[i]Joppet is zijn naam. Tenminste, zo noemt hij zichzelf, als hij leert spreken.[/i]

[i]Mijn kleine jongen niemandsverdriet.[/i]
[i]Draait aan de knoppen van de radio,[/i]
[i]als hij denkt dat niemand het ziet.[/i] Hij is drie en een half jaar en in dit hotel begint zijn geschiedenis.
Want zijn taal kent geen woorden en later, als hij die wel heeft geleerd, kan hij zich niets meer herinneren. Wij ontdekken zijn angsten: voor kinderen, voor dieren, voor gekleurd eten, voor open ruimtes, voor alleen op een kamer slapen en zo zijn er nog vele, net zoals de littekens over zijn hele lijf. Rechte als van glas, ronde als van kindergebitjes, oude en verse op zijn gezicht, zijn rug en op zijn billen.

Mijn belofte, die ik vlak voor de landing op Schiphol in zijn oor fluister, geeft hem geen houvast. Want beloftes zijn niets waard voor hem, binding kent hij niet en houden van is maar één biscuitje lang. De nieuwe wereld begrijpt hem niet en andersom hij die wereld niet. Die is te groot, te druk, te veel en te onveilig. Vijftien jaar wordt hij binnenkort. Groot, bijna atletisch. Hij heeft mijn genen niet, dat kun je nu wel zien. Hartveroverende lekkere vent. Hij legt zijn arm om je schouder en wind je om zijn vinger. Iedereen die hem kent ziet zijn gebrek. Maar smelt voor zijn openheid, naïviteit, zijn enthousiasme en opgewektheid.

[i]DJ Capoena is zijn naam. Tenminste, zo noemt hij zichzelf, als hij platen draait.[/i]

[i]Mijn grote jongen allemansvriend[/i]
[i]Hij draait aan de knoppen[/i]
[i]en iedereen die wil, die mag het zien.[/i]

Categorieën: Liefde

14 reacties

Anne · 18 december 2007 op 14:05

Mooi. Wat betekent de titel?

Grumpy-old · 18 december 2007 op 14:29

Zeer poëtisch geschreven 🙂

Ben ook benieuwd naar de betekenis van de titel 😀

pepe · 18 december 2007 op 14:42

Een knuf voor Joppet, hij is een leuke kerel die dan misschien niet de genen van zijn pa heeft, maar absoluut wel veel op hem lijkt.

Weer heel mooi geschreven.

Afschuwelijk hoe er soms met weerloze kinderen wordt om gegaan, dat trieste stukje heb je goed neer gezet.

pally · 18 december 2007 op 15:35

Heel mooie, hartverwarmende column, Lagarto, een pleidooi voor een gewenste zoon. Gewenst en geliefd zoals hij is.

groet van Pally :wave:

Betekent ‘un fiu’ misschien ‘een zoon?’

KawaSutra · 18 december 2007 op 18:16

Heel mooi vanuit een originele invalshoek geschreven.
Wel zou ik met de zin die begint met ‘Vijftien jaar’ een nieuwe alinea aanvangen. Dat maakt de tijdsprong wat duidelijker en je column is dan meer in balans.

arta · 18 december 2007 op 20:44

Bijzondere column over een bijzondere jongen!
🙂

geertsjohn · 18 december 2007 op 22:27

Mooi!Laat hem aan de knoppen blijven draaien!

lagarto · 18 december 2007 op 23:12

Hoi Anne.
Dat is Roemeens voor, een zoon.
Daag Lagarto

lagarto · 18 december 2007 op 23:13

Yep

lagarto · 18 december 2007 op 23:13

Oke Kawa bedankt.

lisa-marie · 19 december 2007 op 00:34

mooi geschreven over een bijzondere zoon. 🙂

SIMBA · 19 december 2007 op 08:25

[quote]binding kent hij niet en houden van is maar één biscuitje lang[/quote]
Geweldige zin!
Erg mooi geschreven, aandoenlijk en liefdevol.

Li · 19 december 2007 op 16:56

Impresionant

A saluta

Li

DreamOn · 21 december 2007 op 19:40

Voor mij helaas gedeeltelijk herkenbaar. Dank je wel, dat je dit met ons wilde delen.
Hou maar veel van je “Kapotte kindje”. 😉

Liefs DO.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder