Uit elkaar

Bij de krantenredacties zijn alle verloven ingetrokken, internetservers kraken onder het geweld van massaal mailverkeer, “de bladen” boeken in de laatste week van het jaar nog recordoplagen. De redacties van NOVA, BSB-shownieuws, TL4-wandelweg en Rondom Tien draaien overuren. Het kabinet komt in een speciale zitting bijeen, en zelfs de afgetreden staatssecretaris Medy van der Laan keert tijdelijk terug op haar post. Maurice de Hond peilt de stemming van het volk en Nederland grijpt massaal naar de Prozac. Ze zijn uit elkaar. Heel het land leefde mee met de romance van de 18-jarige volkszanger Jantje de Wit en de 42 lentes tellende omroepster Elselieke Vermeulen. Ze hadden elkaar ontmoet op de kade van het pittoreske havenstadje Urk. Elselieke moest daar een vraaggesprek houden met Jantje. Over de vraag of het steeds verder uit de hand lopende cocaïnegebruik in zijn geboortedorp een slecht effect had op zijn zangcarrière. Want Jantje had de oude hit van Toon Hermans “Mien waar is mijn feestneus” opnieuw opgenomen. En dat had geleid tot ernstige verdachtmakingen.

Maar met het neustussenschot van Jantje was niets mis, zo werd duidelijk. Ook de overige lichaamsdelen van de jonge artiest functioneerden naar wens, zo merkte Elselieke in het schuurtje achter snackbar Havenzicht. Een romance was geboren.

Het kwam goed van pas dat Elselieke het programma BSB-shownieuws presenteerde. Want de verkering moest op een goed geregisseerde manier bekend worden gemaakt. Zeg nou zelf, betrapt worden door een engerd met een telelenscamera, die vanuit de bosjes je privébedoeninkje ligt te fotograferen, dat gun je niemand. Natuurlijk, Elselieke zond in haar programma wel zulke plaatjes uit van andere artiesten van het tweede en het derde garnituur, maar dat was toch iets anders. Want Elselieke is een Omroepster Bij De Televisie. En dan ben je Eerste Garnituur. En dat geldt ook voor Jantje. Want ook in Duitsland krijgt hij met gemak bierhallen vol met meedeinende huisvrouwen. Dus dan ben je eveneens Eerste Garnituur. Dus hoort de publiciteit gestroomlijnd te worden. Dus giechelde Elselieke, zonnebankbruin, peroxideblond en doublébehangen voor de camera in haar eigen programma dat het waar was. Dat ze heel erg gelukkig was. En dat Jantje zo lief en zorgzaam was.

Ach ja, publiciteit. Jantje de Wit had ook al zijn eigen reality-soap gehad. Een triest kijkje in een triest leven. Een moeder met het verstand van een vergiet die elke ochtend trouw een verschoninkje klaarlegde voor zoonlief. “Jantje was vroeger al niet zo fris op ze eige.” Een ouder zusje dat klaagt dat de meneer van de studio nooit een plaatje met haar wilde opnemen. “Ik ken wel zinge, want de juf van zangles zei dat ik nooit niet meer terug hoefde te komme.” Vriendjes van school, die trots zijn dat zij hun VMBO wél hebben afgemaakt. “Wij kenne Jantje al vanaf 12 en we speelden samen band.” Sfeerplaatjes van de haven, met op de achtergrond de zieltogende resten van de ooit zo trotse Urker vissersvloot. En als hoogtepunt Harrie, de manager annex chauffeur annex bierhaler. Moddervet, lawaaihemden, bouwvakkersdecolleté, slippers. “Ik rij nooit langzamer als 160.”

Het land schudde op zijn grondvesten toen de relatie van het glamourkoppel net zo snel strandde als hij was begonnen. Maar nee hoor, geen huilende sterren die werden achtervolgd door cameraploegen en opdringerige verslaggevers. Heel netjes liet Elselieke zich in haar eigen programma interviewen door een van haar collegaatjes. Een beetje rare televisie. Maar ja: BSB-shownieuws. Dat is het programma waar een van de andere “collegaatjes” zich liet filmen toen ze in de uitslaapkamer van het ziekenhuis lag wakker te worden nadat de dokter bij haar een stel nieuwe tieten had opgehangen…

Jantje en Elselieke uit elkaar. Want ze hadden te weinig tijd om samen zijn. Maar wat is dan het probleem? Als ik die twee bekijk, denk ik maar een ding: hoe minder samen, hoe beter…