Uit de oude doos

Als je ‘alles hebt gehad’, rest er niks anders dan andere wegen inslaan.

Degenen die mij hebben gevolgd via Damesperikelen, inmiddels Esperikelen en anderszins weten dat ik al een lang traject achter de rug heb.
Van Pyamadates, Arabische sjeiks en Prinsen, tot wolven in schaapskleren en koude kikkers.
Al enige tijd zit ik in de ‘been there, done that’ modus. Nadat ik mijn overladen brein even heb laten rusten en me volledig in het zelfreflectiegebied heb gestort is het nu hoog tijd voor actie, oftewel ik speur naar methoden om mezelf uit een negenennegentig tinten grijs gebied te hijsen.

Zeker met de donkere -, koude – en Feestdagen in zicht is een slaap- en waakmaatje, net als de muts, onontbeerlijk.
Blijkbaar is die behoefte Universeel. Ik sta allang niet meer op een datingsite (zie bovenstaande tekst) en toch word ik de laatste dagen regelmatig gebeld en geappt door onbekende manspersonen. Die gesprekken eindigen tot nog toe met, ‘Oh sorry, verkeerd nummer’.
Zeker na mijn expliciete reactie: ‘Wie bent u? Ik ken u niet!’

Ik besef dat het eigenlijk niet eens zo’n slecht idee is en scrollend door mijn telefoonlijst kom ik meerdere mannennamen tegen waarvan ik me niet meer exact kan herinneren hoe zij in mijn telefoon zijn beland. Dus ben ik begonnen aan mijn queeste.
Voorlopig ben ik nog wel even bezig met het bellen van eventuele kandidaten. Het voelt een beetje als vissen in ‘eigen vijver’ of ‘Phishing’ of ‘Sigaar uit eigen Doos’…als je wilt, maar niet gevangen is altijd mis!
(Jaja, ik weet het, het is geschoten…)

Het zou zomaar kunnen dat ergens in mijn date verleden ik mijn aanstaande winterslapie zomaar ben misgelopen of over het hoofd heb gezien.
Misschien omdat het toen Zomer was.