm te worden. Ik aai haar rug. Ze houdt woord. Half in slaap open ik mijn ogen half als ik haar vertrekkende beweging merk. Door de deur, naar de logeerkamer.

De volgende ochtend croissantjes in de oven. Het huis heb ik dan al opgeruimd. Ook de drie lege flessen rood en de halflege port. De wijnresten van de vloer gepoetst. Het meeste was toch al verdampt. Net zoals andere delen van de avond die eraan voorafging. Laars laten liggen. Daar hoor ik haar al van de trap af komen.

[i]Wat vooraf ging.[/i]

“Weet je nog die avond dat we ons hier ook zo schandalig bedronken hebben?”
“Ha ja! Ik werd naast je op de bank wakker en jij…..”
“En ik schrok toen zo van je.”
“En jij schrok toen zo van de blik in mijn ogen. ‘Zo woest’ zei je.”
“Weet je nog wat we toen allemaal gezegd hebben?”
“Ja. Tenminste, als je bedoelt wat ik toen op de camping tegen je zei.”
“Op de camping?”
“Ja, op de camping. Toen ik je die ene vraag stelde waar je nooit antwoord op hebt gegeven. En toen ik je daar op die avond aan herinnerde, dat je er nooit antwoord op gegeven had, toen zei je dat je over bepaalde dingen niet moest praten maar dat je die gewoon moest doen.”
“Ja, dat ja.”
“Weetje? Ik wist echt niet wat ik moest. Wist niet wat je wilde. Weet dat tot op de dag van vandaag nog steeds niet eigenlijk.”
“Lag ik daar zomaar drie nachten met jou in een tent en zo goed kenden we elkaar nog niet en….”
“En ik streelde je rug.”
“Ja! Je streelde mijn rug en ik dacht steeds maar van: wat moet ik doen? Wat wil hij van me?”
“En toen die avond bij mij gingen we naar bed. Ik lag in mijn boxershort languit op de dekens. En toen stond jij ineens in mijn slaapkamer met je tas over je schouder om te vragen waar je moest slapen en….”
“En toen ging jij me voor naar de logeerkamer!”
“En toen zei ik zo tegen jou van: loop maar even mee dan zal ik je de logeerkamer wijzen haha!”
“Ik had mijn oom deze week aan de telefoon. Ik vertelde hem dat ik dit weekend bij jou zou zijn. Zegt ‘ie zo van: is die jongen dan niets voor jou?”
“Ja, dat zegt mijn moeder ook altijd over jou.”
“En? Wat zeg je dan?”
“Weet ik niet goed. Ik heb er wel over nagedacht hoor. Meer dan eens ook. Maar het is net alsof we dat punt al voorbij zijn of zo. En jij? Wat zeg jij dan?”
“Ach ja. Ik heb er ook wel over nagedacht maar…. Ik wil deze vriendschap niet verliezen. Het is me te veel waard geloof ik.”